Κατερίνα Λέχου- Έμιλυ Κολιανδρή: Δύο αγαπημένες φίλες αυτοαναλύονται

Είναι υπέροχες και υπέροχα διαφορετικές. Η αδιαμφισβήτητη ομορφιά, η λάμψη, η γοητεία και το ταλέντο τους που ελκύει διαρκώς χειροκροτήματα δεν έχουν αλλοιώσει στο ελάχιστο το ήθος, την ευπρέπεια, την ευγένεια και τη γενναιοδωρία τους, την τόσο σπάνια για τις μέρες μας. Η ήρεμη δύναμη Έμιλυ Κολιανδρή και η εξωστρεφής και εκδηλωτική Κατερίνα Λέχου θίγουν με γνώση και παρρησία τα ανθρώπινα, αυτά τα ευαίσθητα που μας απασχολούν όλους. Και γελούν πολύ –το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός είναι κοινά και στις δύο– με τα λάθη και τα σωστά τους, με όσα φοβούνται και ξορκίζουν, με όσα έχουν κατακτήσει και απολαμβάνουν.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Grace (@gracemaggr)

Πού και πώς γνωριστήκατε;

ΕΜΙΛΥ ΚΟΛΙΑΝΔΡΗ: Ήταν καλοκαίρι του 2020, μετά από ένα χειμώνα που περάσαμε κλεισμένοι στα σπίτια μας λόγω καραντίνας. Μέσα σε αυτήν τη δυστυχία που μας είχε βρει, μας πήραν τηλέφωνο για μια σειρά από την COSMOTE TV που θα παιζόταν στον ΑΝΤ1 με τίτλο «42°C». Μας είπαν ότι έχει ωραίο σενάριο, οκτώ επεισόδια και έναν καταπληκτικό σκηνοθέτη, το γερμανοτραφή Γιώργο Παπαβασιλείου. Το μειονέκτημα, όμως, όπως μας επισήμαναν, ήταν ότι χρειάζονταν τρεις μήνες γυρίσματα στην Κέρκυρα. Πώς θα μπορούσε αυτό να ήταν μειονέκτημα μέσα στο καλοκαίρι, σε ένα τόσο ωραίο νησί,
και μάλιστα σχεδόν έρημο, χωρίς τουρίστες, λόγω κορονοϊού;

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΕΧΟΥ: Ο Αλέξανδρος Λογοθέτης, ο Τεό Αλεξάντερ, η Έμιλυ και οι υπόλοιποι ηθοποιοί κάναμε φοβερή παρέα.

Ε.Κ.: Όταν κάνεις γυρίσματα μακριά από το σπίτι, είσαι όλη μέρα μαζί με το cast. Με την Κατερίνα δέσαμε αμέσως πολύ. Φυσικά, δεν συμβαίνει πάντα αυτό, μπορεί να υπάρχει ασυμβατότητα.

Κ.Λ.: Τη σχέση μας λοιπόν την κρατήσαμε, παρ’ όλο που οι επαφές μας δεν είναι τόσο συχνές – η Έμιλυ έχει και τα παιδιά, ενώ τα τηλεοπτικά γυρίσματα είναι σαρωτικά για τις ζωές μας. Όταν όμως έχεις ψυχική συγγένεια με κάποιον, αυτή δεν χάνεται.

Ε.Κ.: Εγώ επιδιώκω να βρισκόμαστε, και το απολαμβάνω γιατί η Κατερίνα είναι πολύ περιποιητική, ακούει, καταλαβαίνει αν σε απασχολεί κάτι, νιώθεις τη φροντίδα της. Όταν ήμαστε στην Κέρκυρα, μου είχε κάνει εντύπωση το ότι στα γυρίσματα, επειδή είχαμε πολλά νέα παιδιά, η Κατερίνα έδειχνε σπάνια γενναιοδωρία απέναντί τους στη δουλειά.

Κ.Λ.: Νομίζω ότι είναι απαραίτητη η γενναιοδωρία σε αυτήν τη δουλειά γιατί είναι ομαδικό το σπορ – δεν την κρατάμε την μπάλα, τη δίνουμε. Εξάλλου, στο τέλος, αυτή η στάση αποδεικνύεται υπέρ σου.

