Τα βιβλία, οι ταινίες και τα τραγούδια που κράτησε ο Barack Obama από το 2025

Ξεχωρίζουν επίσης έργα λογοτεχνικής ευαισθησίας, όπως «The Loneliness of Sonia and Sunny» της Kiran Desai και «Dead and Alive» της Zadie Smith, αλλά και τίτλοι που κοιτούν κατάματα τις κοινωνικές ρωγμές της εποχής, όπως το «There Is No Place for Us» του Brian Goldstone.

Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στο «The Look» της Michelle Obama, μια επιλογή που λειτουργεί και ως προσωπική, αλλά και ως πολιτιστική δήλωση.

Οι ταινίες της χρονιάς, μέσα από το βλέμμα του

Στις κινηματογραφικές του επιλογές, ο Obama συνεχίζει να δείχνει αδυναμία σε ταινίες με αφηγηματικό βάθος και κοινωνικό υπόβαθρο. Τίτλοι όπως το Hamnet, το Train Dreams και το Orwell: 2+2=5, αποτυπώνουν το ενδιαφέρον του για ιστορίες που συνδέουν το παρελθόν με το παρόν.

Δεν λείπουν και πιο σύγχρονες ή πολιτικά φορτισμένες παραγωγές, όπως το One Battle After Another και το The Secret Agent, επιβεβαιώνοντας ότι το σινεμά παραμένει, για τον ίδιο, εργαλείο κατανόησης του κόσμου και όχι απλή ψυχαγωγία.

Η μουσική του 2025 - Από Kendrick Lamar μέχρι Rosalia

Η μουσική λίστα του Barack Obama παραμένει, όπως πάντα, το highlight, ειδικά για το πιο νεανικό κοινό του, καθώς δεν σταματά να μας εκπλήσσει με το πόσο σύγχρονος και ενημερωμένος είναι. Δίπλα σε ονόματα όπως Kendrick Lamar, Drake, Travis Scott και Gunna, συναντά κανείς την Rosalia, τη Lady Gaga, τη Laufey και τον Bruce Springsteen.

Αυτό που ξεχωρίζει δεν είναι μόνο το εύρος των ειδών, από rap και R&B μέχρι indie και folk, αλλά η αίσθηση ότι η μουσική για τον Obama λειτουργεί ως καταγραφή συναισθημάτων και στιγμών, όχι ως δήλωση ταυτότητας.

Οι ετήσιες λίστες του Barack Obama έχουν πλέον αποκτήσει σχεδόν θεσμικό χαρακτήρα. Όχι γιατί «πρέπει» να συμφωνήσει κανείς με τις επιλογές του, αλλά γιατί προσφέρουν έναν χάρτη πολιτιστικής περιέργειας σε έναν κόσμο που αλλάζει γρήγορα.

Σε μια εποχή υπερπληροφόρησης, ο πρώην πρόεδρος επιλέγει να μοιράζεται αυτά που τον άγγιξαν, και μέσα από αυτά, να προσκαλεί το κοινό σε έναν πιο αργό, πιο ουσιαστικό τρόπο κατανάλωσης της τέχνης. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που κάθε χρόνο, οι λίστες του Obama δεν περνούν απλώς απαρατήρητες, αλλά γίνονται αφορμή για διάβασμα, ακρόαση και συζήτηση.

Ακριβώς όπως θα έπρεπε να κάνει ο πολιτισμός.