«Ο πολιτισμός είναι πυξίδα ζωής και ατμομηχανή ανάπτυξης» είπε ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού κ. Νίκος Ξυδάκης την περασμένη Τρίτη στη Βουλή, στη διάρκεια της συζήτησης για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Υπάρχει άραγε κάποιος που διαφωνεί με αυτό; Το θεωρητικό και μάλλον γενικό πλαίσιο στο οποίο κινήθηκε μας βρίσκει όλους σύμφωνους. Ωστόσο, σε ό,τι έχει να κάνει με τον πολιτισμό, τα λόγια δεν ήταν ποτέ το πρόβλημα. Ισα-ίσα που κατά κανόνα αποτελεί προνομιακό πεδίο ρητορικού ανταγωνισμού των πολιτικών. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει άραγε αυτό το περίφημο περί «βαριάς βιομηχανίας της Ελλάδας;». Το ζήτημα είναι πάντα η υλοποίηση, η πράξη, το αποτέλεσμα. Και εδώ ακριβώς είναι που τούτη τη στιγμή περιμένουμε κι ελπίζουμε να δούμε πράγματι τη διαφορά.
Θα αξιοποιηθεί η πολιτιστική μας κληρονομιά με τρόπο σύγχρονο και δημιουργικό; Θα στηριχθεί επί της ουσίας ο σύγχρονος πολιτισμός τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων; Η ονομαστική αναφορά του κ. Ξυδάκη σε εμβληματικούς θεσμούς όπως η Εθνική Λυρική Σκηνή και το Εθνικό Θέατρο αλλά και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και η πρόθεση που εκφράστηκε να υποστηριχθούν άμεσα «με παράλληλη ένταξή τους στην ευρωπαϊκή πολιτιστική παραγωγή» είναι θετικές. Μένει να δούμε τον τρόπο και το πλαίσιο. Τα «ανοιχτά μέτωπα» στον χώρο του πολιτισμού είναι πολλά. Και χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
