Η τύχη του πρώην πρωθυπουργού του Πακιστάν, Imran Khan, παραμένει αβέβαιη. Ο γιος του, Kasim Khan, κατήγγειλε ότι ο πατέρας του βρίσκεται σε πλήρη απομόνωση εδώ και 25 ημέρες, ζητώντας δημόσια «απόδειξη ζωής» και καταγγέλλοντας όρους που χαρακτήρισε «απάνθρωπους». Η κατάσταση επιδεινώθηκε μετά την επίθεση στις αδελφές του έξω από τις φυλακές Adiala, που τους απαγορεύτηκε η είσοδος. Τώρα, οι δημόσιες κατηγορίες του Kasim Khan προκαλούν διεθνείς ανησυχίες για την ασφάλεια του πρώην πρωθυπουργού.
Στα social media κυκλοφορούν φήμες για θάνατό του, οι οποίες όμως παραμένουν ανεπιβεβαίωτες. Η οικογένεια και η ηγεσία του κόμματός του Khan, έχουν ζητήσει την παρέμβαση διεθνών οργανισμών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προειδοποιώντας ότι οποιαδήποτε συνέπεια από την απομόνωσή του θα βαρύνει τις αρχές.
Οι ισχυρισμοί της οικογένειας έρχονται ενώ οι αρχές του σωφρονιστικού καταστήματος όπου κρατείται, αρνούνται πως υπάρχει πρόβλημα, διαβεβαιώνοντας πως ο Imran Khan είναι «καλά στην υγεία του».
Αυτή η ρήξη μεταξύ της επίσημης εκδοχής και των οικογενειακών/ πολιτικών καταγγελιών, έχει πυροδοτήσει φόβους για την ασφάλειά του. Το hashtag #WhereIsImranKhan κυριαρχεί στα social media, ενώ διεθνείς οργανώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.
Όμως, ποιος θα μπορούσε να τον θέλει νεκρό;
Για να καταλάβουμε γιατί υπάρχουν τέτοια σενάρια, χρειάζεται να κοιτάξουμε πίσω στην πορεία του Imran Khan, την καριέρα του, την επιρροή του και τα εχθρικά μέτωπα που άνοιξε.
Από τον αθλητισμό στην πατριωτική λαϊκή ηγεσία
Ο Imran Khan δεν είναι τυχαίο πρόσωπο, αλλά ένας θρύλος του αθλητισμού. Γεννήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 1952 στο Λαχόρ και σπούδασε στο Keble College της Οξφόρδης, όπου ανέπτυξε το προφίλ ενός νέου που συνδύαζε τη διανόηση με τα σπορ.
Η καριέρα του στο κρίκετ τον κατέστησε εθνικό ήρωα: ως αρχηγός της εθνικής ομάδας οδήγησε το Πακιστάν στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Κρίκετ το 1992, επιτυγχάνοντας παράλληλα ιστορικές νίκες τόσο στην Ινδία όσο και στην Αγγλία. Η αθλητική του πορεία χαρακτηρίζεται από επιτεύγματα που τον καθιστούν έναν από τους κορυφαίους all-rounders της εποχής του, ενώ το 2009 εισήχθη στο ICC Cricket Hall of Fame.
Η λατρεία προς αυτόν από τα λαϊκά στρώματα της πατρίδας του έπλασε το πρώτο επίπεδο επιρροής. Ο Khan έγινε celebrity και σύμβολο ελπίδας, αντίστασης και εθνικής υπερηφάνειας. Μετά την απόσυρσή του από το κρίκετ, στράφηκε στη φιλανθρωπία, ιδρύοντας το πρώτο νοσοκομείο για τον καρκίνο στο Πακιστάν, σηματοδοτώντας μια στροφή από τη δημοσιότητα των γηπέδων στην κοινωνική προσφορά.
