5 τρόποι να μείνεις σημαντικός στη ζωή του ενήλικου παιδιού σου

2. Σέβονται τα νέα όρια της σχέσης

Το ότι είστε γονιός, δεν σημαίνει ότι δικαιούστε να ρωτάτε τα πάντα ή να τηλεφωνείτε κάθε τρεις και λίγο. Η ισορροπία μεταξύ επαφής και ανεξαρτησίας είναι εύθραυστη. Οι γονείς που έχουν καλές σχέσεις με τα ενήλικα παιδιά τους, έχουν μάθει να τη ρυθμίζουν από κοινού, να δέχονται τη νέα πραγματικότητα της ζωής των παιδιών τους και να μη θεωρούν την αποστασιοποίηση προσωπική απόρριψη.

3. Καλλιεργούν την επικοινωνία με αμοιβαία ευθύνη

Η επικοινωνία είναι πλέον υπόθεση και των δύο. Οι γονείς δεν είναι πλέον το μοναδικό «ενεργό μέλος». Οι ώριμες σχέσεις μεταξύ ενηλίκων χτίζονται σε ισότιμη βάση και απαιτούν κοινή πρόθεση για σύνδεση, αμοιβαίο σεβασμό και ειλικρινές ενδιαφέρον. Οι καλοί γονείς αναγνωρίζουν ότι και τα παιδιά τους έχουν ζωή – και συναισθηματικές ανάγκες.

4. Είναι παρόντες χωρίς να είναι παρεμβατικοί

Το να είσαι διαθέσιμος χωρίς να είσαι πιεστικός, είναι τέχνη. Οι γονείς που τα καταφέρνουν, δεν κάνουν «κηρύγματα», δεν υπονομεύουν τις αποφάσεις των παιδιών τους. Είναι δίπλα τους όταν τους χρειαστούν, όχι από πάνω τους. Δεν παίρνουν προσωπικά την απουσία ή τη σιωπή – την αναγνωρίζουν ως σημάδι ανεξαρτησίας και ωριμότητας.

5. Δημιουργούν νέες συνήθειες για να ανανεώσουν τη σχέση

Η κοινή καθημερινότητα που υπήρχε στα παιδικά χρόνια, δεν υπάρχει πια. Αυτό δεν σημαίνει ότι η σχέση πρέπει να φθίνει. Οι γονείς που διατηρούν στενή επαφή, βρίσκουν νέους τρόπους να περνούν χρόνο με τα παιδιά τους: ένα σταθερό ραντεβού για φαγητό, ένα κοινό project, ένα ταξίδι, ένα χόμπι. Η ποιότητα του χρόνου μετρά περισσότερο από την ποσότητα.

Η καλή σχέση με τα ενήλικα παιδιά δεν είναι θέμα τύχης – είναι συνειδητή επιλογή.

Οι πιο αγαπημένοι και σεβαστοί γονείς δεν είναι αυτοί που κάνουν τα πάντα τέλεια, αλλά εκείνοι που ξέρουν να εξελίσσονται μαζί με τα παιδιά τους. Που τα βλέπουν ως ισότιμους ανθρώπους και όχι ως «μικρούς» που δεν μεγαλώνουν ποτέ. Αυτοί που δεν σταματούν ποτέ να προσφέρουν αγάπη – αλλά πλέον το κάνουν με τον τρόπο που την έχει ανάγκη ο άλλος. Όχι, με τον τρόπο που τους βολεύει.

Γιατί, στο τέλος της ημέρας, αυτό που μένει δεν είναι πόσο «σωστοί» υπήρξαμε ως γονείς, αλλά πόσο αληθινά συνδεθήκαμε με τα παιδιά μας.