Ποια είναι η Beatrice Borromeo: Η πριγκίπισσα του Μονακό που έφερε στο φως έναν στυγερό φόνο

Το ντοκιμαντέρ της The King Who Never Was στο Netflix αποτελεί προσωπική κατάθεση. Αναφέρεται στον Vittorio Emanuele της Σαβοΐας και στον πυροβολισμό του 1978 που οδήγησε στο θάνατο ενός 19χρονου Γερμανού, του Dirk Hamer. Επιπλέον, η δημοσιογραφική της καριέρα εκτείνεται σε συνεντεύξεις με προσωπικότητες όπως ο Roberto Saviano, ο James Ellroy και η Ingrid Betancourt, καθώς και σε αποκαλυπτικά άρθρα για πολιτικά σκάνδαλα και εγκληματικές υποθέσεις στην Ιταλία.

View this post on Instagram

A post shared by Beatrice Borromeo Casiraghi💫 (@beatriceborromeo_)

Οικογένεια, μόδα και κοινωνική ατζέντα: το DNA μιας πριγκίπισσας

Η Beatrice Borromeo ανήκει σε μία από τις πλέον ιστορικές ιταλικές οικογένειες αριστοκρατών. Πατέρας της είναι ο Don Carlo Ferdinando Borromeo, Κόμης της Arona, ενώ μητέρα της η Δούκισσα Donna Paola Marzotto, μέλος μιας δυνατής δυναστείας της μόδας στην Ιταλία. Ο θείος της, Κόμης Matteo Marzotto, υπήρξε πρόεδρος και διευθυντής του οίκου Valentino, ενώ η γιαγιά της από την πλευρά της μητέρας της, Marta Marzotto, υπήρξε διακεκριμένη σχεδιάστρια μόδας.

View this post on Instagram

A post shared by Beatrice Borromeo Casiraghi💫 (@beatriceborromeo_)

Αυτές οι ρίζες δεν διαμόρφωσαν μόνο το γούστο και την κομψότητά της, αλλά και την αίσθηση κοινωνικής ευθύνης και δημόσιας παρουσίας. Διεθνή περιοδικά μόδας έχουν επαινέσει το στυλ της, ενώ η ίδια φροντίζει να συνδυάζει φινέτσα με πρακτικότητα, αποφεύγοντας τα υπερβολικά και επιτηδευμένα στοιχεία. Η Borromeo, με το χαρακτηριστικό της ύφος «πριγκίπισσα νέας κοπής», καταφέρνει να ισορροπεί ανάμεσα στην αριστοκρατικότητα, την οικογενειακή ζωή και τη δυναμική παρουσία στα κοινωνικά και δημοσιογραφικά δρώμενα.

Το ενδιαφέρον της για τη μόδα δεν περιορίζεται μόνο στα επίσημα γεγονότα. Ως μοντέλο, η Borromeo έχει περπατήσει για τους μεγαλύτερους οίκους μόδας όπως οι Chanel, Valentino και Trussardi, υπήρξε πρόσωπο της Blumarine, ενώ το 2021 ανακοινώθηκε ως πρέσβειρα της Dior. Η μόδα αποτελεί για εκείνη μέσο έκφρασης και σύνδεσης με την πολιτιστική της κληρονομιά, αλλά και με το κοινό που παρακολουθεί τη ζωή της, τόσο ως πριγκίπισσα όσο και ως δημοσιογράφος.

Ο φόνος που σημάδεψε την παιδική της ηλικία

Το καλοκαίρι του 1978, ο Vittorio Emanuele της Σαβοΐας, τελευταίος απογόνος της Ιταλικής βασιλικής οικογένειας που είχε εκδιωχθεί από τη χώρα μετά το δημοψήφισμα του 1946, βρισκόταν με το γιοτ του στο νησί Cavallo, κοντά στη νότια ακτή της Κορσικής. Το μοιραίο βράδυ, στις 17 Αυγούστου ή τις πρώτες ώρες της 18ης Αυγούστου, ο Vittorio ανακάλυψε ότι το φουσκωτό σκάφος του γιοτ του, είχε μετακινηθεί και προσδεθεί σε άλλο γειτονικό γιοτ. Οπλισμένος με τουφέκι, προσπάθησε να επιβιβαστεί στο πλοίο και πυροβόλησε προς έναν επιβάτη που είχε ξυπνήσει. Η σφαίρα δεν βρήκε τον συγκεκριμένο επιβάτη, αλλά τραυμάτισε θανάσιμα τον Γερμανό τουρίστα Dirk Hamer, ο οποίος κοιμόταν στο κατάστρωμα άλλου γειτονικού γιοτ.

Ο πρίγκιπας συνελήφθη το πρωί της 18ης Αυγούστου και παραδέχτηκε την αστική του ευθύνη με επιστολή στις 28 Αυγούστου 1978, καταβάλλοντας στις 5 Σεπτεμβρίου 500.000 γαλλικά φράγκα στην οικογένεια Hamer. Απελευθερώθηκε υπό δικαστική επίβλεψη στις 5 Οκτωβρίου. Ο Dirk Hamer πέθανε από τα τραύματά του στις 7 Δεκεμβρίου 1978, προτού μπορέσει να καταθέσει.

