Η Λουκία Παπαδάκη στο Grace: «Η αυτοπεποίθηση εύκολα γίνεται έπαρση ή αλαζονεία»

«Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας. Ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα». Αυτό έγραφε ο Νίκος Καζαντζάκης στο βιβλίο του «Αναφορά στον Γκρέκο» και αυτή η καζαντζακική προσέγγιση διαπέρασε όλη την κουβέντα που είχαμε ένα ηλιόλουστο ανοιξιάτικο μεσημέρι με τη Λουκία Παπαδάκη. Ήρθε στο ραντεβού μας στα λευκά, όμορφη, χαμογελαστή, ακριβής, με σπάνια ευγένεια, την οποία της κληροδότησε βιωματικά το περιβάλλον όπου μεγάλωσε. Με δύναμη, όχι στα λόγια, στην πράξη, στη ζωή της. Ρουφά την εμπειρία και τα μαθήματα της ζωής σαν έφηβη, όμως αμφισβητεί σαν μπαρουτοκαπνισμένη. Φέτος ήταν μια σεζόν που ευχαριστήθηκε: ολοκλήρωσε την τρίτη χρονιά στο θέατρο με το σπουδαίο έργο του Μήτσου Ευθυμιάδη «Ο Φονιάς» και παίζει την Τιτίκα Βρεττού στην καλογυρισμένη σειρά της ΕΡΤ «Ηλέκτρα», βασισμένη σε μια ιδέα της συγγραφέα Ελένης Καπλάνη, σε σκηνοθεσία Βίκυς Μανώλη, για τη δεύτερη σεζόν της οποίας ξεκινά γυρίσματα το καλοκαίρι.

Θα μας μιλήσετε για το ρόλο σας στη σειρά «Ηλέκτρα» της ΕΡΤ;

Είναι ιδιαίτερος ρόλος. Είναι και ιδιαίτερη η ιδέα, δηλαδή αυτή της ακραίας μητρότητας. Η συγκεκριμένη γυναίκα έχει ένα γιο στον οποίο από πολύ νωρίς έχουν παρατηρηθεί συμπτώματα κοινωνιοπάθειας, απουσίας ενσυναίσθησης. Τον έχει παρακολουθήσει ψυχολόγος, έχει ζήσει στο εξωτερικό, έκανε αγωγή, έκανε θεραπεία, και όλα καταλήγουν στο ότι έχει έναν κακό πυρήνα, ένα κακό σημείο όπου όλα συναντιούνται μέσα του, και δεν διαθέτει συνείδηση. Αυτή λοιπόν η μητέρα, η οποία τον χάιδεψε, τον κανάκεψε, κυριολεκτικά και μεταφορικά, σε όλη τη ζωή του, βρίσκεται σε μια αδιανόητη θέση. Στα μάτια της, δεν μπορεί να κάνει λάθος για το παιδί της, οι άλλοι φταίνε – γιατί ο γιος της έμεινε μόνος του, μπήκε εσωτερικός σε σχολείο, ήταν μακριά από την οικογένειά του, ο πατέρας του ήταν ένας πολύ έντονος άνθρωπος που είχε απαιτήσεις να είναι όλοι σαν εκείνον. Η ηρωίδα μου δεν είναι δολοπλόκος, είναι μια μάνα στα άκρα και με κάνει να σκεφτώ ότι δεν υπάρχει κάτι που δεν θα μπορούσα να κάνω κι εγώ για να προστατεύσω το παιδί μου. Φτάνει στα άκρα ακόμα κι όταν, όπως αποδεικνύεται, ο Νικόλας διαπράττει στυγερά εγκλήματα έχοντας την παλινδρόμηση του διαταραγμένου ανθρώπου.

Τζιν τζάκετ JW ANDERSON, attica. Καλσόν CALZEDONIA. Slingback γόβες LE SILLA, Kalogirou. Σκουλαρίκια από χρυσό 18Κ με ζαφείρια και διαμάντια, κολιέ από χρυσό 18Κ με διαμάντια και τανζανίτη, κολιέ LA TACHE BOBO από χρυσό 18Κ με ζαφείρια, κολιέ από χρυσό 18Κ με διαμάντια, (δεξί χέρι) δαχτυλίδι από χρυσό 18Κ με διαμάντια, (αριστερό χέρι) δαχτυλίδι από χρυσό 18Κ με ζαφείρια και διαμάντια και δαχτυλίδι από χρυσό 18Κ με διαμάντια KESSARIS.

