Momentum: Η Μαρίνα Κοριολάνο-Λυκουρέζου και ο Γιάννης Ζαγοριανάκος μιλούν στο Grace για την κοινή τους έκθεση στην Πάτμο

Η Μαρίνα και ο Γιάννης, ο Γιάννης και η Μαρίνα. Ένα ζευγάρι που 20 χρόνια τώρα ζει μαζί ελεύθερα και χωρίς προκαταλήψεις. Ανήκει και δεν ανήκει ο ένας στον άλλον, ακριβώς όπως γίνεται και με την τέχνη.  Ανήκει το έργο στον δημιουργό του ή στον θεατή του, τον ακροατή του; Η Μαρίνα Κοριολάνο-Λυκουρέζου και ο Γιάννης Ζαγοριανάκος ζουν μαζί από επιλογή και επέλεξαν την Αίγινα για τόπο τους – εκεί η ελευθερία που αποζητούν, η ησυχία της ενδοσκόπησης, η επαφή με το σύμπαν και τη φύση συμβαίνουν απλώς χωρίς να τα επιζητάς. Δουλεύουν μαζί 12 χρόνια.

Κεραμικά

Η Μαρίνα καταπιάνεται με κεραμικές δημιουργίες, αντικείμενα καθημερινής χρήσης, ευτελή κατά πολλούς που διηγούνται τη δική τους ιστορία ή σε προσκαλούν σε μια προσωπική αναζήτηση.  Το πιάτο, το μπολ, η κούπα.  Όλα δοχεία: ρηχά και βαθιά.  Επιφάνειες, ανοιχτές στο κάλεσμα της τροφής, στις στιγμές του μοιράσματος.  

Ένα σχήμα, συνήθως στρογγυλό, άλλοτε παραλληλόγραμμο ή και τρίγωνο.  Μία επιφάνεια, ανοιχτή στο κάλεσμα του χρώματος, της διακόσμησης ή απλώς μαύρα.  Πιάτα με κοβάλτιο και μαύρα δοχεία διαφόρων σχημάτων στον ρόλο που ο καθένας τα αισθάνεται.

Φωτογραφία: Μυρτώ Αποστολίδου

Όλα τα κεραμικά που παρουσιάζονται είναι μονόπυρα.

Ο Γιάννης παρουσιάζει τις σειρές Night Blues & States of Μind σαν μια μεγάλη κουρτίνα-αγκαλιά των στιγμών που η Μαρίνα πλάθει τις δικές της ιστορίες.  

Night Blues

Mπλε περίοδος, απαλή και σκοτεινή.  Νύχτα.  Όταν όλα είναι πιο ήσυχα, όταν ο χώρος και ο χρόνος δεν έχουν διάσταση, τότε έρχονται όλα όσα προσπερνάμε τη μέρα.  Και θα βρεθούμε απέναντι στους δαίμονές μας, τους φόβους μας, τις αδυναμίες.  Αφηνόμαστε στην αγκαλιά της νύχτας και βουτάμε σε κάθε απόχρωση του μπλε της, κάθε απόχρωση-δύναμη για να ανακαλύψουμε τα βάθη της αντοχής μας, να ξεκλειδώσουμε την αυτογνωσία.  

Το Night Blues είναι η απόδειξη της ικανότητας του ανθρώπινου πνεύματος για ανανέωση.  Η υπενθύμιση ότι ακόμη και στις πιο σκοτεινές μας στιγμές υπάρχει ομορφιά και ότι μέσα στις σκιές κρύβεται η υπόσχεση ενός φωτεινότερου αύριο.  

Όλα τα έργα είναι μικτή τεχνική σε καμβά, μέταλλο, ξύλο.  

States of Μind

Η σειρά αφηρημένων πορτραίτων States of Mind είναι μια εξερεύνηση των εσωτερικών και εξωτερικών δυνάμεων που μας διαμορφώνουν.  Τα αφηρημένα πορτρέτα γεννιούνται σε μια στιγμή και δεν επανεξετάζονται.  Παραπέμπουν σε ένα συναίσθημα, μια κατάσταση ύπαρξης, μια στιγμή στο χρόνο.

Στον πυρήνα των πινάκων του Yzagor κυριαρχούν δύο στοιχεία: το νερό και το ανθρώπινο μυαλό (ή μήπως ο εγκέφαλος;).  Ο Yzagor έχει μεγάλη αγάπη για το νερό, τις ιδιότητες του, τη μυστηριώδη συμπεριφορά του, την ικανότητά του να θυμάται.  Εδώ, το νερό είναι το μέσο για το χρώμα.  Τον γοητεύει όμως και ο εγκέφαλος, οι  ιδιότητες του, η μυστηριώδης συμπεριφορά του, η ικανότητά του να θυμάται και να ξεχνά.  

