Η ασθένεια της Τζένης Καρέζη, που διαγνώσθηκε με καρκίνο το 1988, ήταν ένα μεγάλο σοκ για όλους τους ανθρώπους του κύκλου της ηθοποιού και φυσικά για την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Φίλες από τα χρόνια της σχολής του Εθνικού, «αντίζηλες» για τον Τύπο και το κοινό, οι δύο γυναίκες είχαν παράλληλες πορείες σε όλα, όχι μόνο στο θέμα της καριέρας και της καλλιτεχνικής τους διαδρομής, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, είχαν άλλωστε μείνει έγκυες σχεδόν ταυτόχρονα και είχαν γεννήσει τα παιδιά τους την ίδια χρονιά με διαφορά λίγων μηνών.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη δεν ήθελε να πιστέψει, ότι η καλή της φίλη είχε προσβληθεί από μία τόσο ύπουλη αρρώστια σαν τον καρκίνο, ούτε να δεχθεί ότι έχανε την μάχη. Την πρωτομαγιά του 1992, η Αλίκη Βουγιουκλάκη είχε επισκεφθεί με έντονη συναισθηματική φόρτιση την Τζένη Καρέζη στο Γενικό Κρατικό νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν.
Είχε μάλιστα μαλώσει με τον Κώστα Καζάκο: «Έπρεπε να την πάτε στο εξωτερικό» του είχε πει, άλλωστε η ίδια είχε προθυμοποιηθεί να κανονίσει τα πάντα. Η Τζένη όμως ήταν πολύ σοβαρά, και μία μετακίνηση δεν θα την είχε ωφελήσει σε τίποτα εκτός από το να την ταλαιπωρήσει αναίτια.
Καθώς η κατάσταση της χειροτέρευε, η ηθοποιός αντιμετώπιζε πρόβλημα όρασης και ήταν ιδιαίτερα επιλεκτική με τους επισκέπτες της. Εκείνη την ημέρα όμως στο Γενικό Κρατικό με την αντίστροφη μέτρηση προς το τέλος να εντείνεται, η Τζένη Καρέζη είχε ζητήσει να δει την Αλίκη Βουγιουκλάκη.