Η Debbie Matenopoulos είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα της αμερικανικής τηλεόρασης αλλά και μία από τις πιο αγαπημένες φωνές της ομογένειας. Γεννημένη και μεγαλωμένη σε ένα ελληνοαμερικανικό σπίτι στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια, έγινε γνωστή μόλις στα 22 της χρόνια, όταν βρέθηκε στο πάνελ της θρυλικής εκπομπής “The View” δίπλα στην Barbara Walters. Από τότε, η καριέρα της περιλαμβάνει δεκαετίες τηλεοπτικής παρουσίας, έξι υποψηφιότητες για Emmy και έναν ξεχωριστό δεσμό με το κοινό της, τον οποίο η ίδια θεωρεί σημαντικότερο από κάθε βραβείο.
Παράλληλα, η Debbie έχει εξελιχθεί σε μια αυθεντία της γαστρονομίας, με έμπνευση από την ελληνική της κληρονομιά. Το πρώτο της βιβλίο μαγειρικής, “It’s All Greek to Me”, παρουσίασε 120 παραδοσιακές οικογενειακές συνταγές, ενώ το πιο πρόσφατο, “Greekish”, φέρνει μια πιο σύγχρονη και παιχνιδιάρικη προσέγγιση στη μαγειρική, με συνταγές που συνδυάζουν την ελληνική παράδοση με αμερικανικές πινελιές και QR codes που τη φέρνουν κυριολεκτικά στην κουζίνα μας.
Η ίδια μίλησε αποκλειστικά στο Grace για τις μνήμες και τις παραδόσεις της, την αγάπη της για το φαγητό και την οικογένεια, αλλά και για όσα έμαθε από την πορεία της στην τηλεόραση.
Μεγαλώνοντας σε ένα ελληνοαμερικανικό σπίτι στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια, ποια κομμάτια της κληρονομιάς σου κράτησες πιο έντονα και απέναντι σε ποια έπρεπε να επαναστατήσεις;
Αυτό που κράτησα πιο σφιχτά μεγαλώνοντας ήταν οι στενοί οικογενειακοί δεσμοί και οι παραδόσεις που έχουμε εμείς οι Έλληνες. Έχουμε μια τόσο όμορφη κληρονομιά και συχνά τη γιορτάζουμε γύρω από το φαγητό. Εκεί έμαθα όσα ξέρω για τη μαγειρική. Λατρεύω να δείχνω την αγάπη μου στους ανθρώπους μέσα από το φαγητό και πιστεύω πως αυτό είναι άμεσο αποτέλεσμα του ότι μεγάλωσα σε ένα παραδοσιακό ελληνικό σπίτι. Αυτό στο οποίο θα έλεγα ότι… επαναστάτησα απέναντί του ως Ελληνόπουλο ήταν οι πολύ αυστηροί κανόνες του μπαμπά μου: δεν μου επέτρεπε να βγαίνω ραντεβού, να κοιμάμαι σε σπίτια φίλων και έπρεπε να είμαι στο σπίτι το αργότερο μέχρι τις 10 το βράδυ. Έπρεπε να το σκάω κρυφά από το σπίτι αν ήθελα να κάνω οτιδήποτε. Τις περισσότερες φορές με έπιαναν… αλλά όχι πάντα (γελάει).
Ας μιλήσουμε για το “The View”. Ήσουν μόλις 22 όταν μπήκες στην εκπομπή. Τι περνούσε από το μυαλό σου την πρώτη φορά που κάθισες δίπλα στην Barbara Walters;
Ήμουν τρομερά αγχωμένη. Όχι επειδή καθόμουν δίπλα στην Barbara, αλλά επειδή ήξερα ότι θα με δουν εκατομμύρια άνθρωποι ζωντανά στην τηλεόραση. Αυτό μπορεί να είναι πολύ τρομακτικό όταν δεν έχεις ακόμα αυτοπεποίθηση. Και στα 22 μου σίγουρα δεν είχα.