Το μητρικό σας ένστικτο πόσο ενεργοποιήθηκε σε αυτόν το ρόλο;

Όταν έχεις παιδιά και καλείσαι να ερμηνεύσεις έναν τέτοιο ρόλο, μπαίνεις αυτόματα στη διαδικασία του «τι θα έκανα εγώ». Δεν είναι κάτι στη σφαίρα του φανταστικού. Δεν σας κρύβω ότι οι εν λόγω σκηνές, οι οποίες ήταν πολλές, βασίστηκαν σε αυτό το υπόβαθρο της μητρότητας. Έτσι λειτουργούμε οι ηθοποιοί, βουτάμε, ανακαλούμε από κάπου. Δεν γίνεται διαφορετικά. Είναι ψυχοφθόρο και μαρτυρικό το να μπαίνω στη διαδικασία του να φαντάζομαι το δικό μου το παιδί σε μια αντίστοιχη κατάσταση.

Πόση δύναμη χρειάστηκε να μεγαλώνετε μόνη σας το παιδί σας σε μια εποχή στην οποία δεν ήταν ακριβώς αποδεκτό κάτι τέτοιο;

Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική νοοτροπία είναι ένα παράξενο φρούτο. Είμαστε εξαιρετικά ανεκτικοί και ανοιχτοί σε κάποια θέματα –χωρίς να είμαι πεπεισμένη ότι αυτό είναι και γνήσιο– και εξαιρετικά κλειστοί και υποκριτές σε κάποια άλλα. Τέτοια ζητήματα θα έπρεπε να τα έχουμε ξεπεράσει. Υπήρχαν άνθρωποι σε όλες τις εποχές που τα αψηφούσαν, και καλά έκαναν. Εγώ στο μόνο όπου θα εστιάσω ως σημαντικό είναι ότι ήμουν μια γυναίκα που μεγάλωνα μόνη μου το παιδί μου και, αν υπήρχε ένας μαγικός τρόπος να δούμε όλες οι γυναίκες που έχουμε βρεθεί σε αντίστοιχη κατάσταση, προτού το κάνουμε, πώς θα το κάνουμε, νομίζω πως θα παίρναμε τα βουνά. Σκεφτείτε, το λέω εγώ που ζω σε μια χώρα της Ευρώπης, πόσο μάλλον οι γυναίκες που μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους σε ασύλληπτα αντίξοες συνθήκες!

Τζιν τζάκετ και παντελόνι ICEBERG, Shop & Trade. T-shirt RABANNE, attica. Σκουλαρίκια από χρυσό 18Κ με ζαφείρια και διαμάντια, κολιέ από χρυσό 18Κ με διαμάντια και τανζανίτη, κολιέ LA TACHE BOBO από χρυσό 18Κ με ζαφείρια, κολιέ από χρυσό 18Κ με διαμάντια, (δεξί χέρι) δαχτυλίδι από χρυσό 18Κ με διαμάντια, δαχτυλίδι από χρυσό 18Κ με ζαφείρια και διαμάντια, (αριστερό χέρι) βραχιόλι από χρυσό 18Κ με ζαφείρια, βραχιόλι-καδένα από χρυσό 18Κ με ζαφείρια και διαμάντια και δαχτυλίδι από χρυσό 18Κ με ζαφείρια KESSARIS.

Πώς μεγαλώσατε λοιπόν το παιδί σας;

Το ζητούμενό μου ήταν να είναι ένας άνθρωπος υγιής, εσωτερικά και εξωτερικά, όσο το δυνατόν πιο ασφαλής και ελεύθερος. Ο ίδιος ο γιος μου, που είναι ο καλύτερος μάρτυρας, μου έχει πει μία φορά – και δεν χρειάστηκε να το πει δεύτερη: «Μην ανησυχείς, μάνα. Όλα καλά τα κάνεις».

Η συντροφικότητα σας έλειψε στα πρώτα χρόνια της μητρότητας;

Όχι. Δεν μόνασα, αλλά οι προτεραιότητες ήταν τέτοιες –με τη δουλειά, με το παιδί, με τη μονογονεϊκότητα– που όλα γίνονταν ζογκλερικά. Άλλωστε, όταν έφερα στον κόσμο το γιο μου, τα είχα κάνει όλα, ήμουν χορτασμένη από εξόδους, ταξίδια και ξενύχτια. Ήξερα ότι αν ο Θεός μού έδινε υγεία και χρόνια μέχρι να φτάσει ο γιος μου σε μια ηλικία ικανή για να έχουμε ξεπεράσει τους μεγάλους σκοπέλους, πάλι δικά μου θα ήταν όλα αυτά. Είπα, λοιπόν, «ας βάλω τις προτεραιότητές μου». Και κάποια χρόνια που έλειψα από το θέατρο, δεν έπαθε τίποτα το θέατρο χωρίς εμένα.

