Ο λόρδος Βύρων, ο Πέρσι Σέλεϊ, η Μέρι Σέλεϊ, η λίμνη της Γενεύης και ο «Φρανκενστάιν». Με την εξαίρεση της παραμονής και του θανάτου του στο Μεσολόγγι της Ελληνικής Επανάστασης το 1824, ο παραθερισμός στην Ελβετία το καλοκαίρι του 1816 αποτελεί ίσως τη γνωστότερη λεπτομέρεια του βίου του άγγλου κορυφαίου ρομαντικού ποιητή. Στο πρόσφατο βιβλίο του Αντριου Μακ Κόνελ Στοτ «The Vampyre Family» (εκδ. Canongate) λειτουργεί ως βινιέτα και περίληψη των περιστάσεων της ζωής του αλλά, κυρίως, της επιρροής και του αυταρχικού τρόπου με τον οποίο διαφέντευε τον στενό του κύκλο.
Ο Στοτ αφηγείται τις συγκυρίες της εξορίας του Τζορτζ Γκόρντον Μπάιρον στην Ελβετία και Στην Ιταλία έπειτα από τον σκανδαλώδη χωρισμό από τη σύζυγό του, Αναμπέλα Μίλμπανκ, με τα μάτια δύο από τους αφανείς παρισταμένους στις διακοπές της λίμνης της Γενεύης, της Κλερ Κλέρμοντ και του Τζον Πολιντόρι. Η Κλέρμοντ, ετεροθαλής αδελφή της Μέρι Σέλεϊ, ήταν άλλος ένας κρίκος στη μακρά αλυσίδα κατακτήσεων που μαζί με κατηγορίες για συζυγική βία, μοιχεία, αιμομιξία και σοδομία είχαν προξενήσει τέτοια κοινωνική κατακραυγή ώστε πλήθη να συγκεντρώνονται έξω από την κατοικία του Βύρωνα για να τον αποδοκιμάσουν. Ο Πολιντόρι, νεαρός γιατρός με λογοτεχνικές φιλοδοξίες, ήταν ένας θαυμαστής που προσκολλήθηκε στη διασημότητα του ασύδοτου αριστοκράτη τυφλωμένος από το φως της δόξας και κατέληξε αντικείμενο της ανέμελης κοροϊδίας του αποκτώντας το προσωνύμιο «Πολιντόλι». Με την ίδια εξουσιαστική σκληρότητα ο Μπάιρον θα μεταχειριζόταν την Κλέρμοντ στη διάρκεια του μελλοντικού δεσμού τους: «Μπορείς να φύγεις, αν θέλεις, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να με ξεχάσεις –καμία γυναίκα που κάποτε με αγάπησε δεν με ξέχασε, γιατί φρόντισα καλά να τη στιγματίσω με τόση κακοφημία ώστε να μην μπορεί παρά να με θυμάται ως το τέλος της ζωής της». Πράγματι, η σχέση των δύο θα έχει τραγικό τέλος, καθώς εκείνος θα την αναγκάσει να κλείσει την πεντάχρονη κόρη τους σε μοναστήρι, όπου το κορίτσι θα πεθάνει τελικά από τύφο.
Προτού ωστόσο καταφερθεί κατά του πρώην εραστή της («μια ανθρώπινη τίγρη η οποία κόρεσε τη δίψα του για την πρόκληση πόνου στους άλλους με ανυπεράσπιστες γυναίκες που τον αγαπούσαν»), η Κλερ Κλέρμοντ οργανώνει τη συνάντηση των Σέλεϊ με τη βυρωνική παρέα στη λίμνη της Γενεύης. Εκεί, η φιλολογική συντροφιά επιδίδεται σε έναν διαγωνισμό συγγραφής έργων τρόμου από όπου θα προκύψουν το εν πολλοίς άγνωστο «Απόσπασμα μια ιστορίας με φαντάσματα» του Πέρσι, ο αρχετυπικός «Φρανκενστάιν» της Μέρι και ο ξεχασμένος «Βρικόλακας» του Πολιντόρι –η πρώτη εμφάνιση στην αγγλική γλώσσα του πλάσματος που ογδόντα χρόνια αργότερα θα διαιώνιζε λογοτεχνικά ο Μπραμ Στόουκερ.
Ο άτυχος «Βρικόλακας»
Η διαβρωτική επίδραση της ακτινοβολίας του Μπάιρον απεικονίζεται χαρακτηριστικά από τον Στοτ στην τύχη του Πολιντόρι: ο λόρδος έχει ήδη βαρεθεί τον νεαρό και τον απολύει μετά τις θερινές διακοπές του. Το κείμενο του γιατρού δημοσιεύεται χωρίς την άδειά του το 1819 σε ένα βρετανικό περιοδικό, ο εκδότης του όμως το καταχωρίζει με το όνομα του φημισμένου ποιητή για κερδοσκοπικούς λόγους. Παρά την προσπάθεια του τελευταίου να ξεκαθαρίσει τα πράγματα κυκλοφορώντας το σχεδίασμα της δικής του ιστορίας την οποία είχε αφήσει ατελείωτη το 1816, το κοινό συνεχίζει να του αποδίδει τον «Βρικόλακα». Βουτηγμένος στην κατάθλιψη και στα χαρτοπαικτικά χρέη, ο Πολιντόρι αυτοκτονεί στις 24 Αυγούστου 1821. Ο Μπάιρον θα ζήσει για άλλα τρία χρόνια ολοκληρώνοντας την εξέλιξή του από ηδονοθήρα σε εθνικό ήρωα, όπως στο προσωπικό του μότο: «Να τα κάνεις όλα με τη σειρά και τίποτα για πολύ».
HeliosPlus
