Ανάμεσα σε τρεις επιλογές κινείται η κυβέρνηση για να κλείσει οριστικά το ζήτημα της ΛΑΡΚΟ για την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απαιτεί να επιστραφούν κρατικές ενισχύσεις ύψους 135 εκατομμυρίων ευρώ και να εξοφληθούν οι οφειλές προς τη ΔΕΗ που ξεπερνούν τα 175 εκατομμύρια ευρώ.
Το ζήτημα είναι ευαίσθητο καθώς η ιστορική εταιρία ΛΑΡΚΟ συνδέεται άμεσα με το μεταλλευτικό πλούτο της χώρας ενώ με τη δραστηριότητα της – εκτός από τους 900 εργαζομένους – συνδέονται άμεσα και ζουν 1500 οικογένειες.
Η λύση που προτείνεται από τη διοίκηση είναι να πωληθεί «πακέτο» η εταιρία με τα ορυχεία σ΄ένα νέο διαγωνισμό όπου οι αγοραστές θα δεσμευτούν να καταβάλουν τίμημα υψηλότερο του ύψους των κρατικών επιχορηγήσεων που απαιτεί να επιστραφούν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Επειδή όμως κάτι τέτοιο φαντάζει δύσκολο αν όχι αδύνατο στις παρούσες συνθήκες και με δεδομένη την αποτυχία των προηγούμενων προσπαθειών, πιο ρεαλιστική φαίνεται η λύση του διαχωρισμού της εταιρίας από τα τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου (ορυχεία της Λάρυμνας) και η ξεχωριστή πώληση.
Καθώς είναι προφανές ότι κάθε λύση οδηγεί ταυτόχρονα στην απόλυση εργαζομένων και τη διακοπή της συνεργασίας μέρους του «εξωτερικού» προσωπικού με την εταιρία η κυβέρνηση θέλει να κερδίσει χρόνο και προκρίνει την τρίτη λύση της «εκκαθάρισης εν λειτουργία» της εταιρίας σε βάθος πενταετίας.