Πότε αποφασίσατε ότι θα γίνετε ηθοποιός;

Από πάρα πολύ μικρή. Στο σχολείο συμμετείχα σε όλες τις απαγγελίες και τις παραστάσεις. Γύρω στα 14, είχα αποφασίσει ότι θα σπουδάσω δύο πράγματα: ιστορία και θέατρο. Στην αρχή δεν ήξερα ποιο θα με κερδίσει. Σπούδασα πρώτα ιστορία στο Deree, όπου αμέσως μπήκα στο Drama Club. Κάναμε δύο παραστάσεις το χρόνο στα αγγλικά. Έπαιξα Σέξπιρ, Έντουαρντ Άλμπι και Θόρντον Ουάιλντερ στο πρωτότυπο – ειδικά ο Σέξπιρ ήταν μαγικός. Ήδη από τη δεύτερη χρονιά των σπουδών μου, ήξερα ότι θα ασχοληθώ με το θέατρο. Έτσι, αμέσως μετά, μπήκα στη σχολή του Εθνικού.

Σε τι περιβάλλον μεγαλώσατε;

Η μητέρα μου είχε πάθος με το θέατρο, ήθελε να γίνει ηθοποιός, αλλά η οικογένεια και η καταγωγή της δεν της το επέτρεπαν εκείνη την εποχή. Έγραφε όμως θεατρικά, τα ανέβαζε, έκανε τους φωτισμούς, έραβε κοστούμια… Ο πατέρας μου είχε πάθος με τη μουσική και με μύησε στην τζαζ και τις μεγάλες ορχήστρες της, την κλασική και την όπερα. Όλοι μου οι πρόγονοι ζωγράφιζαν και γενικότερα μεγάλωσα σε ελεύθερο περιβάλλον – αστικό μεν, αλλά όχι συντηρητικό. Η μητέρα μου ήταν υπέρ στο να γίνω ηθοποιός, ενώ ο πατέρας μου μου έλεγε «οι ηθοποιοί πεθαίνουν στην ψάθα». Δεν είχε πολύ άδικο γιατί ζάπλουτος δεν γίνεσαι σίγουρα από αυτήν τη δουλειά. Ευτυχώς, υπάρχει η τηλεόραση και μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα σε οικονομικό επίπεδο ώστε να κάνουμε και τις επιλογές μας.

Τζιν τζάκετ και παντελόνι ICEBERG, Shop & Trade. T-shirt RABANNE, attica. Σκουλαρίκια από χρυσό 18Κ με ζαφείρια και διαμάντια, κολιέ από χρυσό 18Κ με διαμάντια και τανζανίτη, κολιέ LA TACHE BOBO από χρυσό 18Κ με ζαφείρια, κολιέ από χρυσό 18Κ με διαμάντια, (δεξί χέρι) δαχτυλίδι από χρυσό 18Κ με διαμάντια, δαχτυλίδι από χρυσό 18Κ με ζαφείρια και διαμάντια, (αριστερό χέρι) βραχιόλι από χρυσό 18Κ με ζαφείρια, βραχιόλι-καδένα από χρυσό 18Κ με ζαφείρια και διαμάντια και δαχτυλίδι από χρυσό 18Κ με ζαφείρια KESSARIS.

Ποιοι ήταν οι δάσκαλοί σας;

Σε ό,τι αφορά την εκπαίδευσή μου στο θέατρο, είχα τη μεγάλη ευλογία να είναι δασκάλα και φίλη μου η Μαίρη Αρώνη και προσπαθώ πάντα να βαδίζω στο δρόμο που μου έδειξε η μέγιστη εκείνη ηθοποιός. Βέβαια, διδάχθηκα και από το ιστορικό γίγνεσθαι της Κατίνας Παξινού, η οποία ήταν στην κουίντα, έπλεκε ή έλεγε μια συνταγή –γιατί ήταν σπουδαία μαγείρισσα– και έβγαινε να παίξει το «Μάνα Κουράγιο». Αυτή ήταν η διαδικασία της: να ενδύεται και να απεκδύεται ρόλους σε ανύποπτους χρόνους. Δεν είμαι οπαδός της προετοιμασίας, με την έννοια του «υποδύομαι ότι πλένω τα ρούχα στη σκάφη επειδή σε λίγο θα γυρίσω μια σκηνή στην οποία θα πλύνω τα ρούχα στη σκάφη». Θα πλύνω κανονικά τα ρούχα στη σκάφη την ώρα της σκηνής. Αυτό δεν το ανακάλεσα ποτέ, δεν το άλλαξα ποτέ, δεν το αναθεώρησα ποτέ. Και είναι πολύτιμο όπλο γιατί δεν υπάρχει πάντα ο χρόνος, ειδικά στην τηλεόραση.