Η πολιτική του διαδρομή ξεκίνησε το 1996 με την ίδρυση του κόμματος Pakistan Tehreek-e-Insaf (PTI), μια κίνηση που τον κατέστησε πρωταγωνιστή στο πολιτικό σκηνικό της χώρας για πάνω από δύο δεκαετίες. Είχε την τύχη και την ικανότητα να μοιάζει με «άνθρωπο του λαού», χωρίς παλαιοκομματικές αναμνήσεις, με ρητορική ενότητας και αυτονομίας από την ελίτ. Κατά την ανάληψη της πρωθυπουργίας του το 2018, ο Khan παρουσίασε μια ατζέντα που συνδύαζε κοινωνική πρόνοια, οικονομική λιτότητα και ανεξαρτησία στην εξωτερική πολιτική. Ήταν πρωθυπουργός έως τον Απρίλιο του 2022, όταν ανατράπηκε με διαδικασία μομφής. Ο ίδιος υποστήριξε ότι η κίνηση αυτή ήταν αποτέλεσμα του αμερικανικού δακτύλου, λόγω της φιλίας του με Ρωσία και Κίνα.
Η πολιτική του σταδιοδρομία χαρακτηρίζεται από έντονες συγκρούσεις με στρατιωτικούς και πολιτικούς αντιπάλους, μαζικές διαδηλώσεις, αλλά και ένα προφίλ εθνικιστικής ηγεσίας με διεθνείς αξιώσεις, όπως η πρόταση για διεθνή ημέρα κατά της Ισλαμοφοβίας. Η διαχείριση της πανδημίας COVID-19 και η κοινωνική του πολιτική έδειξαν μια έμφαση στην κοινωνική πρόνοια, παρά τις επικρίσεις για οικονομική διαχείριση.
Το “Playboy status”, τα σκάνδαλα, οι συμμαχίες
Μέσα σε όλα αυτά, η ζωή του δεν ήταν μονόχρωμη. Όταν ζούσε στην Αγγλία ήταν διαβόητος «playboy» και από τους πιο περιζήτητους εργένηδες σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής. Κυκλοφορούσε στα νυχτερινά στέκια του Λονδίνου, είχε αμέτρητες κατακτήσεις, δημόσια εικόνα που συνδύαζε γοητεία και αντισυμβατικότητα - στοιχεία που σε ένα συντηρητικό Πακιστάν λειτούργησαν ταυτόχρονα ως γοητεία και ως δέλεαρ για τους εχθρούς.
Η προσωπική του ζωή περιλάμβανε τρεις γάμους, συμπεριλαμβανομένου εκείνου με τη Βρετανή τηλεπαρουσιάστρια Jemima Goldsmith. Ο τελευταίος του γάμος ήταν με την πνευματική του καθοδηγήτρια Bushra Bibi, η οποία έγινε η Πρώτη Κυρία του Πακιστάν. Οι σχέσεις του και τα σκάνδαλα που τις συνόδευαν, αποτέλεσαν συχνά αντικείμενο διεθνούς δημοσιότητας.
Όταν μεταπήδησε στην πολιτική, οι αντιπαραθέσεις έγιναν πιο οξείες. Στρατηγικές επιλογές, συμμαχίες με το στρατιωτικό κατεστημένο, αλλά και αντιπαραθέσεις με εθνικά και ξένα συμφέροντα, τον έκαναν στόχο.
Πολιτική, δικαστήρια, φυλακή
Το 2011, ο Khan έγινε ο πρώτος Πακιστανός αξιωματούχος που απαίτησε επίσημη συγγνώμη από την Κυβέρνηση του Πακιστάν προς τον λαό του Μπανγκλαντές για τις φρικαλεότητες του Στρατού του Πακιστάν κατά τη διάρκεια του Πολέμου Απελευθέρωσης του Μπανγκλαντές το 1971. Δήλωσε ότι αρχικά είχε υποστηρίξει την επιχείρηση λόγω της έλλειψης ανεξάρτητων μέσων στο Πακιστάν, αλλά αργότερα έμαθε την αλήθεια από φίλους Μπενγκάλι στην Αγγλία, προσθέτοντας ότι το Πακιστάν πρέπει να μάθει από τα λάθη του παρελθόντος και να μην τα επαναλάβει.
Στο μήνυμά του για την 25η Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας της Σρεμπρένιτσα το 2020, ο πρωθυπουργός Khan περιέγραψε τον εαυτό του ως πασιφιστή, αντιτιθέμενος στις στρατιωτικές επεμβάσεις, ιδιαίτερα στο Αφγανιστάν, και επικρίνοντας τον ρόλο του Πακιστάν στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Έχει αντιταχθεί στον Πόλεμο στο Ιράκ, στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, στη γενοκτονία στη Γάζα και στην ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο.
