Γιώργος Μαζωνάκης: Όταν πόζαρε με την αδερφή του σαν το θρυλικό δίδυμο των Bonnie και Clyde – «Το καλύτερό μας είναι να κάνουμε παρέα»

«Με τη Βάσω έχουμε μόνο δύο χρόνια διαφορά. Αν δεις φωτογραφίες της όταν ήταν οκτώ χρόνων, θα εκπλαγείς. Καλλονή! Πάντοτε μας είχαν μαζί σαν ζευγαράκι, έτσι μας έβγαζε η μητέρα μας έξω. Κάτω από το σπίτι μας είχε ένα φωτογραφείο και μας είχαν φωτογραφία στη βιτρίνα», ανέφερε ο Γιώργος Μαζωνάκης, ενώ η αδελφή του θυμόταν εκείνον να φοράει «πέντε ετών κοστούμια και γραβάτες».

Η Βάσω είχε τότε τον ρόλο της πιο στενής συνεργάτιδας, αναλαμβάνοντας τα πρακτικά και οικονομικά ζητήματα του τραγουδιστή. Ο ίδιος δήλωνε: «Το καλύτερό μας είναι να κάνουμε παρέα. Περνάω καλά με τη Βάσω, μπορώ να είμαι όλη μου την ημέρα μαζί της». Η σχέση τους φαινόταν να ξεπερνά τα στενά όρια μιας επαγγελματικής συνεργασίας. «Μου έχει σταθεί σε πολύ δύσκολες στιγμές και το αντίστροφο», σημείωνε ο τραγουδιστής, περιγράφοντας την αδελφή του ως «αρχόντισσα, δουλευταρού, δοτική με τους φίλους της, πολύ νοικοκυρά».

Και συνεχίζει: «Είναι πολύ νοικοκυρά, κάτι που για μένα έχει μεγάλη σημασία. Τώρα, έχει μεγαλώσει λίγο και έχει αρχίσει να αγαπάει και να προσέχει τον εαυτό της περισσότερο. Το ίδιο συνέβη και στη δική μου περίπτωση. Τον Γιώργο άρχισα να τον αγαπάω περισσότερο μετά τα τριάντα. Ο Αλέξανδρος Μπαλαμπάνης» –ο οποίος επιμελείται την εικόνα του– «πάντοτε μου έλεγε “φρόντισε τον Γιωργάκη, χάιδεψέ τον λίγο παραπάνω, βάλε τον να κοιμηθεί νωρίς”. Η Βάσω τώρα διανύει αυτή την περίοδο. Επίσης, καταλαβαίνει από τα ζητήματα της δουλειάς, μπορώ να βασιστώ στη γνώμη της, να τη ρωτήσω αν κάτι της αρέσει. Έχω εμπιστοσύνη στο γούστο της, ξέρω ότι, αν της αρέσει κάτι, είναι όντως ωραίο. Δεν το λέει επειδή είμαι ο αδελφός της – το εννοεί. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι μου μοιάζει τόσο πολύ. Αυτό είναι το μεγαλύτερό της προσόν!», λέει πειράζοντάς την.

Η ίδια δεν έκρυβε τον θαυμασμό της: «Αυτό που μου αρέσει πολύ στο Γιώργο είναι ότι είναι απλός, καθημερινός, δεν έχει αλλάξει από τότε που ήμασταν μικροί. Βέβαια, εκείνο που με εκνευρίζει είναι ότι έχει πολύ καλή αντίληψη και διαίσθηση για τους ανθρώπους, οπότε όταν σου λέει κάτι για κάποιον έχει πάντοτε δίκιο». Την ίδια στιγμή, εξέφραζε και την ανησυχία της για την υγεία του, ζητώντας «να μην κουράζεται και να προσέχει τον εαυτό του».

Η συνέντευξη εκείνης της εποχής αποτύπωνε επίσης τον Μαζωνάκη στο μεταίχμιο ανάμεσα στη νυχτερινή αλητεία και την επιθυμία για μια πιο ήσυχη ζωή. «Όταν είπα το “Παιδί της νύχτας”, με αντιπροσώπευε. Ήταν ένας τρόπος ζωής, έβγαινα, έκανα clubbing. Ήμουν είκοσι πέντε χρόνων και ήταν φυσικό να ξενυχτάω, να διασκεδάζω, να αλητεύω, αλλά αυτό ήταν μία περίοδος της ζωής μου. Τώρα, αν με ρωτήσεις, φρικάρω στη σκέψη του να βγαίνω κάθε μέρα. Όταν είπα το τραγούδι, όμως, πράγματι δεν υπήρχε μεγαλύτερος clubber από μένα. Δεν πιστεύω βέβαια αυτό που λέγεται ότι η νύχτα είναι πιο “βρόμικη” και η μέρα πιο “καθαρή”. Απλώς, στην ημέρα θα βρεις περισσότερη διαφάνεια, περισσότερο φως. Η καλή διαφορά της ημέρας από τη νύχτα είναι ότι όταν δουλεύεις βράδυ, βρίσκεις λιγότερη κίνηση στο δρόμο», αστειεύεται.

Με μια ειλικρίνεια που εντυπωσιάζει εκ των υστέρων, ο τραγουδιστής δήλωνε: «Μου αρέσει και να κλαίω. Όταν ήμουν μικρός και έκλαιγα, κοιμόμουν πολύ καλά μετά». Παράλληλα, μιλούσε για την «επιλεκτική μοναχικότητα» που χαρακτήριζε την ιδιωτική του ζωή, αλλά και για την πίστη στο παιδικό του όνειρο: «Το όνειρο που είχα από μικρός είναι αυτό ακριβώς που ζω τώρα. Με ρωτούσαν “τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;” και πάντοτε απαντούσα “τραγουδιστής”. Δεν είπα ποτέ ότι θέλω να γίνω κάτι άλλο. Στα δεκαπέντε ήμουν ήδη επαγγελματίας, έπαιρνα μεροκάματο». «Το πίστευε πολύ ο Γιώργος, ήταν φυσική εξέλιξη. Πραγματικά, δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο», επιβεβαιώνει η Βάσω.

Δύο δεκαετίες μετά την κοινή τους φωτογράφιση, η εικόνα του 2005 λειτουργεί σαν μια παγωμένη στιγμή αδελφικής εγγύτητας. Σήμερα, ο Γιώργος Μαζωνάκης και η αδελφή του βρίσκονται σε δικαστική αντιπαράθεση, με τον τραγουδιστή να επιστρέφει στην καθημερινότητα μετά την ακούσια νοσηλεία του. Η απόσταση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν τους υπενθυμίζει πόσο γρήγορα οι δεσμοί που άλλοτε έμοιαζαν αδιάρρηκτοι μπορούν να δοκιμαστούν.