Πόσο διαφορετικό είναι το “Greekish” από το πρώτο σου βιβλίο, “It’s All Greek to Me”;
Το νέο μου βιβλίο, “Greekish”, είναι διαφορετικό από το πρώτο μου, γιατί το πρώτο αποτελείται από 120 παραδοσιακές ελληνικές οικογενειακές συνταγές. Κάθε συνταγή σε αυτό είναι οικογενειακή. Στο “Greekish” έχω ενσωματώσει κι άλλες συνταγές μου που δεν είναι ελληνικές, αλλά τις φτιάχνω συχνά για φίλους κι οικογένεια, όπως το “The Perfect Steak” ή τα “Party Nachos”, ακόμα και ένα “Hot Crab Dip”. Παίρνω επίσης κάποιες παραδοσιακές ελληνικές συνταγές και τις κάνω πιο εύκολες για τον κόσμο, κάνοντας μερικές απλές αλλαγές. Για παράδειγμα, στη συνταγή για σπανακόπιτα, αντί για φύλλο κρούστας χρησιμοποιώ σφολιάτα. Μικρές αλλαγές όπως αυτή κάνουν πολύ πιο εύχρηστες τις συνταγές. Ίσως η μεγαλύτερη διαφορά είναι ότι στο “Greekish” υπάρχουν QR codes στις σελίδες κι όταν τα σκανάρεις εμφανίζομαι εγώ και σου δείχνω πώς να φτιάξεις το πιάτο. Αυτό ήταν και το πιο διασκεδαστικό κομμάτι της δημιουργίας του βιβλίου.
Η ελληνική κουζίνα είναι συνώνυμη με τη σύνδεση και το «μαζί». Σε μια εποχή που πολλοί τρώνε μόνοι μπροστά σε οθόνες, πώς φέρνεις αυτό το πνεύμα της κοινότητας στον σύγχρονο κόσμο;
Πιστεύω πως το πιο όμορφο πράγμα που μπορείς να κάνεις για να δείξεις αγάπη στους ανθρώπους που νοιάζεσαι είναι να μοιραστείς μαζί τους ένα γεύμα. Όταν μαγειρεύω για την οικογένεια και τους φίλους μου, θέλω να προσφέρω μια εμπειρία και να εμπλέκω τους πάντες. Έτσι γίνεται διασκεδαστικό κι αφορά όχι μόνο την κατανάλωση αλλά και την προετοιμασία. Έτσι δημιουργείς αναμνήσεις και χτίζεις βασικές εμπειρίες για τα παιδιά. Αυτό και μόνο φέρνει κουβέντα, γέλιο και κρατάει τους ανθρώπους μακριά από τις συσκευές τους. Αν περισσότεροι άνθρωποι έκαναν το γεύμα μια ιερή παύση για να κάνουμε check-in ο ένας με τον άλλον και να μοιραστούμε τη μέρα μας, όπως παλιά, νομίζω ότι θα ήταν γενικά πιο ευτυχισμένοι. Το φαγητό είναι σύνδεση.
Αναφέρεις ότι το φαγητό ήταν ένας τρόπος να φροντίζετε ο ένας τον άλλον, ειδικά ως μετανάστες. Τι σημαίνει για σένα η «γενεαλογική μνήμη» και πώς τη διατηρείς ζωντανή στην κουζίνα σου;
Το φαγητό ήταν σίγουρα ένας τρόπος να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον και να δείχνουμε την αγάπη μας. Ήταν ο τρόπος να μένουμε συνδεδεμένοι. Η γενεαλογική μνήμη είναι πολύ σημαντική για μένα. Είναι ο τρόπος να περνάμε τις παραδόσεις μας στις επόμενες γενιές και να τις κρατάμε ζωντανές. Χωρίς αυτήν, οι παραδόσεις θα πέθαιναν μαζί με κάθε πρόγονο που φεύγει. Προσπαθώ να τη διατηρώ εμφυσώντας τις ίδιες αξίες και παραδόσεις στην οικογένειά μου που εμφύσησαν οι γονείς μου σε μένα. Μαγειρεύω συνέχεια ελληνικά φαγητά, ακούω ελληνική μουσική, στέλνω την κόρη μου, την Αλεξάνδρα, σε ελληνικό σχολείο. Κάνω ό,τι μπορώ για να μένω όσο πιο κοντά στους ανθρώπους μας γίνεται.