Ποια ήταν η σχέση σας με τη Μαίρη Αρώνη;

Έχω το προνόμιο να την αποκαλώ Μαίρη επειδή μου το επέτρεψε εκείνη. Γίναμε φίλες, μπήκα στην οικογένειά της. Ήταν πολύ κλειστός και εσωτερικός άνθρωπος, σπανιότατης ευαισθησίας. Είχε τεράστια δώρα, όπως και εξαιρετική διόραση και ένστικτο σχετικά με τους ανθρώπους, ιδιαίτερα με τους μαθητές της. Δεν ήταν εύκολη ούτε ξεχώριζε εύκολα γυναίκες – όχι γιατί τις ζήλευε. Με αγάπησε και την αγάπησα, και γι’ αυτό μαζί μου ήταν πάρα πολύ αυστηρή. Με έμαθε, με δίδαξε, γιατί έβλεπε τον εαυτό της σε μένα. Ήταν μια ηθοποιός που τσαλακωνόταν και είχε παίξει τα πάντα, και όλα εκπληκτικά.

Τρεις χιλιάδες επεισόδια στη «Λάμψη». Πόσο εύκολο ήταν να απεκδυθείτε τη Σάντρα στην καθημερινότητα και τη δουλειά σας;

Στη δουλειά μου δεν χρειάστηκε ποτέ να καταβάλω προσπάθεια για να βγάλω τη Σάντρα από πάνω μου καθώς πάντα, παράλληλα με την τηλεόραση, ήμουν στο θέατρο. Οπότε, έκανα τελείως διαφορετικά πράγματα. Ήταν στο χέρι μου να δημιουργήσω τις συνθήκες για να συνυπάρχουν οι πολλές διαφορετικές υποκριτικές πλευρές. Όσον αφορά την καθημερινότητά μου, δεν αισθάνθηκα ότι έπρεπε να πάρω απόσταση. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της καθημερινής επαφής και έκθεσης, δεν είναι κατόρθωμά μου. Είναι το φυσικό επακόλουθο του να κάνεις μια δουλειά που εμπεριέχει επαφή με τον κόσμο. Αν δεν ήθελα, θα ασχολούμουν με κάτι άλλο.

Ποια είναι η γνώμη σας για τους συναδέλφους σας που σνομπάρουν την τηλεόραση;

Εγώ την αγαπώ πολύ την τηλεόραση και πιστεύω πως ο σοβαρός επαγγελματίας, αυτός που αγαπά τη δουλειά του, αγαπά και κάνει με σοβαρότητα οτιδήποτε του δοθεί. Έχω δει συναδέλφους που σνόμπαραν την τηλεόραση και τελικά αποφάσισαν να εργαστούν σε αυτήν. Τίποτα δεν είναι από μόνο του καλό ή κακό, υψηλής ή χαμηλής ποιότητας. Ο ηθοποιός δίνει κάτι στη σειρά, στο χαρακτήρα που υποδύεται, γιατί ακόμα και ο ρόλος δεν είναι αυτός που είναι γραμμένος στο χαρτί. Ο ηθοποιός τον γεννά και τον εξελίσσει.

