«Ενας διάσημος μόδιστρος, ο Πρόσπερος, κουρασμένος από τα σκοτεινά παρασκήνια του κόσμου των σόου μπίζνες, αποφασίζει να εξαφανιστεί και να ζήσει με τον τρόπο που ο ίδιος θέλει. Οταν όμως ανακοινώνει την απόφασή του στους οικείους του, στην αδελφή του Ντόρα και στον φίλο του Αριελ, εκείνοι αντιδρούν. Τότε ο φίλος του τού προτείνει να σκηνοθετήσει ένα φόνο κατά τη διάρκεια ενός πάρτι όπου οι καλεσμένοι θα είναι μοντέλα, δημοσιογράφοι και πολλοί επώνυμοι. Ομως…».
Οχι, δεν πρόκειται για το οπισθόφυλλο κάποιου καινούργιου βιβλίου τσέπης, βασισμένου στη ζωή και στον θάνατο του Τζιάνι Βερσάτσε. Οσο και αν ακούγεται παράδοξο, όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε μια όπερα! Ο λόγος για τη «Μάσκα του Κόκκινου», την καινούργια όπερα του Δημήτρη Μαραγκόπουλου που κάνει πρεμιέρα σε πρώτη παρουσίαση απόψε, στις 7 μ.μ., στη σκηνή της Λυρικής. Η μονόπρακτη όπερα ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Σπύρου Σακκά και παρουσιάζεται μαζί με την «Καβαλερία Ρουστικάνα» του Πιέτρο Μασκάνι.
Πρόκειται για την τέταρτη κατά σειρά όπερα του Δημήτρη Μαραγκόπουλου. Η σύνθεσή της οφείλεται σε παραγγελία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και εντάσσεται στα πλαίσια της πρωτοβουλίας του καλλιτεχνικού διευθυντή της Περικλή Κούκου για στήριξη της ελληνικής δημιουργίας. Η πλοκή του έργου βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Εντγκαρ Αλαν Πόε «Η μάσκα του κόκκινου θανάτου». Εκεί ένας βασιλιάς του Μεσαίωνα, ο Πρόσπερος, όνομα δανεισμένο από τη σαιξπηρική «Τρικυμία», όταν μια θανατηφόρα αρρώστια πλήττει την περιοχή που κυβερνά, κλείνεται στον πύργο του μαζί με τους δικούς του. Εκεί όμως καταφέρνει να εισχωρήσει μια περίεργη φιγούρα ντυμένη στα κόκκινα, ο Θάνατος.
Στην όπερα του Μαραγκόπουλου ωστόσο η δράση έχει μεταφερθεί στη σύγχρονη εποχή. Ο ίδιος ο συνθέτης εξηγεί: «Τόσο από πλευράς μου όσο και από πλευράς Λυρικής υπήρχε η επιθυμία για τη δημιουργία μιας όπερας με σύγχρονη θεματολογία. Πιστεύω άλλωστε ότι η ανανέωση στο θεματολόγιο μπορεί να δώσει ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στο ήδη αυξημένο ενδιαφέρον του κοινού για το είδος. Από εκεί και πέρα προσωπικά έχω μια έλξη προς το θρίλερ. Με γοητεύει το κλίμα του και νομίζω ότι η όλη μυστηριώδης πλοκή του έχει πολύ ενδιαφέρον να “περάσει” μέσα από τον χώρο της όπερας. Εχοντας από την αρχή λοιπόν προσανατολιστεί γενικά πάνω σε μια ιδέα αστυνομικού ενδιαφέροντος, καταλήξαμε με τη λιμπρετίστα Φωτεινή Σωτήρχου στο μυθιστόρημα του Πόε. Ωστόσο σε αυτό στηριχθήκαμε πολύ χαλαρά μεταφέροντας τα δρώμενα σε ένα σύγχρονό μας μύθο: στον λαμπερό κόσμο της μόδας. Η όποια ομοιότητα όμως με πραγματικά πρόσωπα ήταν μάλλον τυχαία».