Υπάρχει κάτι το «ριζοσπαστικό» στο να αποκαλείς το φαγητό σου “Greekish”. Υπαινίσσεται αλλαγή, υβριδική ταυτότητα. Ήταν συνειδητή αναφορά στο ότι είσαι Ελληνοαμερικανίδα;
(Γέλια)! Αστείο που το λες, γιατί δεν ήταν τόσο συνειδητή αναφορά στην ελληνοαμερικανική μου ταυτότητα όσο ένα μικρό “wink wink”. Ήταν σαν να λέω: όχι μόνο οι συνταγές σε αυτό το βιβλίο είναι λίγο ελληνικές και λίγο αμερικανικές, αλλά κι εγώ το ίδιο. Και ναι, σίγουρα μιλάει για την υβριδική μου ταυτότητα. Στις ΗΠΑ με θεωρούν Ελληνίδα, ενώ στην Ελλάδα με φώναζαν “Αμερικανάκι” όταν μεγάλωνα. Πάντα ένιωθα ότι ζω ανάμεσα σε δύο κόσμους. Με αυτό το βιβλίο προσπάθησα να ενώσω τα καλύτερα κομμάτια και των δύο.
Αν μπορούσες να μοιραστείς ένα γεύμα με τους προγόνους σου, τι θα μαγείρευες και τι θα τους ρωτούσες;
Θα τους ζητούσα να μου πουν τα πάντα για τα παιδικά τους χρόνια, ποιοι ήταν οι γονείς και οι παππούδες τους και τι πέρασαν στη ζωή τους. Και θα το ηχογραφούσα για να μπορώ να το περάσω στις επόμενες γενιές. Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς ξέρουμε ουσιαστικά μόνο τους γονείς και τους παππούδες μας. Ξέρουμε ελάχιστα για τους προγόνους πριν από αυτούς. Μάλλον θα μαγείρευα γεμιστά, γιατί αυτό είναι το πιο ζεστό, παρηγορητικό ελληνικό πιάτο για μένα και μου φέρνει υπέροχες παιδικές αναμνήσεις.
Έξι υποψηφιότητες για Emmy μετά, νιώθεις ότι η βιομηχανία σε «βλέπει» για αυτό που πραγματικά είσαι; Ή η επιτυχία σου βασίζεται περισσότερο στη σύνδεση με το κοινό παρά στα βραβεία;
Ναι, για μένα η επιτυχία έχει να κάνει πολύ περισσότερο με τη σύνδεση με το κοινό μου παρά με οποιοδήποτε βραβείο. Μην παρεξηγηθώ, είναι τεράστια τιμή να σε αναγνωρίζουν οι συνάδελφοί σου και σίγουρα νιώθεις όμορφα, αλλά χωρίς τους θαυμαστές και το κοινό που με στήριξε σε όλη την καριέρα μου, δεν θα υπήρχαν ούτε υποψηφιότητες. Με λίγα λόγια, αν το κοινό δεν σε παρακολουθεί και δεν σε στηρίζει, η εκπομπή σου «κόβεται» και δεν προλαβαίνεις να προταθείς για τίποτα. Άρα για μένα, το κοινό έρχεται πάντα πρώτο.
Είσαι στην τηλεόραση εδώ και δεκαετίες. Πώς έχει διαμορφώσει η δημόσια ζωή σου τον τρόπο που σκέφτεσαι για τη ζωή και την επιτυχία;
Νομίζω ότι επειδή είμαι τόσα χρόνια στο δημόσιο μάτι, μπορώ να δω πολύ καθαρά τι έχει πραγματικά σημασία στη ζωή. Είναι πολύ εύκολο να υπνωτιστείς από τη λάμψη και τη γοητεία αυτής της δουλειάς, αλλά στο τέλος της ημέρας είμαστε όλοι ίδιοι. Έχουμε όλοι τις ίδιες βασικές ανάγκες και επιθυμίες. Όλοι θέλουμε να αγαπάμε και να μας αγαπούν κι όλοι θέλουμε ανθρώπους να μοιραστούμε τη ζωή μας μαζί τους. Χωρίς αυτά, η ζωή είναι άδεια. Άρα για μένα, η επιτυχία είναι να δίνεις και να παίρνεις αγάπη από οικογένεια και φίλους. Οι καριέρες έχουν σκαμπανεβάσματα. Οι δουλειές έρχονται και φεύγουν. Τα χρήματα έρχονται και φεύγουν. Αλλά οι σχέσεις που χτίζουμε κι η αγάπη που δίνουμε ο ένας στον άλλον για όσο διάστημα βρισκόμαστε σε αυτόν τον πλανήτη είναι, κατά τη γνώμη μου, η πραγματική μας κληρονομιά.