Και τι χαρακτηρίζει την Έμιλυ;

Κ.Λ.: Η Έμιλυ διαθέτει γλυκύτητα και απίστευτη ηρεμία. Το μεγαλύτερο προτέρημά της είναι ότι δεν έχει ανταγωνιστικότητα, ενώ είναι μια πανέμορφη και πολύ ταλαντούχα γυναίκα. Την έχω δει στο θέατρο και νιώθω υπερήφανη για αυτήν. Δυστυχώς, έχω περάσει δύσκολα με γυναίκες στο επάγγελμά μας.

Ε.Κ.: Έως ένα βαθμό, ειδικά στη δουλειά μας, δικαιολογώ την ανταγωνιστικότητα των γυναικών. Eίναι παράξενο να νιώθεις πως ο χρόνος περνά και έρχονται άλλες, πιο νέες να σε αντικαταστήσουν. Το επάγγελμά μας έχει να κάνει και με την ομορφιά και τη νεότητα.

Κ.Λ.: Εγώ όμως πλέον στη ζωή μου δεν θέλω τίποτα τοξικό. Αν συναναστραφώ ένα πρόσωπο, επιθυμώ να νιώθω ασφαλής μαζί του, ότι μπορεί να πω μια μπούρδα και δεν θα με παρεξηγήσει. Θέλω να είμαι ο εαυτός μου και να γνωρίζει ο άλλος ότι έχω καλή πρόθεση, δεν θέλω να εξηγώ τον εαυτό μου σε κάθε ατάκα.

Υπάρχουν συνθήκες στη ζωή σας που σας έχουν απασχολήσει έντονα και που έχετε δουλέψει με τον εαυτό σας ή με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου;

Κ.Λ.: Δεν γίνεται αλλιώς. Όλοι προερχόμαστε από ελαττωματικές, ελλιπείς οικογένειες και κουβαλάμε διάφορα. Κάποια στιγμή πρέπει να τα διαχειριστούμε, ο καθένας με το δικό του τρόπο.

Ε.Κ.: Μεγαλώνοντας διαπιστώνω ότι πρέπει να διαχειριστώ τρωτά σημεία και απώλειες, αλλά, ούσα αναβλητική σε όλα, είναι κάτι που μεταθέτω. Ίσως φοβάμαι ότι όταν ανοίξει αυτό το κουτί προς τα πίσω, θα πάω για ένα και θα βρω άλλα εκατό μπροστά μου. Με κουράζει πολύ να μιλώ για τα παιδικά μου χρόνια. Έμαθα όμως ότι υπάρχουν και συμπεριφοριστές ψυχολόγοι, οι οποίοι ασχολούνται με το τι αντιμετωπίζεις τώρα και δεν ανατρέχουν τόσο στα παιδικά σου χρόνια, στον πατέρα και στη μητέρα σου.

Κ.Λ.: Πράγματι, λειτουργούν πιο συμβουλευτικά. Παρ’ όλα αυτά, η ψυχαναλυτική διαδικασία διαρκεί πολύ γιατί είναι βαθιά. Δεν σκάβει κάποιος μια τρύπα για να φτάσει στα 300 μέτρα, πρέπει να ξεκινήσει από τα 30 εκατοστά.

Συγχωρείτε τον εαυτό σας;

Κ.Λ.: Και τον συγχωρώ και δεν κατηγορώ κανέναν. Παλαιότερα έριχνα τις ευθύνες στους γονείς μου. Ήταν όμως άνθρωποι που είχαν περάσει πολλά – φτώχεια και το ότι μεγάλωναν παιδιά πολύ νέοι, χωρίς τις δυνατότητες και τις γνώσεις που έχουμε εμείς τώρα. Είχαν ατέλειες και δεν ήξεραν πώς να τονώνουν την αυτοπεποίθησή μας, έκαναν όμως το καλύτερο που μπορούσαν. Μεγαλώνοντας πρέπει να σταματήσουμε να ρίχνουμε όλες τις ευθύνες στους άλλους.

Ε.Κ.: Αυτό είναι ένα παράπονο που έχουμε όλοι αυτής της γενιάς: ότι οι γονείς μας δεν τόνωναν την αυτοπεποίθησή μας. Αναρωτιέμαι όμως αν είναι καλό το ότι τώρα εμείς, οι σύγχρονοι γονείς, τονώνουμε υπέρμετρα την αυτοπεποίθηση των παιδιών μας.