Από τους ρόλους σας, και τους θεατρικούς και τους τηλεοπτικούς, ποιους αγαπήσατε περισσότερο;

Τους αγαπώ όλους, τους ερωτεύτηκα. Ερωτεύεσαι τους ανθρώπους των οποίων το χαρακτήρα παίρνεις. Δεν τους θεωρούσα ποτέ ρόλους. Είναι άνθρωποι, μπαίνεις στα παπούτσια τους, βουτάς μέσα τους, δεν μπορείς να μην τους αγαπάς. Ένας από αυτούς τους ρόλους ήταν η βασίλισσα Ελισάβετ στην παράσταση «Μαρία Στιούαρτ». Ήταν μια απαιτητική ηρωίδα και δεν τελείωσα μαζί της. Θα επανέλθω καθώς συνέβαιναν διάφορα μεταφυσικά στις πρόβες. Σε μία από αυτές, ένιωσα ότι δεν ήμουν εγώ, δεν είχα δικό μου πρόσωπο. Όλο το εξωσωματικό που βίωσα μπόρεσα να το ανακαλέσω και να το περάσω στο παίξιμό μου. Φυσικά, αγαπημένες μου είναι και η Κλυταιμνήστρα και η Αντιγόνη. Εκεί πραγματικά καταδύθηκα στα σκοτάδια της ύπαρξής μας, με σπουδαία συνοδοιπόρο στη σκηνοθεσία τη Γιώτα Κουνδουράκη, η οποία έχει αφιερώσει τη ζωή της στο αρχαίο δράμα. Θα την ευγνωμονώ πάντα για αυτό, όπως και όλους τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκα γιατί μαθαίνω και όσο μεγαλώνω και μαθαίνω τόσο πιο πολύ αμφισβητώ.

Θα μας το εξηγήσετε αυτό;

Ξέρετε, είναι μέγα λάθος να πιστεύουμε ότι στα νιάτα μας πρέπει να αμφισβητούμε. Η μεγαλύτερη αμφισβήτηση έρχεται στην ώριμή μας στιγμή. Όσο πιο σοφοί και καπνισμένοι είμαστε και όσο μεγαλύτερη κατανόηση της ζωής έχουμε τόσο περισσότερο αμφισβητούμε. Εγώ τουλάχιστον αμφισβητώ πολύ περισσότερο τώρα. Όταν είσαι πολύ νέος, επειδή ακριβώς ο κόσμος είναι στα χέρια σου, νιώθεις αθάνατος, άπιαστος, άτρωτος, κι αυτό είναι συγκλονιστικό. Επομένως, είναι τόσο πολλά αυτά που θέλεις να σου συμβούν που δεν ασχολείσαι με τις αυθεντίες. Όταν τείνεις να θεωρείσαι –όχι να θεωρείς εσύ εαυτόν– αυθεντία, τότε είναι που πρέπει να επαναστατείς. Εγώ δεν θέλω να είμαι αποδεκτή, δεν θέλω να αποδέχονται αυτό που λέω. Θέλω να το αμφισβητούν με πάθος.

Γιατί θέλετε να σας αμφισβητούν;

Ίσως γιατί νιώθω πολύ φρέσκια ακόμη. Νιώθω ότι έχω πολλές πρασινάδες μέσα μου. Οι νεότεροι συνάδελφοι μου λένε πολύ ωραία λόγια, και τους ευχαριστώ, αλλά νομίζω ότι με παίρνουν πολύ πιο σοβαρά απ’ όσο παίρνω εγώ τον εαυτό μου. Μάλλον γιατί είμαι πολύ σοβαρός άνθρωπος! (γέλια)

Αυτή η στάση ενέχει αυτοπεποίθηση. Είχατε πάντα αυτοπεποίθηση ή τη χτίσατε;

Σε μεγάλο βαθμό, την έχτισα. Δεν ήμουν πάντα έτσι. Είχα αυτοπεποίθηση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχα τις ανασφάλειες και τις βουτιές μου. Ωστόσο εγώ προτιμώ να μου αρέσω παρά να έχω αυτοπεποίθηση, η οποία πολύ εύκολα γίνεται έπαρση ή αλαζονεία.

Τζιν τζάκετ και παντελόνι ICEBERG, Shop & Trade. T-shirt RABANNE, attica. Σκουλαρίκια από χρυσό 18Κ με ζαφείρια και διαμάντια, κολιέ από χρυσό 18Κ με διαμάντια και τανζανίτη, κολιέ LA TACHE BOBO από χρυσό 18Κ με ζαφείρια, κολιέ από χρυσό 18Κ με διαμάντια, (δεξί χέρι) δαχτυλίδι από χρυσό 18Κ με διαμάντια, δαχτυλίδι από χρυσό 18Κ με ζαφείρια και διαμάντια, (αριστερό χέρι) βραχιόλι από χρυσό 18Κ με ζαφείρια, βραχιόλι-καδένα από χρυσό 18Κ με ζαφείρια και διαμάντια και δαχτυλίδι από χρυσό 18Κ με ζαφείρια KESSARIS.

