«Εάν είχα το κατάλληλο τραγούδι και ευνοούσαν οι συνθήκες, μπορεί να το ξαναδοκίμαζα» απαντάει η Ελενα Παπαρίζου στην ερώτηση που ακούει πιο συχνά στη ζωή της, αν δηλαδή θα δεχόταν να συμμετάσχει ξανά στη Eurovision.
Η ίδια είναι ένας γλυκός και ζεστός άνθρωπος, γελάει συχνά, είναι προσιτή και ευγενική, και δέχθηκε αμέσως να απαντήσει στις ερωτήσεις μας και σε όλα όσα θέλαμε να μάθουμε για αυτή. Στο ερώτημα δε με ποιον καλλιτέχνη ή καλλιτέχνιδα θα ήθελε να συνεργαστεί στο μέλλον απαντάει εύκολα: «Νομίζω ένας ευσεβής μου πόθος είναι να κάνω ένα ντουέτο με τη Celine Dion, αλλά και αυτό να μη γίνει, λίγο μετά τη Eurovision τη γνώρισα από κοντά κατά τη διάρκεια της περιοδείας μου, και μάλιστα μου έκανε εντύπωση το πόσο φιλική και προσιτή ήταν». Ας δούμε τι απάντησε και στις υπόλοιπες ερωτήσεις μας.
Αποτελείτε μια από τις πιο αγαπημένες και επιτυχημένες ελληνίδες τραγουδίστριες. Πώς ορίζετε εσείς την επιτυχία;
«Αυτό που μετράει για μένα κάθε φορά που τραγουδάω είναι να βλέπω αυτή τη λάμψη στα μάτια του κόσμου όταν με ακούει. Αν θα έπρεπε να θεωρήσω κάτι επιτυχία, θα ήταν αυτό το συναίσθημα. Νιώθω περήφανη και γεμάτη κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, και πάνω απ’ όλα ευγνώμων για όλον τον κόσμο που με στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια».
Ποια είναι τα συναισθήματά σας όταν ανεβαίνετε στη σκηνή και η φωνή σας ενώνεται με τις φωνές του κόσμου που τραγουδάνε μαζί τα κομμάτια σας; Υπάρχει μια όμορφη ανάμνηση από κάποια συναυλία σας που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
«Αμέτρητες! Ομως, ξέρετε πόσο όμορφο είναι που βλέπω παιδιά που κάποτε έρχονταν στις συναυλίες μου 8-10 ετών, να είναι σήμερα ολόκληρα παλικάρια και κοπέλες, με τις σπουδές τους, με τις δουλειές τους, με τις ζωές τους; Συγκινούμαι απίστευτα!».
Μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας χωρίς το τραγούδι; Αν δεν ήσασταν τραγουδίστρια, ποιο επάγγελμα θα επιλέγατε;
«Δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να σκεφτώ τον εαυτό μου χωρίς το τραγούδι, δεν θα ήμουν η Ελενα. Χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν θα μπορούσα να κάνω και κάποιο άλλο επάγγελμα. Πριν ξεκινήσω να τραγουδάω επαγγελματικά, βοηθούσα τον πατέρα μου στο εστιατόριο που είχαμε στο Γκέτεμποργκ, από μικρή έκανα διάφορες δουλειές για το χαρτζιλίκι μου. Πιστεύω, πιάνουν τα χέρια μου! (γέλια) Οταν ήμουν μικρή, περνούσαν από το μυαλό μου διάφορα επαγγέλματα που θα ήθελα να κάνω, όπως παιδοψυχολόγος, ή ακόμα και ηθοποιός και σκηνοθέτρια».
Υπάρχει κάποιος ή κάποια καλλιτέχνης από την ελληνική ή τη διεθνή μουσική σκηνή που θαυμάζετε και θα θέλατε να συνεργαστείτε μαζί του ή μαζί της;
«Πιστεύω πως αν ξεκινήσω δεν θα έχω σταματημό. (γέλια) Για μένα είναι πολύ σημαντικό το ότι μέχρι στιγμής στην πορεία μου έχω καταφέρει να συνεργαστώ είτε επί σκηνής είτε δισκογραφικά με πολλούς καλλιτέχνες που θαυμάζω και αποτελούν πρότυπα για μένα. Νομίζω ένας ευσεβής μου πόθος είναι να κάνω ένα ντουέτο με τη Celine Dion. Αλλά και αυτό να μη γίνει, λίγο μετά τη Eurovision τη γνώρισα από κοντά κατά τη διάρκεια της περιοδείας μου, και μάλιστα μου έκανε εντύπωση το πόσο φιλική και προσιτή ήταν. Μάλιστα, επειδή είχα κάνει πριν από χρόνια στο MAD Secret Concert διασκευή το «Just Walk Away», το είχε δει στο YouTube ο δημιουργός του τραγουδιού, ο Albert Hammond, και μου ζήτησε να κάνουμε ένα ντουέτο μαζί στον επετειακό του δίσκο. Ετσι προέκυψε το «Tangled Up In Tears» και το «Enredao» (στα ισπανικά), και να που η αγάπη μου για τη Celine Dion με έφερε κοντά δισκογραφικά με αυτόν τον σπουδαίο τραγουδοποιό!».
