Περάσαμε 24 ώρες με τη Χριστίνα Κοντοβά

Από τη συζήτηση μαζί της, εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για μια γυναίκα που μιλά αφιλτράριστα και με απόλυτη ειλικρίνεια. Ίσως αυτή η συνέπεια στο αυθεντικό την κάνει να ξεχωρίζει σήμερα, δεκαοκτώ χρόνια μετά τα αρχικά της βήματα στο χώρο της μόδας, όπου στόχος της είναι να προσφέρει και όχι να «πουλάει». Η Χριστίνα Κοντοβά δεν αυτοπροσδιορίζεται μέσα από τίτλους, αλλά μέσα από το πάθος της για δημιουργία και μια βαθιά, πηγαία ανάγκη να παραμένει αληθινή σε ό,τι κι αν κάνει. Από τα πρώτα της χρόνια στην ελληνική μόδα –τότε που δεν ήταν ακόμη «της μόδας»– μέχρι τη σημερινή της πορεία, όχι μόνο ως σχεδιάστριας, αλλά και ως μητέρας εδώ και πέντε χρόνια και μιας γυναίκας που ξέρει ποια είναι, η διαδρομή της είναι γεμάτη πίστη, όραμα, σκληρή δουλειά και πολύ συναίσθημα.

Η πορεία σας στο χώρο της μόδας είναι εντυπωσιακή. Τι πιστεύετε ότι ήταν αυτό που σας ξεχώρισε και ταυτόχρονα σας όρισε σε αυτό που είστε σήμερα;

Δεν θα χρησιμοποιούσα το χαρακτηρισμό «εντυπωσιακή» γιατί η πορεία αυτή εξελίσσεται τα τελευταία δεκαοκτώ χρόνια. Η παρουσία μου ενηλικιώνεται φέτος στο συγκεκριμένο χώρο, οπότε πιστεύω ότι έγινε με αργά βήματα. Δεν είμαι ένας διάττοντας αστέρας που βγήκε ξαφνικά και είπε ότι δουλεύει πάρα πολλά χρόνια πάνω στο αντικείμενο. Νομίζω ότι και αυτό είναι κάτι που με έφερε εδώ όπου είμαι σήμερα. Έμαθα τη δουλειά από την αρχή χωρίς να ξέρω τίποτα για αυτήν – και την έμαθα σε εποχές που δεν ήταν στη μόδα η ελληνική μόδα. Δούλεψα πολύ και με πολύ προσωπικό κόπο. Όταν ξεκίνησα, δεν ήταν η εποχή του internet και των social media. Ό,τι έχω μάθει το έχω μάθει μόνη μου, από στόμα σε στόμα και, φυσικά, από τα λάθη μου.

Ποια είναι τα μεγαλύτερα μαθήματα που έχετε πάρει από τον κόσμο της μόδας και της επιχειρηματικότητας;

Πρώτα απ’ όλα, ότι θα πρέπει να πιστεύεις στον εαυτό σου και ό,τι κάνεις να το κάνεις με εντιμότητα, πρώτα προς εσένα και μετά προς τον πελάτη. Ποτέ δεν έχω στο μυαλό μου να πουλήσω ένα προϊόν και να κερδίσω από αυτό. Αντίθετα, θεωρώ πως καλούμαι να παραδώσω κάτι που θα είναι win win. Αυτή η δουλειά με έχει μάθει επίσης να μην είμαι τόσο ανταγωνιστική, ενώ σε κάποιον άλλο θα μπορούσε να συμβεί το αντίθετο. Μου αρέσει πολύ να έρχομαι σε επαφή με συναδέλφους μου και πιστεύω ότι είμαστε όλοι μαζί σε αυτόν το χώρο. Έχω γίνει λοιπόν πιο ομαδική. Παρόλο που ξεκίνησα μέσα στην κρίση, δεν με φόβισε ποτέ αυτή η συνθήκη γιατί, για μένα, όταν δίνεις κάτι αυθεντικό, θα φανεί εκεί έξω. Στα χρόνια της καριέρας μου, έχω περάσει πολλές κρίσεις, όπως την εποχή των capital controls και εκείνη της πανδημίας. Κάθε εμπόδιο όμως μου έδινε boost επειδή ήμουν συνεπής στο όραμά μου.

Στην εποχή που όλα αλλάζουν γρήγορα, τι σημαίνει για σας «διαχρονικό στυλ»;

Ό,τι αναδεικνύει την προσωπικότητά σου. Δηλαδή, μπορείς να αλλάξεις το στυλ σου αν αλλάξεις την προσωπικότητά σου ή τον τρόπο ζωής σου. Το στυλ είναι προσωπικό, προκύπτει από το πώς ζεις και γνωρίζοντας καλύτερα τον εαυτό σου. Επομένως, όσο πιο σταθερός είσαι με τις αξίες σου τόσο πιο σταθερός θα είσαι και με το στυλ σου, κι έτσι θα είναι διαχρονικό.