Το 2013, ο Khan πρότεινε μυστικές συνομιλίες μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν για την επίλυση του ζητήματος του Κασμίρ, σημειώνοντας ότι οι ανοιχτές διαπραγματεύσεις κινδυνεύουν να υπονομευτούν από συμφέροντα και των δύο πλευρών.
Το 2014, όταν οι Πακιστανοί Ταλιμπάν ανακοίνωσαν ένοπλο αγώνα κατά των Ισμαηλιτών και των Καλάς, ο Khan χαρακτήρισε τους «καταναγκαστικούς προσηλυτισμος ως αντι-Ισλαμικούς». Επίσης καταδίκασε τις προσπάθειες προσηλυτισμού ινδουιστικών κοινοτήτων στο Πακιστάν.
Το 2022, μετά την πρόταση μομφής, ο Khan τραυματίστηκε στο πόδι σε μια απόπειρα δολοφονίας στο Ουαζίραμπαντ, ενώ ηγείτο πορείας προς το Ισλαμαμπάντ ζητώντας πρόωρες εκλογές. Ένας από τους υποστηρικτές του σκοτώθηκε στην επίθεση. Ο φερόμενος ως δράστης, ακινητοποιήθηκε από έναν υποστηρικτή του Khan και, στη συνέχεια, δήλωσε ότι έδρασε μόνος, στοχεύοντάς τον επειδή πίστευε ότι ο Khan «παραπλανά τον λαό». Ο Khan κατηγόρησε την τότε κυβέρνηση για την απόπειρα.
Το 2023 συνελήφθη κάτω από σωρεία κατηγοριών: χρηματισμός, διαπλοκή, διαρροές κρατικών εγγράφων, κα. Το 2025 καταδικάστηκε σε 14 χρόνια φυλάκιση για υπόθεση γης και περιουσιακών στοιχείων, την οποία χαρακτηρίζει «σκευωρία» από πολιτικούς αντιπάλους.
Η σημερινή απειλή
Η φυλάκισή του περιέπλεξε την κατάσταση. Του απαγορεύτηκαν τα επισκεπτήρια, ενώ ακολούθησαν πολλαπλές δίκες με περιορισμένη κάλυψη από τα κρατικά Μέσα. Οι οικογενειακοί και πολιτικοί φίλοι του εκλαμβάνουν όλο αυτό ως προσπάθεια συρρίκνωσης της δημόσιας εικόνας, του τεράστιου πολιτικού κεφαλαίου και της διεθνούς επιρροής του.
Ο Khan λέει ότι η φυλάκισή του έχει πολιτικά κίνητρα, κατηγορώντας τις Πακιστανικές Ένοπλες Δυνάμεις (το «Σύστημα») και την κυβέρνηση του Σεχμπάζ Σαρίφ για εμπλοκή. Ο στρατός και η κυβέρνηση αρνήθηκαν τους ισχυρισμούς. Τον Ιούνιο 2024, εμφανιζόμενος μέσω βίντεο στο Ανώτατο Δικαστήριο, ο Khan υποστήριξε ότι το Πακιστάν βρίσκεται υπό «άτυπο στρατιωτικό νόμο».
Με την απομόνωσή του να κρατά εβδομάδες, χωρίς καμία επιβεβαιωμένη επαφή και χωρίς επίσημη δήλωση για την κατάστασή του, γεννιέται το ερώτημα που πολλοί δεν θέλουν να πουν φωναχτά: μήπως κάποιοι θέλουν τον Imran Khan νεκρό;
Η οικογένεια, με επικεφαλής τον Kasim, ζητά από διεθνείς οργανισμούς και δικηγόρους ανθρωπίνων δικαιωμάτων να διερευνήσουν την υπόθεση όχι απλώς ως πολιτική υπόθεση αλλά ως απόδειξη ανθρωπιστικής κρίσης. Οι υποστηρικτές του βλέπουν πίσω την προσπάθεια: να εξαφανιστεί από τα μάτια του κόσμου ο άνθρωπος που είχε φωνή, δύναμη, τον είχε μετατρέψει σε σύμβολο.