Αυτοί οι αφηρημένοι πίνακες θυμίζουν τις ψυχικές καταστάσεις στις οποίες (είναι πιθανό να) κατοικούμε στην καθημερινή μας ζωή.  Αποτυπώνουν το χάος των σκέψεων και την υπερφόρτωση των δεδομένων που εισχωρούν στο μυαλό μας, συχνά μας καταβάλλουν σε εξουθενωτικό επίπεδο, δημιουργώντας αντιδράσεις κάθε είδους, στην προσπάθειά μας να τις κατανοήσουμε.  

Κάθε έργο είναι ένα διαδραστικό ταξίδι, που επιτρέπει στον θεατή να εξερευνήσει τις δικές τους σκέψεις και τα δικά του συναισθήματα, να ανακαλύψει νέες προοπτικές.  Τα έργα αυτά μας καλούν να εξετάσουμε και να επανεξετάσουμε τα νοητικά και συναισθηματικά τοπία μας.

Μια πρόκληση να αντιμετωπίσουμε τη λεπτή γραμμή μεταξύ της ουσιαστικής γνώσης και του θορύβου που συνοδεύει την πρόοδο και την τεχνολογία σε αυτόν τον ψηφιακό, εικονικό κόσμο του 21ου αιώνα.  Ένας διάλογος μεταξύ τέχνης και επιστήμης που απασχολεί πάντα τον καλλιτέχνη.

Όλα τα έργα είναι μικτής τεχνικής σε χειροποίητο χαρτί, καμβά, μάρμαρο.

Momentum

Μαρίνα Κοριολάνο-Λυκουρέζου | Κεραμικά & Γιάννης Ζαγοριανάκος | Ζωγραφική

Οικία Σταύρακα Χώρα Πάτμου

Διάρκεια έκθεσης: 4-14 Αυγούστου 2024 | Aνοιχτά, καθημερινά 10. 30-13. 30 & 19. 30-21. 30

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΑΓΟΡΙΑΝΑΚ0Σ

1.  Αποφάσισα να μείνω στην Αίγινα γιατί. . . δεν άντεχα άλλο την Αθήνα.

2.  Η τέχνη για μένα είναι. . . προορισμός.

3.  Αντλώ έμπνευση από. . . όνειρα, φαντασία, ασυνείδητο, ανθρώπους, καταστάσεις, σχέσεις, ταξίδια, αισθήματα.

4.  Ενα έργο με παιδεύει όταν. . . είμαι μπλοκαρισμένος.

5.  Ενα έργο τελειώνει όταν. . . δεν είμαι μπλοκαρισμένος.

6.  Τα έργα μου κρίνει. . . ο εαυτός μου.

7.  Με κάνει ευτυχισμένη/ο. . . η θάλασσα. 

8.  Με παραλύει. . . το ύψος.

9.  Χαρά είναι. . . το ταξίδι.

10.  Μια τυπική μου ημέρα. . . εργαστήρι, θάλασσα, σπίτι.

11.  Το αγαπημένο μου ταξίδι. . . μοναχικό.

12.  Το καταφύγιό μου. . . η θάλασσα.

13.  Δεν ανέχομαι. . . την αγένεια.

14.  Φοβάμαι. . . τον φοβισμένο μου εαυτό.

15.  Αποδέχθηκα μεγαλώνοντας. . . ότι όλα αλλάζουν.

16.  Η ομορφιά είναι. . . ενέργεια. . .  εσωτερική.

17.  Αγαπημένοι καλλιτέχνες (4-5 από διαφορετικούς χώρους)  David Byrne, Μπουζιάννης, Peter Brook, Helen Frankenthaler.

18.  Ακούω όταν δουλεύω. . . την ησυχία.

19.  Μουσείο που θα ξαναπήγαινα ξανά και ξανά.. . πηγαίνω σε μουσεία αλλά δεν είναι τα αγαπημένα μου.

20.  Συναυλία ή θεατρικό ή κινηματογραφικό έργο που με σημάδεψε. . . πολλά μου άρεσαν κατά καιρούς αλλά μόνο ο θάνατος αγαπημένων ανθρώπων με έχει σημαδέψει.

ΜΑΡΙΝΑ ΚΟΡΙΟΛΑΝΟ-ΛΥΚΟΥΡΕΖΟΥ

1.  Aποφάσισα να μείνω στην Αίγινα γιατί. . .  είχα κουραστεί από την Αθήνα και ήθελα μία πιο άμεση επαφή με τη φύση, εγώ παιδί των πόλεων.  