Τα πάντα, όπως και η δημιουργικότητα, ανατρέπονται και επαναπροσδιορίζονται από την τεχνητή νοημοσύνη. Εσείς, ως μια σχεδιάστρια μόδας που δουλεύει πάντα με αισθητική και συναίσθημα, βρίσκετε ερεθίσματα και έμπνευση από τη νέα εποχή, στην οποία το ανθρώπινο συνυπάρχει με το τεχνητό;

Πράγματι, δουλεύω με συναίσθημα. Η δουλειά μας θέλει συναίσθημα γιατί έχει δημιουργικότητα. Θέλει έμπνευση, προσωπική παρουσία/αποτύπωμα/πινελιά, κι όλα αυτά, προς το παρόν, δεν μπορεί να τα ανταγωνιστεί το ΑΙ. Παρ’ όλα αυτά, η τεχνολογία μάς βοηθά – τουλάχιστον εγώ έχω βοηθηθεί πολύ από αυτήν. Πλέον τα πατρόν γίνονται με μηχανήματα, με μεγάλη ακρίβεια και ταχύτητα, αυτόματα, ενώ αποφεύγονται λάθη. Ακόμα και τα social media –αν τα συμπεριλάβουμε στην τεχνολογία– έχουν συμβάλει στο να διαφημιζόμαστε, μας ανοίγουν ένα παράθυρο στον κόσμο.

Ποια είναι η σχέση σας με τα social media; Θεωρείτε ότι πρόκειται για χρήσιμο εργαλείο ή παγίδα;

Είναι και τα δύο, ανάλογα με το πώς τα χρησιμοποιείς. Από τη μία, αποτελούν μεγάλο εργαλείο και έναν τρόπο με τον οποίο αναδείχθηκε η δουλειά μου. Βέβαια, από την άλλη, όταν προβάλλεις την εταιρεία σου στα social media, μπορεί να γίνει προσωποκεντρική. Εκεί χρειάζεται μια ισορροπία, την οποία νομίζω ότι έχω καταφέρει – αν και πέφτω πολλές φορές σε παγίδες, τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά, όσον αφορά το πόσο μπορώ να με εκθέσω ή το χρόνο που θα μου πάρει η ενασχόλησή μου με τα social media.

Έχετε μιλήσει ανοιχτά για την υιοθεσία της Έιντα. Τι θα θέλατε να γνωρίζει ο κόσμος για τη διαδικασία υιοθεσίας, που συνήθως αγνοεί ή συγχέει με κάτι άλλο;

Η υιοθεσία δεν είναι μόνο δημιουργία οικογένειας, πρέπει να είναι και στο mentality μας. Προκύπτει και από τον τρόπο ζωής μας. Για μένα, δεν ήταν μόνο επιλογή για οικογένεια. Θεωρώ ότι, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι, έχουμε την υποχρέωση να προσπαθούμε να έχουν οικογένεια όλα τα παιδιά. Δεν μιλώ ως σωτήρας – γιατί κι αυτό είναι μια μεγάλη παγίδα στην οποία μπορεί να πέσει κάποιος σχετικά με το θέμα της υιοθεσίας. Κανείς δεν σώζει κανέναν. Σε αυτήν τη Γη, είμαστε όλοι μαζί. Στη δική μου περίπτωση, σωθήκαμε κι εγώ και το παιδί ή, μάλλον, βρήκαμε αυτό που χρειαζόμασταν τόσο εγώ όσο κι εκείνη: μια οικογένεια. Στενοχωριέμαι λοιπόν όταν ακούω άλλους γονείς να λένε «σώσαμε το παιδί, δεν ξέρουμε πού θα ήταν τώρα» και άλλα τέτοια. Επίσης, καμιά φορά ενοχλούμαι όταν μου λένε «τι καλή πράξη κάνατε!». Δεν είμαι καλός άνθρωπος επειδή έκανα την υιοθεσία. Έχω υιοθετήσει και το σκυλί μου, έχω προσφέρει από το εισόδημά μου και σε άλλες ομάδες ανθρώπων. Για μένα, είναι στάση ζωής το να είμαι ανοιχτή προς όλο τον κόσμο. Επομένως, η υιοθεσία σίγουρα είναι δημιουργία οικογένειας, μιας οικογένειας που δεν έχει καμία διαφορά από τις υπόλοιπες. Ζεις μια φυσιολογική ζωή. Εγώ και οι φίλοι μου που έχουν παιδιά έχουμε ακριβώς τις ίδιες ανησυχίες. Τα παιδιά μας ζουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Βέβαια, πρέπει να το βλέπει και ο γονιός έτσι.