Η υπόθεση αυτή δεν ήταν απλώς μια είδηση που πέρασε στα ψιλά της εποχής. Για τη Beatrice Borromeo, η ιστορία ήταν προσωπική: η αδερφή του Dirk, Birgit Hamer, ήταν στενή φίλη της μητέρας της, Paola Marzotto. Όπως η ίδια έχει εξομολογηθεί στο Hollywood Reporter: «Η ιστορία ήταν μέρος της παιδικής μου ηλικίας καθώς η μητέρα μου, Paola Marzotto, είναι μία από τις καλύτερες φίλες της Birgit. Ήταν μέρος της οικογένειάς μου όσο με θυμάμαι. Ήταν μια υπόθεση που συζητιόταν πολύ στο σπίτι, έστω και με αίσθημα ματαίωσης για τα γεγονότα, για όσα είχαν συμβεί, για την ατιμωρησία που αιωρούνταν γύρω από τον Vittorio Emanuele. Πιστεύω ότι ήταν μία από τις ιστορίες που με έκανε να επιλέξω να γίνω δημοσιογράφος».

Η υπόθεση έμελλε να εξελιχθεί σε πολυετή νομική διαμάχη. Στις 11 Οκτωβρίου 1989, ο Vittorio Emanuele κατηγορήθηκε για πρόκληση θανατηφόρου βλάβης και παράνομη οπλοκατοχή. Μετά από δεκατρία χρόνια διαδικασιών, στις 18 Νοεμβρίου 1991, το Δικαστήριο του Παρισίου τον αθώωσε από τις κατηγορίες του ακούσιου φόνου και του θανάσιμου τραυματισμού, κρίνοντάς τον ένοχο μόνο για παράνομη κατοχή του M1 τουφεκιού, με ποινή φυλάκισης έξι μηνών με αναστολή.

Η αδελφή του θύματος, Birgit Hamer, δεν εγκατέλειψε τον αγώνα για δικαιοσύνη. Όταν ο Vittorio Emanuele φυλακίστηκε το 2006 για ανεξάρτητες κατηγορίες διαφθοράς, trafficking και διασυνδέσεων με το οργανωμένο έγκλημα, ο Emanuele καταγράφηκε να λέει: «Ήμουν λάθος [.....] αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι τους κορόιδεψα», αναφερόμενος στο γαλλικό δικαστήριο. Η αποκάλυψη αυτή οδήγησε την Birgit να ζητήσει νέα δίκη στην Ιταλία για τη δολοφονία του αδελφού της. Ωστόσο, είχε μπροστά της έναν μακρύ νομικό αγώνα για να αποκτήσει το πλήρες βίντεο. «Αυτό που για εμάς είναι ομολογία, για εκείνον είναι απλώς καυχησιολογία: γελάει με το γεγονός ότι σκότωσε ένα αγόρι», είχε σχολιάσει η αδερφή του θύματος.

Τελικά, η Beatrice Borromeo ήταν η δημοσιογράφος που έφερε το πλήρες βίντεο με την ομολογία του Vittorio Emanuele, στο φως της δημοσιότητας. To βίντεο μπορείτε να το βρείτε παρακάτω:

Δε στάθηκε, όμως, μόνο εκεί. Η Borromeo έγραψε επίσης τον πρόλογο του βιβλίου Delitto senza castigo της Birgit Hamer. Εν τέλει, ο Emanuele τη μήνυσε για δυσφήμιση, αλλά το δικαστήριο την αθώωσε. Τότε η ίδια έγραψε στο Twitter: «Το να κερδίζεις μια υπόθεση είναι πάντα ευχάριστο, αλλά όταν κερδίζεις εναντίον του Vittorio Emanuele της Σαβοΐας, η χαρά είναι διπλή».

Η Beatrice αποφάσισε να κάνει την υπόθεση ευρύτερα γνωστή, όπως προαναφέρθηκε, μέσα από το ντοκιμαντέρ της The King Who Never Was, το οποίο είναι διαθέσιμο στο Netflix. Σε τρία επεισόδια, η Borromeo ανασυνθέτει με ακρίβεια τα γεγονότα, φωτίζοντας όχι μόνο την εγκληματική πράξη, αλλά και το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο της εποχής. Το έργο της είναι ταυτόχρονα προσωπικό και δημοσιογραφικό: αναδεικνύει την αίσθηση ατιμωρησίας που συνοδεύει ισχυρές προσωπικότητες και διερευνά πώς ένα τραγικό συμβάν αφήνει ανεξίτηλο σημάδι σε ολόκληρες οικογένειες και κοινότητες.

Όσο για τον Vittorio Emanuele, δεν καταδικάστηκε ποτέ για καμία από τις κατηγορίες και απεβίωσε τον Φεβρουάριο του 2024.