Δέκα αναπάντητα ερωτήματα δεν επιτρέπουν να προσδιοριστούν ακόμη οι πραγματικές πολιτικές διαστάσεις της υπόθεσης Χούπη:
1. Τι ακριβώς γνώριζε ο υπουργός για τις δραστηριότητες του στενότερου συνεργάτη του και πόσο πειστικός είναι όταν επικαλείται απόλυτη άγνοια; Γνώριζε, λόγου χάρη, ότι ο κ. Χούπης είχε τέσσερις – πέντε δουλειές και πώς είναι δυνατόν να τις είχε αποκτήσει χωρίς την υποστήριξη του υπουργού; Ποιος τον είχε διορίσει, για παράδειγμα, στο ΔΣ του ΙΜΕΠ ή στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης; Ποιος είχε φροντίσει τη διαδρομή ET3 – EPT – υπουργείο Εσωτερικών;
2. Γνώριζε ο κ. Παυλόπουλος ότι ο κ. Χούπης ανέπτυσσε ιδιωτικές επαγγελματικές δραστηριότητες και ότι εμφανιζόταν ως «σύμβουλος επιχειρήσεων» και ειδικός για τις προσλήψεις στο Δημόσιο;
3. Γνώριζε ο κ. Παυλόπουλος για τη συμφωνία με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο; Πώς είναι δυνατόν ο στενότατος συνεργάτης ενός υπουργού να αναπτύσσει μια τέτοια δραστηριότητα χωρίς να έχει ενημερώσει τον υπουργό του; Πόσο μάλλον που από τις δηλώσεις τού κ. Χούπη προκύπτει ότι ο ίδιος θεωρούσε πως δεν έκανε τίποτε το μεμπτό, άρα δεν συνέτρεχε κάποιος λόγος για να το κρατήσει μυστικό.
4. Τι ρόλο έπαιξε στην υπόθεση αυτή η διοίκηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου; Είναι δυνατόν να αναθέτει μια σημαντική εργασία σε στενότατο συνεργάτη κορυφαίου υπουργού και να μη συνεννοείται ή να μην ενημερώνει ή έστω απλώς να ειδοποιεί τον υπουργό;
5. Ποιος χειρίστηκε την υπόθεση από την πλευρά του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου; Γνώριζε προσωπικά τον κ. Χούπη και, αν όχι, ποιος τον συνέστησε; Αληθεύει ότι ο αρμόδιος αντιπρόεδρος σχετιζόταν με τον κ. Χούπη από τη Θεσσαλονίκη;
6. Με τι προσόντα ανέλαβε ένας πρώην εκπαιδευτικός και δημοσιογράφος μια δουλειά που αφορούσε αξιολογήσεις προσλήψεων προσωπικού στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο; Με ποια κριτήρια και ποιες διαδικασίες πήρε την απόφαση η διοίκηση του Ταμιευτηρίου;
7. Υπάρχει ή δεν υπάρχει εταιρεία πίσω από τον κ. Χούπη, παρ’ όλο που η σύμβαση υπογράφηκε προσωπικά με τον ίδιο; Αναφέρεται μια μυστηριώδης εταιρεία Μέλλον, χωρίς άλλες διευκρινίσεις. Αν υπάρχει, ποιος είναι ο ιδιοκτήτης; Ο ίδιος ο κ. Χούπης ή κάποιος άλλος;
8. Υπάρχει άλλος υπουργός ή κυβερνητικός παράγων που να γνώριζε τη δραστηριότητα του κ. Χούπη και, ακόμη χειρότερα, να την υποστήριξε;
9. Πώς συμβαίνει και, εκτός του κ. Χούπη, σχέση με το Ταμιευτήριο είχε και η γραμματέας του κ. Παυλόπουλου, ενδεχομένως και άλλα δύο στελέχη του γραφείου του; Ούτε αυτό γνώριζε ο υπουργός;
10. Υπάρχουν και άλλοι «Χούπηδες» που δραστηριοποιούνται στην κυβέρνηση; Εχει ερευνηθεί από την κυβέρνηση το ζήτημα; Αν ναι, τι βρήκαν; Αν όχι, γιατί δεν το ερευνούν;
Στα ερωτήματα αυτά τόσο ο εμπλεκόμενος υπουργός κ. Πρ. Παυλόπουλος όσο και η κυβέρνηση στο σύνολό της έχουν αποφύγει να δώσουν πειστικές απαντήσεις. Ισως επειδή οι απαντήσεις αυτές προσδιορίζουν επί της ουσίας πού σταματάει η υπόθεση Χούπη και πού αρχίζει η υπόθεση Παυλόπουλου.