Πώς έχει αλλάξει η καθημερινότητά σας από τότε που γίνατε οικογένεια;

Έχει αλλάξει ως προς το θέμα των προτεραιοτήτων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί είναι πάντα προτεραιότητά μου. Απλώς, όταν έχεις οικογένεια, μοιράζεις καλύτερα το χρόνο σου. Αυτό που έχω μάθει περισσότερο είναι να ακούω το τι έχω ανάγκη. Δηλαδή, όταν έχω ανάγκη το παιδί ή με έχει ανάγκη εκείνο, θα δώσω πιο πολύ χρόνο εκεί. Το ίδιο θα συμβεί και με τη δουλειά μου ή με τον εαυτό μου όταν χρειάζεται να αφιερώσω σε αυτόν προσωπικό χρόνο. Συχνά σκέφτομαι πως δεν μπορώ να καταλάβω τι εννοούσα όταν έλεγα παλιά ότι δεν έχω χρόνο. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά όμως είναι ότι έχει γεμίσει η ζωή μου.

Υπάρχει κάτι που σας δίδαξε η Έιντα και δεν το είχατε φανταστεί ποτέ;

Τόσο η σχέση με την κόρη μου όσο και η ίδια η κόρη μου με έχουν διδάξει πάνω απ’ όλα την αγάπη άνευ όρων. Είναι ένα είδος αγάπης που νιώθεις μόνο με το παιδί σου. Όχι αυτό που δίνεις εσύ στο παιδί, αλλά πώς αγαπά το παιδί το γονιό του. Κι αυτό είναι κάτι που θα βιώσεις μόνο έχοντας ένα παιδί. Ό,τι κι αν κάνεις, ό,τι κι αν πεις, ό,τι όρια κι αν βάλεις, εκείνο θα σε κοιτάζει με λατρεία. Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που το ζω αυτό. Επίσης, η Έιντα με έχει μάθει πολλά στο θέμα της αισιοδοξίας, να παίρνω το καλύτερο που μπορώ από κάθε στιγμή. Είναι ένα παιδί που θα περάσει καλά οπουδήποτε κι αν είναι, ακόμα κι αν δεν πάμε πουθενά. Στο μυαλό μου έρχεται πάντα μια συγκεκριμένη ανάμνηση, όταν ετοιμαζόμασταν να πάμε μία εβδομάδα διακοπές με τη νονά της. Περιμέναμε πώς και πώς εκείνη την εκδρομή. Μία ημέρα προτού φύγουμε, συνέβη κάτι πολύ άσχημο στη δουλειά μου, οπότε έπρεπε να ακυρώσω το ταξίδι. Θυμάμαι ότι γύρισα στο σπίτι και της το είπα, ενώ της πρότεινα να κάνουμε σαν να ήμαστε διακοπές γεμίζοντας μια πλαστική λεκάνη με νερό στην ντουζιέρα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι φώναζε «μαμά, είναι η καλύτερη μέρα της ζωής μου!».

Υπάρχει τελικά το πρότυπο της τέλειας μητέρας ή πρέπει επιτέλους να «βγάλουμε την μπέρτα» και να αγκαλιάσουμε τη γυναίκα πίσω από έναν ακόμα δύσκολο ρόλο;

Και να υπήρχε αυτό το πρότυπο, θα ήταν πολύ υποκειμενικό καθώς έχει να κάνει με το χαρακτήρα και τον τρόπο ζωής της κάθε μητέρας. Εγώ πάντα λέω ότι το παιδί μου θα είναι το παιδί της Χριστίνας, δηλαδή θα μεγαλώσει με το δικό μου τρόπο ζωής, όχι με εκείνον που θα μεγαλώσει το παιδί της φίλης μου ή της αδελφής μου. Νομίζω λοιπόν ότι κάθε γυναίκα θα πρέπει να αποδεχθεί πως κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, αλλά μέχρι εκεί όπου μπορεί, χωρίς να αισθάνεται τύψεις ή να κοιτάζει τι κάνουν άλλες γυναίκες δίπλα της. Είναι πολύ πιο λυτρωτικό να παίρνουμε βοήθεια από ειδικούς και όχι από άλλες μαμάδες. Γιατί είναι άλλα παιδιά και άλλοι χαρακτήρες.

