Λίγες μέρες μετά τον ερχομό του πρώτου τους παιδιού, ο Γρηγόρης Μόργκαν έκανε αυτό που κάνουν πολλοί νέοι μπαμπάδες: ανέβασε μια φωτογραφία με τον νεογέννητο γιο του στην αγκαλιά. Μόνο που η λεζάντα του δεν ήταν αυτή που περιμέναμε.
Δεν είχε ούτε “καλωσόρισες στον κόσμο μικρέ μου” ούτε “η ζωή μας μόλις ξεκίνησε” ή “ο πιο σημαντικός ρόλος της ζωής μου”. Αντίθετα, ήταν ένα γράμμα αγάπης και κυρίως, θαυμασμού, προς την Ευρυδίκη Βαλαβάνη.
Με λέξεις τρυφερές, ο Μόργκαν περιέγραψε τον τοκετό όχι σαν ιατρική πράξη, αλλά σαν τελετουργία δύναμης. Μίλησε για μια “δύναμη βαθιά, αρχαία, σχεδόν εξωπραγματική” και για μια γυναίκα που μεταμορφώθηκε μπροστά στα μάτια του. Η λεζάντα, γεμάτη εικόνες, συναίσθημα και θαυμασμό, έμοιαζε περισσότερο με ωδή παρά με ανακοίνωση. Όχι για τον ερχομό ενός μωρού, αλλά για τη «γέννηση» μιας μητέρας.
Αναλυτικά, ο Γρηγόρης Μόργκαν έγραψε:
«Σε είδα να φέρνεις στον κόσμο τον γιο μας και προσπαθώ να βρω λόγια να το περιγράψω.
Η δύναμη της ψυχής σου με άφησε άφωνο.
Για 9 μήνες τον κράταγες μέσα σου. Τον φρόντιζες, τον προστάτευες, τον ένιωθες.
Και όταν ήρθε η ώρα, είδα όλη σου τη δύναμη. Μια δύναμη βαθιά, αρχαία, σχεδόν εξωπραγματική.
Ήσουν πόνος και πίστη, φόβος και φωτιά, όλα μαζί.
Το σώμα σου ήξερε τι να κάνει. Κι εσύ το άφησες να κάνει το θαύμα του.
Εγώ ήμουν δίπλα σου, αλλά εσύ το έκανες. Μόνη σου. Και από εκείνη τη στιγμή, δεν μπορώ να σε βλέπω όπως πριν.
Σε αγαπώ αλλιώς τώρα. Πιο βαθιά. Πιο ουσιαστικά.
Σε θαυμάζω γι’ αυτό που είσαι και γι’ αυτό που κατάφερες.
Είσαι απίστευτη
Καλώς μας ήρθες»
