Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το ραπ από τα Βαλκάνια βιώνει μία από τις χρυσές εποχές του – και αυτό όχι άδικα. Φέρνει στο προσκήνιο την ουσία: την αγάπη, τις ψυχικές διαταραχές, τις ανθρώπινες σχέσεις, τις κοινωνικές ανισότητες, την αλληλεγγύη και όσα δικαίως προβληματίζουν κάθε άνθρωπο με συνείδηση.
Η περίπτωση του ΛΕΞ μένει στην ιστορία. Όχι, μόνο επειδή κατόρθωσε το πιο γρήγορο sold out που έχει δει ποτέ το ΟΑΚΑ, ούτε μόνο επειδή 70.000 θεατές τραγούδησαν μαζί του κάθε του λέξη – αλλά επειδή το έκανε μόνος του. Χωρίς χορηγούς, χωρίς συστήματα, χωρίς εκπτώσεις.
Ο Θεσσαλονικιός ράπερ που ξεκίνησε τη solo του καριέρα το 2014 και δεν κοίταξε ποτέ πίσω, κατόρθωσε αυτό που μέχρι πρότινος έμοιαζε αδύνατο: να μετατρέψει ένα ολόκληρο κοινό σε σκηνή εξομολόγησης και συλλογικής εμπειρίας.
Οι δύο αυτές βραδιές ήταν πανηγυρικές όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά για το ελληνικό ραπ στο σύνολό του. Ήταν η στιγμή που το underground έγινε mainstream χωρίς να χαθεί η αυθεντικότητα του.
Ήταν η επιβεβαίωση ότι η τέχνη, όταν γεννιέται από την αλήθεια, αρκεί για να εμπνεύσει και να ξεσηκώσει ολόκληρες γενιές.
Με τεράστια επιτυχία του τελευταίου του δίσκου Γ.Τ.Κ. (Για Την Κουλτούρα) και κάθε στίχο του να απευθύνεται στο συλλογικό υπαρξιακό φορτίο της εποχής, ο ΛΕΞ απέδειξε ότι το ραπ στην Ελλάδα αγγίζει ψυχές. Δεν είναι απλώς ένα μουσικό είδος. Είναι ανάγκη.
Ο ίδιος παρέμεινε ταπεινός (και πεινασμένος), με λόγο λιτό αλλά φορτισμένο:
«Αυτό το λάιβ είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους που ασχολήθηκαν με αυτή τη μουσική σε αυτή τη χώρα, και ας μην μας συμπαθούν κάποιοι», είπε σηκώνοντας τα χέρια ψηλά, με τον κόσμο να παραληρεί.
Μαζί του στην επιτυχία είχε και όλους όσοι τον ώθησαν προς τα εκεί: από την Χάρις Αλεξίου, μέχρι τον HGÉMONA$, τον Μικρό Κλέφτη, τον Tsaki, τον ΣΑΝΤΑΜ, τον Ζήνωνα, τον Vlospa και άλλους καλλιτέχνες – εκπροσώπους μιας σκηνής που χρόνια παλεύει να ακουστεί χωρίς να προδοθεί.
@harisalexioulive η Χάρις Αλεξίου στη συναυλία του ΛΕΞ στο ΟΑΚΑ 28.06.25 #harisalexiou #lex #oaka ♬ Silenzio - serieturcheanna
Μένοντας πιστός και στην επικαιρότητα, πριν την έναρξη της συναυλίας, ο χώρος της σκηνής διατέθηκε σε ακτιβιστές του March to Gaza, που μίλησαν για τον παλαιστινιακό λαό στους χιλιάδες φαν του. Μια κίνηση που έκανε σαφές πως το ραπ – τουλάχιστον όπως το υπηρετεί ο ΛΕΞ – δεν αποφεύγει το πολιτικό. Αντιθέτως, το επιδιώκει.
Ο ΛΕΞ δεν είναι απλώς ένας επιτυχημένος καλλιτέχνης, αλλά ο καθρέφτης μιας εποχής που αλλάζει. Προς το καλύτερο. Και ας αποκαλεί ο ίδιος την γενιά του, ως την χειρότερη.
Αποτελεί «χρονικογράφο» μιας γενιάς που μεγάλωσε με άγχη, κρίσεις και διαψεύσεις. Δεν μίλησε για λεφτά και λάμψη -αλλά για όλους εκείνους που παλεύουν να σταθούν. Και το κοινό του, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στο ΟΑΚΑ, δεν τον αποθέωσαν σαν είδωλο, αλλά τον αναγνώρισαν σαν δικό τους.
Αυτές οι στιγμές που μόλις πέρασαν στο ΟΑΚΑ, δεν ήταν απλώς συναυλία. Ήταν μνήμη, ιστορία, αλλά κυρίως ήταν η απόδειξη ότι η τέχνη μπορεί ακόμα να λυτρώνει.
