Sinéad O’Connor: Μια ζωή γεμάτη τραύματα, κακοποίηση από τη μητέρα της και απώλειες

Οι τόσες τραυματικές εμπειρίες που έζησε μέχρι και τα 13 της όπου αποφάσισε να φύγει από το σπίτι, άφησαν ένα ανεξίτηλο στίγμα στην ψυχή της, ενώ δεν άργησαν και οι ψυχικές διαταραχές να κάνουν την εμφάνισή τους, από τη βία που δεχόταν σε αυτά τα πρώτα και τόσο τρυφερά χρόνια της ζωής της.

Η μητέρα της, Μαρί, πέθανε το 1985 σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, όταν η O'Connor ήταν μόλις 19 ετών. Παρά τη θλίψη που προκάλεσε ο θάνατος της μητέρας της, η τραγουδίστρια είχε αναφέρει ότι αυτός ο θάνατος, αν και τραγικός, ήταν ίσως το μοναδικό θετικό γεγονός που θυμάται από εκείνη την περίοδο της ζωής της.

Όταν πήρε την απόφαση να φύγει από το σπίτι, την συνέλαβαν την ώρα που είχε κάνει κοπάνα από το σχολείο για να ληστέψει ένα κατάστημα. Η ίδια σημείωσε πως και η μητέρα της ήταν κλεπτομανής, περιγράφοντας περιστατικά που την οδήγησαν και την ίδια να παίρνει χαρά από τις κλοπές. Όταν όμως συνελήφθη, την έστειλαν στο άσυλο Magdalene για τις "άτακτες γυναίκες", όπως είχε πει, για 18 μήνες. «Δεν θα βιώσω ποτέ ξανά τέτοιο πανικό, τρόμο και αγωνία για τίποτα όσο για ό,τι έκανα σε αυτό το μέρος» είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή της το 1990.

Να θυμηθούμε βέβαια και τη στιγμή του 1992 όταν είχε γίνει ευρύτερα γνωστή μέσα από τη μουσική της και εμφανίστηκε στη δημοφιλή εκπομπή Saturday Night Live, σκίζοντας μπροστά στις κάμερες μια φωτογραφία του τότε Πάπα σαν ένδειξη διαμαρτυρίας για τις κακοποιήσεις μέσα στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας.

Στο ίδρυμα βέβαια, ανακάλυψε την αγάπη της για τη μουσική όταν μαζί με τις άλλες κρατούμενες έπαιζαν μουσική και όταν έφυγε από εκεί δημιούργησε την πρώτη της μπάντα. Το 1985, όμως, η μητέρα της πέθανε σε ένα τροχαίο. Το τραύμα, όπως έχει πει, που της άφησε η απώλεια της μητέρας της την άλλαξε σαν άνθρωπο, την έκανε πιο κυνική και πιο θυμωμένη με τη ζωή. Αλλά τουλάχιστον την έκανε να ζει χωρίς τρόμο.

Αρκετά χρόνια μετά τον θάνατο της μητέρας της, η Sinead μετακόμισε στο Λονδίνο και κατάφερε να υπογράψει ένα συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρεία. Το δεύτερο άλμπουμ που κυκλοφόρησε με τίτλο ‘I Do Not Want What I Haven’t Got’ την έκανε ευρέως γνωστή ενώ το single  "Nothing Compares 2 U” –μια διασκευή στο τραγούδι του Prince- βρέθηκε στην κορυφή των charts σε πάνω από 18 χώρες.

Την ώρα που γύριζε το βίντεο κλιπ και όσο τραγουδούσε τον στίχο "όλα τα λουλούδια που φύτεψες μαμά, στην πίσω αυλή, όλα πέθαναν όταν έφυγες", δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της, ένα στιγμιότυπο που όχι μόνο την έκανε διάσημη αλλά έγινε και σύμβολο των προβλημάτων της που θα ακολουθούσαν.

Η φήμη της έφερε πολλά πλούτη, αναγνώριση αλλά και φιλίες με τους μεγαλύτερους σταρ του Hollywood αλλά η ίδια δεν μπόρεσε ποτέ να το απολαύσει. Η δόξα ήταν κάτι πολύ δύσκολο για εκείνη και θεωρούσε τις απαιτήσεις που είχαν οι άλλοι από εκείνη αβάστακτες.

Και η προσωπική της ζωή, αντανακλούσε την ταραχώδη ψυχοσύνθεση της, αλλά και τις ψυχικές διαταραχές που αντιμετώπιζε. Δοκίμασε αρκετές σχέσεις και γάμους, μέσα από τους οποίους απέκτησε 4 παιδιά. Ωστόσο οι τραγωδίες δεν σταμάτησαν εδώ, αφού οι δικαστικές διαμάχες για την επιμέλεια των παιδιών έγιναν καθημερινότητα, ενώ ένα από τα παιδιά της, ο Shane Lunny αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του, στις 7 Ιανουαρίου του 2022.

«Ο όμορφος γιος μου, το φως της ζωής μου, αποφάσισε να τελειώσει την πάλη του στη γη σήμερα και είναι με τον Θεό. Ας αναπαυτεί κι ας μην ακολουθήσει κανείς το παράδειγμά του. Το μωρό μου. Σε αγαπώ πολύ», είχε δηλώσει η τραγουδίστρια.

Όσο και αν προσπάθησε η ίδια να συμφιλιωθεί με το ταλέντο της, τη δημοσιότητα, τους προσωπικούς της δαίμονες και τον ρόλο της σαν μητέρα, κάτι που δυσκολευόταν να κάνει εξαιτίας των άσχημων παιδικών χρόνων που πέρασε, την κακοποίηση, την απομόνωση αλλά και τις πολλές απόπειρες αυτοκτονίας, τελικά έφυγε από τη ζωή (από φυσικά αίτια όπως αναφέρουν τα δημοσιεύματα) σε ηλικία 56 ετών.

Η γενναία και ειλικρινής στάση της απέναντι σε αυτή την σκοτεινή πτυχή της ζωής της παραμένει ένα από τα πιο δυνατά μηνύματα της καριέρας της, που συνεχίζει να εμπνέει και να υπογραμμίζει την ανάγκη για ενσυναίσθηση και στήριξη προς τα θύματα κακοποίησης.