Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Trump πιστεύει ότι μπορεί να φιμώσει τη δημοσιογραφία με προσβολές και απαξίωση. Αυτή τη φορά όμως, δεν είχε υπολογίσει πως βρισκόταν στον χώρο και η Kaitlan Collins. Η 33χρονη δημοσιογράφος του CNN απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι δεν είναι διατεθειμένη να κάνει πίσω — ούτε μπροστά σε μια καταιγιστική επίθεση στο ίδιο το Οβάλ Γραφείο.
Το επεισόδιο που σημειώθηκε στις 14 Απριλίου, κατά την επίσημη επίσκεψη του προέδρου του Ελ Σαλβαδόρ στον Λευκό Οίκο, ήταν απλώς το τελευταίο σε μια μακρά σειρά έντονων αντιπαραθέσεων μεταξύ της Collins και του Trump.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, έξαλλος με τις επίμονες ερωτήσεις της για την παράνομη απέλαση του Αμπρέγκο Γκαρσία, ξέσπασε χαρακτηρίζοντάς την «παρουσιάστρια με χαμηλή τηλεθέαση» και αμφισβητώντας δημόσια την αξιοπιστία της και του CNN.
Κι όμως, αυτή η επίθεση ήταν κάτι περισσότερο από μια ακόμη πολιτική αντιπαράθεση. Ήταν μια ξεκάθαρη ένδειξη ότι ο Trump εξακολουθεί να θεωρεί απειλή τη δημοσιογραφία που δεν του χαϊδεύει τα αυτιά και δεν ενθουσιάζεται με τις παράλογες πολιτικές του.
Kaitlan Collins Is CNN’s “Joyful Warrior” Covering Trump 2.0 https://t.co/Tztaro91lR
— VANITY FAIR (@VanityFair) April 11, 2025
Η ιστορία της Collins ξεκίνησε από την Αλαμπάμα και η αρχική της δουλειά ήταν στο συντηρητικό Daily Caller και όπως όλα δείχνουν -η δημοσιογραφική της ταυτότητα διαμορφώθηκε μέσα από τον πυρήνα της αμερικανικής δεξιάς. Όμως, με κριτήριο και επαγγελματισμό, κατάφερε να εξελιχθεί σε μια δημοσιογράφο που δεν λογοδοτεί σε καμία ιδεολογία — παρά στην αλήθεια.
Σε ηλικία μόλις 28 ετών, έγινε η νεότερη επικεφαλής ανταποκρίτρια του Λευκού Οίκου στην ιστορία του CNN, ένα ρεκόρ που δεν συνοδεύτηκε από ευκολίες. Αποβλήθηκε από τον Λευκό Οίκο το 2018 επειδή τόλμησε να ρωτήσει για τον Πούτιν, ενώ συνεχίζει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των επιθέσεων τόσο από τον Τrump όσο και από τους «στρατιώτες» του στα social media.
Η χθεσινή «έκρηξη» του Αμερικανού προέδρου, δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μια προσπάθεια εκφοβισμού. Όμως η Collins, ατάραχη, συνέχισε να ρωτά για την υπόθεση του Γκαρσία, θέτοντας υπενθυμιστικά στον Trump τις ίδιες του τις δηλώσεις. Ότι δηλαδή θα σεβόταν την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου –κάτι που μέχρι τώρα δεν έχει γίνει.
Η επιλογή της να μην υποχωρεί παρά τις προσβολές του Trump, δικαίως γίνεται viral, υπενθυμίζοντας πως η αλήθεια σε μια δεύτερη κυβέρνηση του Donald χρειάζεται περισσότερη υπεράσπιση. Δεν είναι τυχαίο που ο ίδιος την έχει χαρακτηρίσει στο παρελθόν «μοχθηρή» ή «ανυπόφορη» – με την ιστορία να έχει δείξει ότι αυτοί οι χαρακτηρισμοί συνοδεύουν σχεδόν πάντα τις γυναίκες που τολμούν να κάνουν τη δουλειά τους καλύτερα απ’ όσο θα ήθελαν οι εξουσιαστές.