Ποιο πιάτο από το “Greekish” θα μαγείρευες για να κερδίσεις κάποιον στο πρώτο ραντεβού;
Χμμμ, δύσκολο. Όλα είναι τόσο νόστιμα, αλλά ξέρω ότι δεν τρώνε όλοι τα πάντα. Οπότε μάλλον θα έκανα μια χωριάτικη σαλάτα για αρχή, τα πατατάκια της γιαγιάς μου και το λεμονάτο κοτόπουλο με αγκινάρες της μαμάς μου. Και για επιδόρπιο, σίγουρα πορτοκαλόπιτα!
Αν κοίταζες πίσω στην 22χρονη εκδοχή σου, που εμφανίστηκε πρώτη φορά στις οθόνες, τι θα της έλεγες τώρα;
Ααα, λατρεύω αυτήν την ερώτηση! Θα της έλεγα να πάρει μια βαθιά ανάσα, να μην είναι τόσο σκληρή με τον εαυτό της και να μην έχει τόση ανασφάλεια επειδή δεν ξέρει ακόμα όσα θα μάθει, γιατί είναι μόνο 22 και ΔΕΝ είναι υποχρεωμένη να τα ξέρει όλα… ούτε τώρα ούτε και ποτέ. Θα της έλεγα ότι είναι εντάξει να μην είναι τέλεια και ότι είναι εντάξει να κάνει λάθη – έτσι θα μάθει και θα μεγαλώσει. Και θα της έλεγα να σταματήσει να βιάζεται, να πάρει τον χρόνο της και να απολαύσει κάθε δευτερόλεπτο αυτής της ζωής, γιατί περνάει σαν αστραπή. Και τέλος, θα της έλεγα ότι όλα θα πάνε ακριβώς όπως πρέπει και να εμπιστευτεί το σχέδιο του Θεού και του Σύμπαντος.
Και κλείνοντας, ας προχωρήσουμε σε έναν κύκλο γρήγορων ερωτήσεων. Κεφάλαιο καφές: φραπέ ή φρέντο; Και πώς τον πίνεις; Γλυκό, μέτριο ή σκέτο;
(Γέλια)! Λατρεύω τον φραπέ! Όλη μέρα, κάθε μέρα. Τον πίνω μέτριο, χωρίς γάλα.
Αν το “Greekish” γινόταν εκπομπή μαγειρικής, ποια θα ήταν η ιδανική τοποθεσία για το πρώτο επεισόδιο; Σαντορίνη με θέα το ηλιοβασίλεμα ή μια αυλή στην Αστόρια;
Το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη, 100 τοις εκατό.
Ποιο εργαλείο της κουζίνας είναι το αγαπημένο σου και ποιο θεωρείς υπερεκτιμημένο;
Λατρεύω τον πολτοποιητή σκόρδου και τον λεμονοστίφτη. Είναι απαραίτητα για κάθε κουζίνα. Νομίζω ότι τα ψαλίδια για μυρωδικά, οι κόφτες αβοκάντο και τα spiralizers είναι άχρηστα.
Σου αρέσει να ταϊζεις τους αγαπημένους σου, όμως, τι θρέφει εσένα, συναισθηματικά και δημιουργικά, έξω από την κουζίνα;
Αυτό που με θρέφει συναισθηματικά και δημιουργικά είναι να επιστρέφω στην Ελλάδα. Νιώθω πιο ζωντανή και πιο συντονισμένη με τον εαυτό μου και το σύμπαν όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα με την οικογένειά μου. Η Ελλάδα μου δίνει ζωή και με βοηθάει να επαναφορτίζω το σώμα, το μυαλό και – το σημαντικότερο – την ψυχή μου. Είναι πραγματικά το happy place μου.