2.  Η τέχνη για μένα είναι. . .  εξερεύνηση, μελέτη, έκφραση, ισορροπία μέσα στο χάος των ιδεών, των συναισθημάτων, της ύπαρξης.  συγκίνηση και ανατροπή.

3.  Αντλώ έμπνευση από. . .  τη στιγμή και αυτά που φέρει μαζί της.

4.  Ενα έργο με παιδεύει όταν. . .  δεν ρέει η κίνηση με την οποία δημιουργείται.

5.  Ενα έργο τελειώνει όταν. . .  δεν ξέρω πια, ή δεν έχω πια τι να κάνω.

6.  Τα έργα μου κρίνει. . .  το αεικίνητο μυαλό.

7.  Με κάνει ευτυχισμένη. . .  η αλήθεια της στιγμής σου, μου, μας.

8.  Με παραλύει. . .  η βία.

9.  Χαρά είναι. . .  το χαμόγελο των αγαπημένων.

10.  Μια τυπική μου ημέρα. . .  πρωινό με χάδια γατήσια και σκυλίσια, φροντίδα κήπου και καφές / μέρα στο εργαστήριο με ασχολίες γραφείου όλων των ειδών στην οποία προσπαθώ να χωρέσω κάποιες ώρες κεραμικής -όλο και περισσότερο προσπαθώ η μέρα να έχει περισσότερο κεραμική απ’ οτιδήποτε άλλο / το καλοκαίρι μία βουτιά το απόγευμα αργά, πριν επιστρέψω στο σπίτι… που συχνά είναι αργά /  μαγείρεμα και φαγητό με τον Γιάννη – μοίρασμα.

11.  Το αγαπημένο μου ταξίδι. . .  κάθε ταξίδι είναι το αγαπημένο μου, να ταξιδεύω μόνο!

12.  Το καταφύγιό μου. . .  μία αγκαλιά, όχι όποια να ’ναι.

13.  Δεν ανέχομαι. . .  τη βλακεία και την αδικία.  

14.  Φοβάμαι. . .  πως δεν φοβάμαι… φοβάμαι ή μάλλον ανησυχώ βαθύτατα προς τα που πηγαίνουμε ως ανθρώπινο είδος και ανθρώπινες κοινωνίες.

15.  Αποδέχθηκα μεγαλώνοντας. . .  ό,τι δεν μπορώ, και ούτε θέλω να τα κάνω όλα.  ακόμη το δουλεύω (!) / Πως υπάρχουν οι στιγμές μοναξιάς και οι στιγμές μοιράσματος, χρειάζομαι και τις δύο.

16.  Η ομορφιά είναι. . .  αυθεντικότητα.

17.  Αγαπημένοι καλλιτέχνες (4-5 από διαφορετικούς χώρους)

Nina Simone, Σεφέρης, Rothko, και οι άγνωστοι καλλιτέχνες που άφησαν τόση ομορφιά και συγκίνηση σε κάθε γωνιά του κόσμου.  Και ο Γιάννης που πάντα έχει την ικανότητα να με συγκινεί και με εκπλήσσει.

18.  Ακούω όταν δουλεύω. . .  τους ήχους του περιβάλλοντος, κυρίως τις πιο ήσυχες ώρες / διαφορετικά από κλασική μουσική σε βραζιλιάνικους ήχους, τζαζ ή πιάνο σε όλες του τις μορφές / η κάθε στιγμή μπορεί να ζητήσει κάτι άλλο σε ήχο, μουσική…

19.  Μουσείο που θα ξαναπήγαινα ξανά και ξανά. . .  Musée du Quai Branly, Παρίσι για τη μαγεία των κόσμων που αποκαλύπτονται μέσα από τις χειροτεχνίες των λαών του κόσμου.

20.  Συναυλία ή θεατρικό ή κινηματογραφικό έργο που με σημάδεψε. . .

ένα μονόπρακτο για τη ζωή του Antonin Artaud σε ανεξάρτητο θέατρο του Ρίο, Βραζιλία, μέσα 1980ς /

Sankai Juku, Shijima 1988 στο Δημοτικό Θέατρο του Ρίο, Βραζιλία /

Linton Kwesi Johnson, Briston Academy, Λονδίνο αρχές 1990ς /

Peter Brook Tierno Bokar, 2005 στο θέατρο Βράχων /

Wim Wenders, Perfect Days για την απλότητα και την ποιητικότητα… και για να μην ξεχνάμε ότι πάντα και σε κάθε εποχή μπορούμε και δημιουργούμε ομορφιά και συγκίνηση.