Σας λείπουν τα παιδιά, κυρία Λέχου;

Κ.Λ.: Δεν είχα ποτέ πολύ έντονη την επιθυμία να αποκτήσω παιδί, αλλά δεν βοήθησαν και οι συνθήκες. Δεν ήθελα να κάνω μόνη μου ένα παιδί, αλλά μέσα από μια σχέση. Από τη στιγμή που η σχέση δεν ήταν καλή, το θέμα του παιδιού απομακρυνόταν, αν υποθέσουμε ότι υπήρχε εν σπέρματι – που δεν υπήρχε ούτε έτσι μέσα μου. Τώρα πια δεν το σκέφτομαι καθόλου. Άλλωστε πιστεύω ότι είμαστε μόνοι μας στη ζωή, μόνοι μας ερχόμαστε και μόνοι μας φεύγουμε. Τα παιδιά θα κάνουν τη δική τους ζωή, κι έτσι πρέπει. Η αδελφή μου λέει ότι δεν θα επιτρέψει σε κανένα παιδί της να αφήσει τη ζωή του για να τη γηροκομήσει. Εξάλλου αυτό θα ήταν ένα πολύ εγωιστικό κίνητρο για την απόκτηση παιδιών. Επίσης, πιστεύω στην καλοσύνη των ξένων, την καλοσύνη που έρχεται πάντα από εκεί απ’ όπου δεν την περιμένεις, οπότε δεν ανησυχώ.

Εσείς κυρία Κολιανδρή, παντρευτήκατε πολύ μικρή.

Ε.Κ.: 22 χρονών. Είμαι τόσο πολλά χρόνια με τον Χρήστο (σ.σ. το σύζυγό της, Χρήστο Λούλη) που δεν μπορώ να θυμηθώ τη ζωή μου πριν από αυτόν. Γνωριστήκαμε στη δουλειά, στο πιο απαιτητικό περιβάλλον, σε πρόβες του Λευτέρη Βογιατζή. Ήμαστε μαζί με την Ελένη Κοκκίδου –η οποία βάφτισε και το ένα παιδί μας– και απορούσε τότε πώς μπόρεσε να γεννηθεί έρωτας σε εκείνες τις συνθήκες.

Να παραδεχθούμε πάντως ότι, σε γενικές γραμμές, οι ευφυείς άνθρωποι δεν είναι και οι πιο εύκολοι.

Ε.Κ.: Ζούμε στην εποχή στην οποία βγαίνουν στο φως κακοποιήσεις που έχουν δεχθεί πολλοί καλλιτέχνες. Για τον Λευτέρη, αυτή η συμπεριφορά του δεν ήταν ένα βίτσιο, μια μανία να ενοχλήσει εμάς συγκεκριμένα. Δεν ήταν παιχνίδι εξουσίας. Βασανιζόταν και ο ίδιος και πάσχιζε για κάτι. Ήταν ένας βαθιά ανικανοποίητος άνθρωπος ο οποίος ματαιωνόταν γιατί δεν μπορούσε να συμβεί αυτό που αναζητούσε και, ως συνέπεια, ματαίωνε και σένα. Την πρώτη φορά που δούλεψα μαζί του, σκέφτηκα ότι δεν καταλάβαινα τι μου ζητούσε επειδή ήμουν μικρή. Όταν, μετά από χρόνια, μου είπε να ξανασυνεργαστούμε σε μια παράσταση στο Εθνικό, ήμουν σίγουρη ότι θα ήταν καλύτερα γιατί είχα περισσότερες γνώσεις. Ήταν όμως χειρότερα. Είχαμε πρωινές πρόβες και κάθε μέρα, όταν με ξυπνούσε ο Χρήστος, έκλαιγα με το που άνοιγα τα μάτια μου. Ήταν πολύ δύσκολο.

Κ.Λ.: Στη δουλειά που κάνουμε, παίζουμε με την ψυχή και την ευαλωτότητά μας, είναι επικίνδυνο παιχνίδι. Δυσκολίες έχουν όλοι οι άνθρωποι, σε όλων των ειδών τα επαγγέλματα, αλλά μπορούν ίσως να αμυνθούν. Όταν λοιπόν έχεις απέναντί σου έναν άνθρωπο ο οποίος είναι σκληρός, σαδιστής ή μαζοχιστής, τα όρια είναι πολύ λεπτά. Δεν μπορείς να διακρίνεις πού φταις εσύ και πού εκείνος, κι αυτό είναι πολύ επώδυνο.