Εχετε κατακτήσει τη νίκη στον μουσικό διαγωνισμό της Eurovision, με το «My Number One» να είναι ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια στην ιστορία του διαγωνισμού. Θα θέλατε να ξανασυμμετάσχετε στο άμεσο μέλλον στον διαγωνισμό ή έχει κλείσει αυτός ο κύκλος για εσάς;
«Είναι μια ερώτηση που μου την κάνουν από τη μέρα που κέρδισε η Ελλάδα τη Eurovision μέχρι και σήμερα, και πιστεύω πως θα συνεχίσει για πάντα. (γέλια) Ποτέ μη λες ποτέ, αυτό πιστεύω πάντα για όλα. Αν είχα το κατάλληλο τραγούδι και ευνοούσαν οι συνθήκες, μπορεί και να το δοκίμαζα. Οπως έγινε και πριν από χρόνια, όταν αποφάσισα να διαγωνιστώ στον σουηδικό τελικό με το «Survivor»».
Συμμετέχετε ως coach σε μουσικό talent show. Πόσο δύσκολο είναι για τα νέα παιδιά να κατακτήσουν τη δική τους θέση στα μουσικά δρώμενα;
«Αυτό που πιστεύω αλλά και αυτό που λέω σε όλα τα παιδιά από την πρώτη μέρα που ξεκίνησα να βρίσκομαι στο «The Voice» είναι ότι τίποτα δεν μπορεί να συμβεί χωρίς σκληρή και προσωπική δουλειά. Το «The Voice» είναι μια ευκαιρία για να δείξουν το ταλέντο τους, να ανοιχτεί μία πόρτα παραπάνω, να έρθουν σε επαφή με το αντικείμενο, με τις πρόβες, να ψαχτούν, να τους συμβουλέψουμε κι εμείς με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Από κει και πέρα, όλα έχουν να κάνουν με την προσωπική δουλειά του καθενός. Ολοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο, και εμείς οφείλουμε να είμαστε δίπλα τους. Από κει και πέρα, υπάρχουν και τα social media από τα οποία προκύπτουν τα τελευταία χρόνια πολλά ταλέντα, στην αρχή ήταν το YouTube, μετά το Instagram, τώρα το TikTok. Είναι ωραίο που υπάρχει και αυτή η δυνατότητα για τα ταλέντα μας!».
Η τραπ μουσική είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στους νέους και στα παιδιά. Πού οφείλεται κατά τη γνώμη σας αυτή η άνοδος της τραπ τα τελευταία χρόνια; Το θεωρείτε μια τάση παροδική, που θα περάσει σύντομα, ή πιστεύετε ότι θα έχει διάρκεια;
«Κάθε εποχή έχει τη μουσική της, και οφείλει να την έχει! Κάποτε στους γονείς μας φαινόταν παράξενη η metal, η techno, η rock. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Πιστεύω πως κάθε μουσικό είδος έχει τη θέση του στο σήμερα, από τη στιγμή που υπάρχει κόσμος ο οποίος το στηρίζει. Αυτό συνέβαινε ανέκαθεν σε όλες τις γενιές, τώρα είναι η τραπ, αύριο μπορεί να επιστρέψει η pop, μέχρι πριν από λίγο καιρό διανύαμε μια pop εποχή με επιρροές 80s. Oλα είναι ένας κύκλος!».
Υπάρχει κάποιο τραγούδι που «σας γυρνάει στο χθες, σαν παλιά ταινία η ζωή σας να παίξει»;
«Πολλά, είτε δικά μου είτε άλλων καλλιτεχνών. Το τραγούδι που αναφέρετε, το «Γύρνα με στο χθες», για παράδειγμα, μου θυμίζει πολύ τον πατέρα μου και το έχω αφιερώσει σε αυτόν πολλές φορές, αλλά μου φέρνει και αναμνήσεις από τις πρώτες μου συνεργασίες με τον Γιώργο Σαμπάνη, με τον οποίο ανταμωνόμαστε ξανά φέτος, αυτή τη φορά επί σκηνής στον Βοτανικό!».
Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στη Σουηδία. Πώς ήταν τα μαθητικά σας χρόνια εκεί; Τι θυμάστε πιο έντονα από αυτά;
«Εχω πολλές ωραίες στιγμές να θυμάμαι. Τους φίλους μου, τους παιδικούς μου έρωτες. Μπορεί να μην έμαθα επίσης μαθηματικά, αλλά είχα εξαιρετικούς δασκάλους σε ό,τι αφορούσε τις γλώσσες. Τους αγαπούσα πολύ τους δασκάλους και τις δασκάλες μου!».
Ούσα παιδί μεταναστών, βιώσατε ρατσισμό εκεί; Αν ναι, πώς αντιμετωπίσατε αυτή την κατάσταση;
«Υπήρξαν στιγμές που βίωσα ρατσισμό λόγω της εμφάνισής μου – ήμουν λίγο πιο μελαχρινή από τα υπόλοιπα παιδιά. Δεν το άφηνα βέβαια να με επηρεάσει, στη Σουηδία υπήρχαν και υπάρχουν πολλές διαφορετικές εθνικότητες, έκανα παρέα πάντα με Σουηδούς, Νοτιοαμερικάνους, Ιρανούς, επομένως δεν ένιωθα «διαφορετική» αλλά «μοναδική». Κάποτε θέλω να σας πω πως έκανα κι εγώ bullying, αλλά γρήγορα κατάλαβα πως ήμουν λάθος και αποφάσισα να γίνω πρόεδρος του anti-bullying προγράμματος στη σχολική μας κοινότητα».
Οταν μια Ελληνίδα του εξωτερικού επιστρέφει στην Ελλάδα, αντιμετωπίζεται ως ξένη; Εχετε βρεθεί σε ανάλογη θέση;
«Μπορώ να μιλήσω μόνο για μένα, έχω βρεθεί σε αυτή τη θέση αλλά όχι με την αρνητική έννοια! Ημουν και είμαι μια σουηδογεννημένη γυναίκα με ελληνικό ταμπεραμέντο και σουηδική συνέπεια».
Είστε η πρώτη Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF για την Ελλάδα, συμβάλλοντας στην ευαισθητοποίηση του κοινού για την προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών. Τι πιστεύετε ότι μπορεί και πρέπει να κάνουν ο καθένας και η καθεμία από εμάς ώστε να διασφαλίσουμε σε όλα τα παιδιά μια αξιοπρεπή διαβίωση, χωρίς βία, διακρίσεις και αποκλεισμούς;
«Το παν για μένα είναι να έχουμε καθαρή ψυχή. Οφείλουμε να σεβόμαστε τον δίπλα μας, όπως θα θέλαμε να μας σέβονται, και να υπάρχει σεβασμός από όλους για όλους, μεγάλους και μικρούς, άνδρες και γυναίκες. Να προσέχουμε τους γύρω μας, όπως θα θέλαμε να μας προσέχουν κι εμάς. Να μαθαίνουμε και να θυμόμαστε κι εμείς οι μεγάλοι, αλλά να μεταδίδουμε και στα παιδιά μας, πως η βία, είτε σωματική είτε λεκτική, δεν πρέπει να έχει θέση στη ζωή μας, ότι όλοι αξίζουμε τα καλύτερα σε αυτή τη ζωή».
Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον;
«Τα όνειρά μου δεν σταματούν ποτέ. Θέλω να έχω πάνω απ’ όλα την υγεία μου, και εγώ και οι δικοί μου άνθρωποι, και έπειτα να κάνω ακόμα περισσότερα πράγματα στον χώρο της μουσικής, να πειραματιστώ κι άλλο, να κάνω κι άλλες συνεργασίες, να μάθω πράγματα και να βοηθήσω με τη σειρά μου κι άλλα νέα ταλέντα να βρουν τον δρόμο τους».
Συνέντευξη στους Ανδρονίκη Κωνσταντού, Μαρία Καρατσά-Σιδέρη, Αιμιλιανή Σάνι, Ιωάννη Μοιριώρη, Αθανάσιο Παπαγιάννη, Θεόδωρο Παπαευθυμίου