Μια όπερα με σύγχρονο θέμα. Πώς θα περιέγραφε ο συνθέτης τη μουσική γλώσσα του έργου; «Παρ’ όλο που και στη μουσική δεν υπάρχει παρθενογένεση, πιστεύω ότι έχοντας κάποιος αφομοιώσει έναν όγκο υλικού σίγουρα μπορεί να αρθρώσει τον προσωπικό του λόγο και αυτό είναι κάτι που, νομίζω, έχω καταφέρει». Στο έργο διατηρείται η κλασική φόρμα της όπερας αφού, σύμφωνα με τον συνθέτη, «πρόκειται για φόρμα σοφή και λειτουργική που δεν εμποδίζει καθόλου τη σύγχρονη δημιουργικότητα. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο σε αυτό το έργο πάντως είναι η συνύπαρξη του συμφωνικού με τον ηλεκτρονικό ήχο αφού υπάρχει ζωντανή εκτέλεση ηλεκτρονικής μουσικής τέκνο, ραπ και όχι μόνο μαζί με συμφωνική ορχήστρα». Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο Μαραγκόπουλος, όλα αποδίδονται στις φυσικές διαστάσεις τους. Χωρίς ηχεία, η ροή του ήχου είναι λιτή και κρυστάλλινη αφού «ο σκοπός μας δεν ήταν καθόλου η σύνθεση μιας όπερας ροκ».
«Η μάσκα του Κόκκινου» παρουσιάζεται σε δύο διανομές, που καταρτίστηκαν κυρίως από το σταθερό δυναμικό της Λυρικής και ύστερα από «σκληρές διαδικασίες επιλογής αφού, πέρα από τους τρεις βασικούς ρόλους, και οι μικρότεροι είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί». Πολλοί από τους συντελεστές είναι καινούργια πρόσωπα που δεν έχουν τραγουδήσει ξανά επί σκηνής. «Ωστόσο», όπως λέει ο συνθέτης, «παρ’ όλο που το έργο είναι το ίδιο, το αποτέλεσμα μεταξύ των δύο διανομών, ο τρόπος ενσάρκωσης, είναι εντυπωσιακά διαφορετικός και δομείται πάνω στην ιδιαιτερότητα της προσωπικότητας κάθε ερμηνευτή».
«Η μάσκα του Κόκκινου» εξελίσσεται σε επτά σκηνές και διαρκεί μία ώρα και 40 λεπτά. Αργότερα η «Καβαλερία Ρουστικάνα», η γνωστότερη όπερα του Μασκάνι που σκηνοθετεί ο Βασίλης Νικολαΐδης, μας μεταφέρει στη Σικελία του περασμένου αιώνα. Η Σαντούτσα, πληγωμένη από την αδιαφορία του αγαπημένου της Τουρίντο, αποκαλύπτει το ενδιαφέρον του προς την όμορφη Λόλα στον σύζυγο της τελευταίας Αλφιο. Ο Αλφιο καλεί τον Τουρίντο σε μονομαχία και τον σκοτώνει.
«Η μάσκα του Κόκκινου» του Δ. Μαραγκόπουλου παρουσιάζεται σήμερα, 7 μ.μ., σε λιμπρέτο του ιδίου και της Φωτεινής Σωτήρχου. Η σκηνοθεσία είναι του Σ. Σακκά, τα σκηνικά και τα κοστούμια του Μ. Παντελιδάκη, η μουσική διεύθυνση του Ν. Τσούχλου και η χορογραφία της Νατάσας Ζούκα. Εμφανίζονται οι: Δ. Κασιούμης, Ν. Πετρίδης, Γεωργία Ηλιοπούλου, Βιβιάνα Γιαννακάκη, Δ. Σιγαλός, Δ. Ναλπαντής κ.ά. Η «Καβαλερία Ρουστικάνα» του Μασκάνι παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Β. Νικολαΐδη, σκηνικά-κοστούμια Ν. Πετρόπουλου, μουσική διεύθυνση Ν. Τσούχλου, διεύθυνση χορωδίας Φανής Παλαμήδη και χορογραφία Ρωξάννης Παπανικόλα. Εμφανίζονται οι: Βαρβάρα Τσαμπαλή, Λυδία Αγγελοπούλου, Σ. Μπερής, Δ. Στεφάνου, Λ. Τσελεπίδης, Τ. Χριστογιαννόπουλος κ.ά. Οι παραστάσεις των έργων επαναλαμβάνονται στις 20, 22, 24, 27 και 29 Ιανουαρίου.