Πώς έχετε καταφέρει να σας αρέσετε σήμερα;

Με αποδέχομαι. Αγαπώ που μεγαλώνω, αγαπώ τις ρυτίδες μου επειδή είναι χαμόγελα, ταξίδια, λιακάδες, υγρασίες, αφυδάτωση, κακός και καλός ύπνος, ευτυχίες και δυστυχίες. Οι ρυτίδες δεν είναι κατάρα, είναι ευλογία. Κατ’ αρχάς, για να τις αποκτήσει κάποιος, πρέπει να μεγαλώσει. Για να μεγαλώσει, πρέπει να ζει, που σημαίνει ότι έχει το νήμα της ζωής του ολόκληρο και προχωρά. Δεν ξέρει μέχρι πότε, αλλά το έχει. Σβήνει κεριά, πολύ περισσότερα από την τούρτα, και είναι πάρα πολύ τυχερός γιατί κάποιοι δεν πρόλαβαν.

Σας προβληματίζει η υστερία της αιώνιας νεότητας;

Με προβληματίζει η προπαγάνδα του να μη θέλουμε να είμαστε εμείς, να σιχαινόμαστε τον εαυτό μας και να προσπαθούμε να είμαστε κάτι άλλο μέσα από τα τόσα φίλτρα και την τόση τεχνολογία. Είμαστε στη χειρότερη σκλαβιά που έχει βιώσει ποτέ ο ανθρώπινος εγκέφαλος – και το λέω με πόνο. Ενώ μιλάμε για αποδοχή, δεν είμαστε αποδεκτοί από τον ίδιο μας τον εαυτό. Τη στιγμή που προωθούμε την αποδοχή της διαφορετικότητας ή της ηλικίας, υπάρχει η φρενίτιδα των φίλτρων, της τεχνολογίας και της επιστήμης. Πόσο καλύτερο θα ήταν να γίνουν όλα αυτά με σωστή διατροφή και στοιχειώδη άσκηση, με την καλή μας διάθεση και την αγάπη προς τον εαυτό μας! Δεν έχω δει κάποιον να προπαγανδίζει την αγάπη για τον εαυτό μας.

Εσείς πώς προσέχετε τον εαυτό σας;

Με διατροφή και άσκηση. Τρώω πέντε γεύματα την ημέρα, αλλά ισορροπημένα, με πολλά φρούτα, λαχανικά, νερό, πρωτεΐνη, όσπρια και ζυμαρικά. Επίσης, η διάθεση παίζει μεγάλο ρόλο. Εδώ και κάποια χρόνια, αποφάσισα ότι δεν μπορεί να είναι όλα σπουδαία. Κάποια είναι, όμως τα περισσότερα είναι μπούρδες. Πολύ λίγα γεγονότα είναι επί της ουσίας και σοβαρά. Όλα τα υπόλοιπα τα παίρνει ο αέρας. Έμαθα πως ό,τι έχει συμβεί έχει συμβεί. Δεν υπάρχει what if. Μπορώ να ελέγξω μόνο το τώρα, τη στιγμή αυτή, και να ονειρευτώ το μετά. Όχι να το σχεδιάσω, να το ονειρευτώ. Εγώ δεν κάνω σχέδια, κάνω όνειρα.

Θα μας πείτε ένα όνειρό σας;

Η βαθιά μου επιθυμία και η προσευχή μου κάθε μέρα είναι η υγεία μας και η καλή μας κατάσταση – όλων, όχι μόνο του εαυτού μου. Ονειρεύομαι μια πολύ ωραία δουλειά, μια πολύ ωραία παράσταση, πέντε ημέρες διακοπών, να δω ένα φίλο… Αυτά τα ονειρεύομαι όχι ως ονειροβλαβής. Θέλω να μου συμβούν, το δουλεύω μέσα μου, αλλά με μια βασική προϋπόθεση: Πρώτα ο Θεός και να είμαι καλά.

*Κεντρική φωτογραφία: Kαμπαρντίνα ICEBERG, Shop & Trade. Γυαλιά ηλίου GUCCI, Delux Hellas. Mules LE SILLA, Kalogirou. Σκουλαρίκια από λευκόχρυσο 18Κ με baguette και round-cut διαμάντια, tennis necklace με διαμάντια και pear τανζανίτη, κολιέ με baguette-cut διαμάντια, tennis necklace με round-cut διαμάντια και δαχτυλίδι από λευκόχρυσο 18Κ με baguette και round-cut διαμάντια VENETIA VILDIRIDIS.