Σε μια εποχή που η δημοσιογραφία βάλλεται, παραμορφώνεται και εμπορευματοποιείται, η Kaitlan Collins αντιπροσωπεύει μια σπάνια μορφή αντοχής.
Περισσότερα για την υπόθεση απέλασης του Γκαρσία και χιλιάδων Λατινοαμερικανών
Στους χειρισμούς της προεδρίας Trump αντανακλάται η ευρύτερη σύγκρουση με τη Δικαιοσύνη όσον αφορά την επιβολή της πολιτικής των μαζικών απελάσεων μεταναστών, και όχι μόνο, που χαρακτηρίζεται από την περιφρόνηση δικαστικών αποφάσεων, τις δημόσιες επιθέσεις κατά δικαστών εκ μέρους κυβερνητικών στελεχών και την επιχειρούμενη ενίσχυση των προεδρικών εξουσιών.
Η ίδια η αμερικανική κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει πως ήταν αποτέλεσμα «διοικητικού λάθους» η σύλληψη του Κίλμαρ Αρμάντο Αμπρέγκο Γκαρσία στα μέσα Μαρτίου στο Μέριλαντ και η απέλασή του στο Ελ Σαβαδόρ, με το οποίο έχει συνάψει συμφωνία εκατομμυρίων δολαρίων ο Donald Trump για τη μεταφορά απελαθέντων μεταναστών στη διαβόητη για τις σκληρές συνθήκες κράτησης μεγα-φυλακή CECOT, όπου οδηγούνται μέλη συμμοριών.
Υπήκοος του Ελ Σαλβαδόρ, ο Γκαρσία εισήλθε παράτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2011, ωστόσο ζούσε και εργαζόταν νόμιμα στο Μέριλαντ από το 2019 όταν εκδόθηκε απόφαση από αρμόδιο δικαστήριο που του παρείχε καθεστώς προστασίας από απέλαση στη γενέτειρά του, καθώς κρίθηκε ότι διέτρεχε κίνδυνο η ζωή του από συμμορίες που στο παρελθόν απειλούσαν την οικογένειά του.
Παρά τη νομική αυτή προστασία που του επέτρεψε την παραμονή στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνελήφθη από την Υπηρεσία Μετανάστευσης και Τελωνείων στις 12 Μαρτίου και απελάθηκε στο Ελ Σαλβαδόρ δίχως να έχει προηγηθεί δικαστική ακρόαση. Η σύζυγός του, Αμερικανίδα, τον αναγνώρισε σε φωτογραφίες από τις φυλακές αρκετές ημέρες αργότερα και κινήθηκε δικαστικά.
Όταν πλέον εκδόθηκε η πρώτη απόφαση περιφερειακού δικαστηρίου που όριζε την απέλαση παράνομη και ζητούσε την επιστροφή του Αμπρέγκο Γκαρσία στις ΗΠΑ, οι δηλώσεις εκ μέρους της κυβέρνησης είχαν μετακινηθεί από το «διοικητικό λάθος» στον ισχυρισμό ότι ο απελαθείς ήταν επικίνδυνο μέλος της συμμορίας MS-13 και τρομοκράτης, με βάση μία αδιευκρίνιστη «αξιόπιστη πηγή» και δίχως να παρέχονται δημοσίως αποδεικτικά στοιχεία.
Αφού παρήλθε η διορία που όριζε το κατώτερο δικαστήριο για την επιστροφή του Γκαρσία, η κυβέρνηση προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο και επικύρωσε ομόφωνα την εντολή περί «διευκόλυνσης» της επιστροφής του απελαθέντος στο Ελ Σαλβαδόρ, αλλά η απόφαση δεν ήταν σαφής ως προς το χρονοδιάγραμμα και συγκεκριμένες υποχρεώσεις της κυβέρνησης -ίσως για να επιδείξουν ενότητα οι δικαστές ή να αποφύγουν μία άμεση συνταγματική κρίση, κατά τον Στίβεν Κόλινσον του CNN, ο οποίος σε χθεσινή ανάλυσή του εξέπεμψε γενικό σήμα κινδύνου για την επίδειξη ισχύος Trump έναντι των θεσμών, των δικαστηρίων, των πανεπιστημίων και των μίντια.
