Το 1973, έξι χρόνια μετά την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα, ανάμεσα στους καλλιτέχνες που αναζητούσαν τρόπους να δείξουν την αντίδρασή τους και να περάσουν μηνύματα κατά του καθεστώτος ήταν η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος.
Η αξέχαστη ηθοποιός είχε αφηγηθεί σχετικά:
«Έπρεπε κάτι να κάνουμε, έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να ανεβάσουμε ένα έργο που να μιλάει για ελευθερίες, για προδοσίες, για μειοδοσίες για το Σύνταγμα των Ελλήνων, για την κατοχή, για τους ανθρώπους με την κουκούλα, για το παλάτι και το φάγωμα των αγωνιστών…Έπρεπε να μιλάμε για όλα αυτά και όλα να παραπέμπουν σε αυτό που ζούσαμε τότε, στην δικτατορία.
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης άρχισε να γράφει με την οργή του, με το ταλέντο του, με την συναισθηματική φόρτιση που είχαμε τότε όλοι, και από τα πρώτα κομμάτια που έφερε καταλάβαμε ότι κρατάγαμε στα χέρια μας ένα θησαυρό.
Ήμασταν βέβαιοι ότι με τον τρόπο που ήταν γραμμένα ο κόσμος θα τα αποκρυπτογραφούσε αμέσως»
«Το κουδούνι χτύπησε. ‘Ασφάλεια’ μας λένε… Μας κατέβασαν κάτω. Κρατιόμασταν από το χέρι… Πήραν τη γυναίκα μου και έμεινα στο πεζοδρόμιο σαν ηλίθιος να κοιτάζω»
Το «Μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη με την μουσική και τα τραγούδια που έγραψε ο Σταύρος Ξαρχάκος και ερμήνευε επί σκηνής ο Νίκος Ξυλούρης ανέβηκε έπειτα από πυρετώδεις δημιουργικές πρόβες στις 23 Ιουνίου του 1973.
Το έργo κατέγραφε τη διαδρομή της νεότερης ελληνικής ιστορίας από την Τουρκοκρατία και τα χρόνια του Όθωνα έως τη Μικρασιατική Καταστροφή και τη γερμανική Κατοχή και παρά το πολιτικό του περιεχόμενο, είχε περάσει αρχικά από τη λογοκρισία, χάρη στην ποιητική γραφή του Καμπανέλλη και απέκτησε γρήγορα έντονη συμβολική σημασία στον αγώνα κατά της δικτατορίας.
Η απήχηση του έργου και τα μηνύματα που περνούσε στο κοινό ενόχλησαν το καθεστώς τόσο ώστε τον Νοέμβριο του 1973, λίγες μέρες μετά την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείο, η Τζένη Καρέζη συνελήφθη:
Ο Κώστας Καζάκος, περιγράφοντας εκείνη τη στιγμή, έχει θυμίσει με συγκλονιστικό τρόπο την εισβολή της ασφάλειας: «Το κουδούνι χτύπησε. ‘Ασφάλεια’ μας λένε… Μας κατέβασαν κάτω. Κρατιόμασταν από το χέρι… Πήραν τη γυναίκα μου και έμεινα στο πεζοδρόμιο σαν ηλίθιος να κοιτάζω»
Η Τζένη Καρέζη μεταφέρθηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ Νέας Φιλαδελφείας, όπου κρατήθηκε σε απομόνωση. Η κράτησή της διήρκεσε περίπου ένα μήνα, από τις 22 Νοεμβρίου έως τις 15 Δεκεμβρίου 1973.
Ήταν μια δύσκολη και τραυματική περίοδος για την οικογένεια της ηθοποιού ωστόσο εκείνη δεν πτοήθηκε. Γύρισε στο θέατρο "πιο αποφασισμένη από ποτέ" όπως χαρακτηριστικά θα έλεγε ο Κώστας Καζάκος. Λίγους μήνες αργότερα η δικτατορία έπεσε μετά την εθνική τραγωδία της εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο...
Η σύλληψη της Τζένης Καρέζη, μια πράξη κρατικής καταστολής απέναντι σε μια διάσημη ηθοποιό, έγινε σύμβολο της αντίστασης του καλλιτεχνικού κόσμου απέναντι στο καθεστώς. Μετά την αποφυλάκιση, η Καρέζη επέστρεψε στο θέατρο πιο δυνατή και αμετακίνητη από ποτέ:
«Ναι, μπορώ να ξανακάνω φυλακή. Αν χρειαστεί, μπορώ να ξαναπάω» θα έλεγε η Τζένη Κάρέζη αναφερόμενη σε εκείνες τις εποχές…
