Η ατμόσφαιρα μέσα στο Civic Center του Monroe ήταν κάτι παραπάνω από φορτισμένη. Τα φώτα των προβολέων και το συνεχές κροτάλισμα των φωτογραφικών φλας δεν έφταναν να καλύψουν την αίσθηση του τέλους που κρυβόταν πίσω από την παρουσία του Elvis Presley. Το κοινό τον αγαπούσε. Ήταν αδιαφιλονίκητα ο «Βασιλιάς» του rock 'n' roll, τίτλος που θα το συνόδευε και μετά θάνατον. Ήταν, για πολλούς, η απόλυτη μετουσίωση του Αμερικανικού Ονείρου, ένα τοτέμ της ποπ κουλτούρας.
Αλλά εκείνο το βράδυ του Μαρτίου του 1974 είχε λίγη από τη γεύση του τέλους. Τα περιττά κιλά, οι εθισμοί και το τέλος του γάμου του, τον είχαν γονατίσει. Και το σημαντικότερο: εκείνο το βράδυ του έλειπε πολύ η κόρη του, Lisa Marie. Το κοινό, φυσικά, δε θα μπορούσε να το γνωρίζει αυτο.
Ανάμεσα στο πλήθος, ένα πεντάχρονο κορίτσι —Rhonda Boler Williams— καθόταν στους ώμους της θείας της. Δεύτερη σειρά, κέντρο. Ο Elvis τη διάλεξε σχεδόν αμέσως. Τη σήκωσε στη σκηνή. Της τραγούδησε. Της φόρεσε ένα φουλάρι, όπως συνήθιζε. Το πλήθος ζήλεψε. Δύο έφηβες προσπάθησαν να της το αρπάξουν. Μια γυναίκα το τράβηξε τόσο βίαια που η Rhonda δυσκολεύτηκε να αναπνεύσει. Η ασφάλεια την απομάκρυνε από τον χώρο. Ο Elvis είδε αηδιασμένος το περιστατικό από τη σκηνή. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκφρασή του», θυμάται η Rhonda. «Ήταν ένα βλέμμα απόλυτης απογοήτευσης κι αηδίας - ένα βλέμμα πόνου!».
Στο τέλος της συναυλίας, ο Elvis δεν την άφησε να φύγει με άδεια χέρια. Ξεκούμπωσε από το λαιμό του έναν χρυσό σταυρό με μαύρα διαμάντια. Ο σταυρός αυτός, ένα από τα αγαπημένα του κοσμήματα, ήταν ένα δώρο που του είχαν κάνει θαυμάστριές του στην Ατλάντα το 1973. Έκτοτε, το φορούσε συχνά στην περιοδεία του. Τώρα, ήταν το μόνο που είχε να της προσφέρει. (Και σε περίπτωση που αναρωτιέστε γιατί ο Elvis φορούσε συχνά σταυρό μαζί με «ankh», οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις ήταν λίγο πολύπλοκες).
