H Αρετή Γκόρντον γνώρισε τη Βίκυ Μοσχολιού το 1977 και αμέσως αναπτύχθηκε μεταξύ τους μια μεγάλη φιλία, που έκανε τις δύο γυναίκες συνεργάτιδες, συγκατοίκους, κάτι παραπάνω από αδελφές, και κράτησε 28 χρόνια, μέχρι το τέλος της ζωής της μεγάλης τραγουδίστριας το 2005. Στο βιβλίο της «Θυμάμαι τη Βίκυ Μοσχολιού», που κυκλοφορησε από τις εκδόσεις Φερενίκη, ανοίγει τις σελίδες της ζωής της αγαπημένης της φίλης, μιλώντας με αμεσότητα για όλα όσα τις έδεσαν αυτά τα χρόνια, αποκαλύπτοντας το αληθινό της πρόσωπο, την απλότητα και τη λαϊκή καταγωγή που ποτέ δεν έκρυψε, τη γενναιότητα με την οποία αντιμετώπισε τον καρκίνο που της έκλεψε της ζωή, αλλά και τη μεγάλη πίστη που χαρακτήριζε τη Βίκυ Μοσχολιού.
«Ήμασταν κι εμείς στο Σύνταγμα στη μεγάλη συγκέντρωση της Ιεράς Συνόδου κατά της κατάργησης του θρησκεύματος στις νέες ταυτότητες. Εκεί ήταν όλοι ενωμένοι για την Ορθοδοξία. Ήταν στις 20 Ιουνίου του 2000 όταν ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, σαν καταπέλτης, ξεσήκωσε πάνω από τρία εκατομμύρια ανθρώπους, που τρεις μήνες αργότερα υπέγραψαν την επιθυμία τους να είναι προαιρετικό το θρήσκευμα στις νέες ταυτότητές τους. Δυστυχώς όμως, η κυβέρνηση Σημίτη δεν δέχθηκε αυτό το ιστορικό δημοψήφισμα. Αλλά η Βίκυ πάντα είχε την ταυτότητά της κλειδωμένη στο σπίτι και κυκλοφορούσε με αντίγραφο στην τσάντα της. Την πρόσεχε σαν φυλαχτό. Ήταν περήφανη που έγραφε «Θρήσκευμα - Χριστιανή Ορθόδοξη».
Η θρησκευτική της πίστη αντικατοπτριζόταν μέχρι και στο χειρισμό της περιουσίας της…