Ποιες άλλες στιγμές λειτουργούν ως λυτρωτικές;

Λυτρωτικό για μένα είναι όταν επιστρέφω στο σπίτι και η κόρη μου έρχεται και με αγκαλιάζει – το ότι ξαναβρισκόμαστε στο σπίτι μας. Μέσα σε αυτή την εικόνα περιλαμβάνεται και η έννοια της οικογένειας και της αγκαλιάς. Όταν τη βάζω να κοιμηθεί και μου λέει «μαμά, σ’ αγαπώ», ακόμα κι όταν κάποιο βράδυ ανησυχεί στον ύπνο της και έρχεται να χωθεί στην αγκαλιά μου επειδή νιώθει σιγουριά μαζί μου, εκεί αισθάνομαι ότι κάνω κάτι καλό. Αυτή την επιβεβαίωση όμως την παίρνω κυρίως όταν περνά καλά χωρίς εμένα. Χαίρομαι γιατί μεγαλώνω ένα ανεξάρτητο παιδί. Έτσι, έχει την ελευθερία να μου περιγράφει τη χαρά της χωρίς να έχω συμμετάσχει εγώ σε αυτήν.

Το EL6 της NIO θα λέγαμε ότι είναι συνώνυμο μιας δυναμικής γυναίκας που τρέχει να τα προλάβει όλα μέσα σε μία ημέρα. Τι σας έκανε να επιλέξετε αυτό το αυτοκίνητο;

To EL6 έχει το μινιμαλιστικό αλλά πολύ μοντέρνο design που ταιριάζει απόλυτα στη δική μου αισθητική. Στην περίπτωσή μου, το αυτοκίνητο είναι εργαλείο. Θέλω να είναι ασφαλές σε μεγάλες αποστάσεις επειδή κάνω πολλά ταξίδια. Επιπλέον, επειδή είναι ένας μικρός χώρος όπου περνάμε πολλές ώρες, πρέπει να είναι άνετο και λειτουργικό. Το EL6 μού αρέσει πολύ γιατί καθόμαστε όλοι μαζί και με όλα μας τα πράγματα χωρίς να στριμωχνόμαστε. Έχει ωραίους και άνετους χώρους. Σίγουρα ανάμεσα στα top βάζω το ότι είναι ηλεκτρικό, θέλω να μπορώ να ταξιδεύω χωρίς μεγάλο αποτύπωμα για το περιβάλλον. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο επίσης με ξεκουράζει γιατί διαθέτει τη NOMI – μπορώ να συνομιλώ μαζί της, να ζητώ πράγματα και να γίνονται. Είναι σαν κάποιος να με φροντίζει την ώρα που οδηγώ. Ακόμα και το ότι θα βάλει την αγαπημένη μου μουσική αντί για μένα είναι μεγάλη φροντίδα.

Ποια χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου αντανακλούν περισσότερο τον τρόπο ζωής σας και τις αξίες σας;

Η ηλεκτροκίνηση, η αισθητική του, το ότι είναι αθόρυβο και, βέβαια, αυτή η αίσθηση παρέας που δημιουργεί η NOMI.

Πόσο σημαντική είναι για σας η βιωσιμότητα;

Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στις επιλογές μου, όπως και το θέμα του αποτυπώματος στο περιβάλλον και το πόσο σεβόμαστε το χώρο όπου ζούμε. Αυτές τις αρχές τις εφαρμόζω και στη δουλειά μου. Πολλοί νομίζουν ότι βιωσιμότητα στη μόδα σημαίνει απλώς το να είναι κάτι από 100% φυσικό υλικό. Το προσπερνώ κάπως αυτό, αν και αναμφίβολα είναι πολύ σημαντικό. Για μένα, βιωσιμότητα στη μόδα σημαίνει το να αγοράζεις ή να ακολουθείς κάτι που είναι διαχρονικό και όχι fast-fashion. Να πάρεις κάτι όσο κι αν κοστίζει, αλλά να σου ταιριάζει και να το κρατήσεις για πολλά χρόνια. Αυτή η διάρκεια είναι η βιωσιμότητα στη μόδα.

Ποιο μήνυμα θα θέλατε να περάσετε στις γυναίκες που παλεύουν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην καριέρα και την προσωπική ζωή τους;

Το σημαντικότερο είναι να ξέρεις ποια είσαι και πού θέλεις να πας – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να το μάθεις από τη μια στιγμή στην άλλη ή ότι δεν μπορείς να αλλάξεις. Όταν είσαι αυθεντική, αυτό που δίνεις τόσο στη δουλειά σου όσο και στην προσωπική σου ζωή, σε οποιαδήποτε σχέση, είναι γνήσιο. Κι αυτό είναι που μένει σε αυτήν τη ζωή, οι σχέσεις.

Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια και όνειρα;

Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο. Θέλω μεγαλώνοντας να μπορώ να δημιουργώ αυθεντικά και να εμπνέομαι. Οι δημιουργίες μου να προέρχονται από μένα και όχι από το τι γίνεται γύρω μου. Το πρώτο μου μέλημα δεν είναι να προτείνω ένα εμπορικό προϊόν, αλλά κάτι αληθινό, προσωπικό και γνήσιο.