Το Ανώτατο Δικαστήριο ζήτησε ρητά να «διευκολυνθεί» και να «επισπευστεί» από την κυβέρνηση η επιστροφή του Αμπρέγκο Γκαρσία, αλλά η διευκρίνιση που προσέθεσε στην απόφαση περί «οφειλόμενου σεβασμού στην εκτελεστική εξουσία» όσον αφορά τις εξωτερικές υποθέσεις έγινε το «πάτημα» των νομικών ελιγμών της κυβέρνησης για να φέρει την απόφαση στα μέτρα της -ήτοι κατά την τραμπική ερμηνεία της απόφασης, η «διευκόλυνση» που ζητά το δικαστήριο αφορά μόνο τα εσωτερικά εμπόδια στις ΗΠΑ και όχι την ενεργή διαπραγμάτευση με το Ελ Σαλβαδόρ για την αποφυλάκιση και επιστροφή του Γκαρσία.
Τα αμερικανικά δικαστήρια δεν μπορούν να υποχρεώσουν την εκτελεστική εξουσία να διαπραγματευτεί με μια ξένη κυβέρνηση για την επιστροφή ενός απελαθέντος, υποστηρίζει η κυβέρνηση και νίπτει τα χείρας της προβάλλοντας ζήτημα κυριαρχίας του Ελ Σαβαδόρ.
Ιδίως όσον αφορά το Ελ Σαλβαδόρ δεν θα απαιτούνταν καν διαπραγμάτευση, αρκεί ο Trump να το ζητούσε από τον Ναγίμπ Μπουκέλε, ο οποίος προ ετών ήρθε στην εξουσία για να καταστείλει τις συμμορίες που τρομοκρατούσαν το Ελ Σαλβαδόρ. Μαζί κατέστειλε το Κράτος Δικαίου.
Ο Donald Trump αν και αρχικά είχε δηλώσει πως θα σεβαστεί την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, έκανε στροφή υπό το επιχείρημα ότι δεν είναι πλέον αρμόδιος για την υπόθεση και τα δικαστήρια δεν μπορούν να υποδεικνύουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
Η υπόθεση πιθανότατα θα επιστρέψει ξανά στο Ανώτατο Δικαστήριο και εκεί θα είναι η «ώρα της κρίσης» για τους δικαστές, σύμφωνα με τους αναλυτές, καθώς θα κληθούν να αποφανθούν καθαρά εάν η κυβέρνηση μπορεί να υποχρεωθεί να εξασφαλίσει την επιστροφή του Αμπρέγκο Γκαρσία.
«Αυτό που παρακολουθούμε είναι μια ξεκάθαρη περιφρόνηση της εντολής του Ανώτατου Δικαστηρίου. Το Δικαστήριο έδωσε ρητή εντολή στην κυβέρνηση να διευκολύνει την επιστροφή του και να την επισπεύσει. Αυτή η περιφρόνηση μας φέρνει στα πρόθυρα μίας συνταγματικής κρίσης μεταξύ της δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας», δήλωσε η πρώην δικαστικός Σίρα Σέιντλιν σχετικά με την υπόθεση.
Η ανησυχία εντείνεται ακόμη περισσότερο καθώς πληθαίνουν οι αναφορές του Donald Trump (η τελευταία έγινε προχθές καθώς μιλούσε με τον Μπουκέλε του Ελ Σαλβαδόρ) ότι δεν αποκλείει να απελάσει και Αμερικανούς πολίτες που κρατούνται στις ΗΠΑ στις διαβόητες φυλακές του Ελ Σαλβαδόρ. Παρότι εντελώς αντισυνταγματικό, ο Αμερικανός πρόεδρος δηλώνει ότι η κυβέρνηση «μελετά αυτή τη στιγμή τη νομοθεσία» και «αν μπορούμε να το κάνουμε, αυτό είναι καλό».
Και δυστυχώς τα παραπάνω δεν μας κάνουν καμία εντύπωση από έναν ήδη καταδικασμένο πρόεδρο των ΗΠΑ, ο οποίος συνεχίζει να καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος, τη δικαιοσύνη και την ελευθερία λόγου.