Το αντέχετε όμως για χάρη της τέχνης;

Ε.Κ.: Δεν έχουν μείνει και πολλοί «μεγάλοι άνθρωποι». Στις πρόβες με τον Λευτέρη, κρατούσα σημειώσεις με όσα έλεγε, αλλά από τότε δεν έχω ξαναγράψει. Τώρα, όταν κατά καιρούς τις ξαναδιαβάζω, μου είναι ξεκάθαρο ότι αυτό που ζητούσε ήταν αδύνατον να συμβεί. Και μάλλον γι’ αυτό ήταν κι εκείνος τόσο δυστυχισμένος, γιατί καταλάβαινε ότι αυτό που είχε συλλάβει δεν ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθεί – ίσως μόνο σπάνια και στιγμιαία.

Κ.Λ.: Εγώ είμαι σίγουρη ότι υπάρχει άλλος τρόπος προσέγγισης.

Ε.Κ.: Εννοείται ότι υπάρχει και, μεγαλώνοντας και βλέποντας τον Νίκο Καραθάνο ή τη Λένα Κιτσοπούλου, βεβαιώνομαι. Στη Λένα, με την οποία συνεργαζόμαστε τώρα για το «Και λέγε λέγε», στο Θέατρο Τέχνης, θαυμάζω το ότι ξεβράζει και η ίδια τον εαυτό της στην πρόβα και, όταν είναι ευάλωτη ή μη επαρκής, το παραδέχεται άμεσα. Προτού κάνει μία παρατήρηση, λέει πρώτα δεκαέξι φορές συγγνώμη!

Κ.Λ.: Όταν κάποιος είναι σκηνοθέτης, πρέπει να διαθέτει ένα συνδυασμό αρετών, που εγώ, για παράδειγμα, δεν έχω. Να είναι ηγέτης, να είναι οραματιστής, να είναι πιο διαβασμένος από μένα, να έχει τον τρόπο του με τους συνεργάτες του – δεν γίνεται να τους διαχειρίζεται όλους με την ίδια μέθοδο.

Ε.Κ.: Συμφωνώ, αλλά καταλαβαίνω και πώς μπορεί να ξεφύγει η κατάσταση όταν βρίσκεσαι σε πυρετό. Ναι, θα έπρεπε να μπορεί αυτός ο ηγέτης να βγει από το ρόλο του και να σε πλησιάσει ανθρώπινα. Οι σχέσεις σκηνοθετών και ηθοποιών είναι ερωτικές, δεν μπορείς να τις δεις καθαρά επαγγελματικά. Οπότε, μπορεί και να την πατήσεις.

Κ.Λ.: Όμως, αν όλο αυτό είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο συμπεριφοράς, τότε καταλήγει να είναι ψυχιατρική περίπτωση.

Να επανέλθουμε στο προσωπικό; Πώς αντέχει μια σχέση όπως αυτή που έχετε με τον Χρήστο Λούλη τόσο πολλά χρόνια;

Ε.Κ.: Γενικά μιλώντας, ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Κι αυτό το λέω και για μένα και για εκείνον. Ωστόσο εμείς έχουμε και δύο παιδιά, είμαστε πολύ συνδεδεμένοι, κι αυτό σημαίνει ότι είναι πιο δύσκολο να μας συμβεί κάτι άλλο. Για αυτό που είμαι σίγουρη είναι ότι δεν θα μπορούσα να μεγαλώσω μόνη μου δύο παιδιά. Επίσης, μου αρέσει έτσι όπως είμαστε και ως ζευγάρι και ως οικογένεια. Για να χωρίσω με τον Χρήστο, θα πρέπει να φτάσω στο μη παρέκει. Σε τόσο βαθιές σχέσεις, αν τελειώσει ο έρωτας, δεν τα παρατάς έτσι απλά. Κάνουμε μια δουλειά όπου συνεχώς γνωρίζουμε κόσμο, μια δουλειά που έχει να κάνει και με τη φιλαυτία μας. Είναι ωραίο και καλοδεχούμενο –και για μια γυναίκα και για έναν άντρα– να τύχει να ανεβάσουν την αυτοπεποίθησή μας. Έρχεται όμως η ώρα που πρέπει να κάνουμε μια επιλογή και να σκεφτούμε τι είναι πιο σημαντικό για μας.

Κ.Λ.: Το φλερτ είναι υγεία και τονώνει τη σχέση. Εννοώ το απλό φλερτ και όχι μια «αμαρτία» που έχεις διαπράξει στο μυαλό σου διότι υπάρχει ρωγμή στη σχέση σου και σκέφτεσαι να φύγεις από αυτήν.

_info

Ευχαριστούμε το ατελιέ Evi Grintela (evigrintela.com) για τη φιλοξενία και το boulangerie patisserie Zion (zion.gr) για την παραχώρηση της τούρτας.