Η οικογένεια Kennedy υπήρξε κάτι παραπάνω από πολιτική δυναστεία. Ήταν ένας αμερικανικός μύθος, φτιαγμένος από αίμα, γοητεία και σιωπές. Οι άντρες είχαν πάντα τον πρώτο ρόλο: υποψήφιοι, γερουσιαστές, πρόεδροι, μάρτυρες του αμερικανικού ονείρου και θύματά του. Αλλά πίσω απ’ το παραπέτασμα, υπήρχαν οι γυναίκες: οι Jackie, οι Ethel, οι Joan — όχι απλώς σιωπηλές, αλλά φιμωμένες. Από τον Τύπο, από την Καθολική τους πίστη, από το ίδιο τους το κοινωνικό status. Δεν τους επιτρεπόταν να φωνάξουν, να ξεσπάσουν, να εκθέτουν την οικογένειά τους. Μπορούσαν να κλάψουν, αλλά μόνο πίσω από κλειστές πόρτες. Αν ο άντρας τους τις απατούσε ή έπινε μέχρι να καταρρεύσει, θα έπρεπε να το αποδεχτούν σιωπηλά.
Αυτός ήταν ο κώδικας. Και η Jackie φρόντισε να τηρηθεί μέχρι τέλους.
Η Joan Kennedy
Η Joan Bennett Kennedy, πρώτη σύζυγος του Ted Kennedy, ήταν το αταίριαστο κομμάτι σ’ ένα οικογενειακό παζλ γεμάτο παράδοση, εξαπάτηση και απόλυτη σιωπή. Μεγάλωσε σε μια αυστηρή ρωμαιοκαθολική οικογένεια στα προάστια του Bronxville στη Νέα Υόρκη, με πατέρα απόφοιτο του Cornell και διαφημιστή και μια μητέρα που ήταν το στήριγμα του σπιτιού. Ως έφηβη, η Joan ξεκίνησε να εργάζεται ως μοντέλο για τηλεοπτικές διαφημίσεις.
Σπούδασε στο Manhattanville College, μια καθολική σχολή στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Συμπτωματικά, ήταν η ίδια σχολή από την οποία είχαν φοιτήσει η πεθερά της, Rose Kennedy, και οι αδερφές του μελλοντικού της συζύγου. Αυτό ήταν σαν προάγγελος για το μέλλον της, μιας και η ζωή της ήδη άρχιζε να συνδέεται με τη δυναστεία των Kennedy.
Η Joan γνώρισε τον Ted Kennedy, τον μικρότερο αδερφό της γνωστής οικογένειας, μέσω της Jean Kennedy Smith. Η σχέση τους προχώρησε γρήγορα, παρά την ανασφάλεια της Joan που παντρευόταν έναν άνθρωπο που δεν γνώριζε καλά. Ο πατέρας του Ted, Joe Kennedy, επέμενε να γίνει ο γάμος κι έτσι, τον Νοέμβριο του 1958, παντρεύτηκαν σε μια μικρή τελετή στο Bronxville.
Στην αρχή, οι δυο τους έμοιαζαν να είναι «το τέλειο ζευγάρι». Όμως, τα προβλήματα δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Ο Ted Kennedy περιγράφεται ως δύστροπος, αλαζονικός, αδιάφορος και άπιστος. Ωστόσο, στις γυναίκες των Kennedy δεν επιτρεπόταν να παραπονιούνται κι ένα διαζύγιο θα έβλαπτε την εικόνα της ισχυρότερης οικογένειας των ΗΠΑ. Έτσι, η Joan το έριξε στο ποτό, ένας εθισμός που θα την ακολουθούσε για δεκαετίες. «Ήταν πιο εύκολο να πιω λίγα ποτά και να ηρεμήσω, σαν να μην με πονούσε τίποτα» θα σχολίασε χρόνια αργότερα. Μάλιστα, όταν προσπάθησε να ζητήσει ψυχολογική βοήθεια, ο Ted της το αρνήθηκε κατηγορηματικά.
Η Joan έγινε μητέρα τριών παιδιών, της Kara, του Ted Jr. και του Patrick αλλά η ζωή τους δεν ήταν καθόλου εύκολη. Δύο από τα παιδιά τους πάλεψαν με σοβαρές ασθένειες: ο Ted Jr. έχασε μέρος του ποδιού του από καρκίνο των οστών, ενώ η Kara υπέφερε από καρκίνο του πνεύμονα και τελικά πέθανε σε ηλικία 51 ετών.
Η ζωή της Joan σημάδεψε και μία από τις πιο σκοτεινές στιγμές της πολιτικής οικογένειας: το δυστύχημα του 1969 στην Chappaquiddick, όπου ο Ted ήταν εμπλεκόμενος σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα με θύμα τη Mary Jo Kopechne. Παρά το γεγονός ότι ήταν έγκυος και έχοντας υποστεί ήδη δύο αποβολές, η Joan στάθηκε στο πλευρό του Ted, αλλά υπέστη και τρίτη αποβολή μετά το περιστατικό.
Το 1978, μετά από είκοσι χρόνια γάμου, το ζευγάρι χώρισε, ενώ το διαζύγιο επισημοποιήθηκε το 1983. Στα 68 της βρέθηκε λιπόθυμη σε ένα πεζοδρόμιο στη Βοστώνη, με σπασμένο ώμο και εγκεφαλική διάσειση εξαιτίας της πτώσης. Τα μίντια μιλούσαν για την «αλκοολική» Kennedy, κάτι που πάντα πλήγωνε την Joan. Μετά από αυτό το περιστατικό, το δικαστήριο έκρινε ότι ήταν ανίκανη να φροντίσει τον εαυτό της και τα παιδιά της ανέλαβαν την επιμέλειά της.
Δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ κι αφοσιώθηκε στη διδασκαλία της κλασικής μουσικής και στην υποστήριξη φιλανθρωπικών οργανώσεων για παιδιά.
Η Ethel Kennedy
Η Ethel Skakel Kennedy, σύζυγος του Robert F. Kennedy, είχε εξ αρχής μια τελείως διαφορετική δημόσια εικόνα από εκείνη της Joan. Ήταν δυναμική, εύγλωττη, μαχητική, μια γυναίκα μεγαλωμένη στην οικογένεια Skakel, όπου τα δέκα παιδιά διδάσκονταν από νωρίς ότι η ζωή είναι για να την κατακτάς, όχι να την υπομένεις. Με καταγωγή από μια εύπορη καθολική οικογένεια με ιρλανδικές ρίζες, η Ethel είχε έντονη προσωπικότητα και πολιτική φιλοδοξία. Δεν ήταν απλώς η σύζυγος του Bobby Kennedy αλλά, σύμφωνα με τους αναλυτές, μια ηγετική μορφή πίσω από το επιτελείο του.
Στην αρχή, φαινόταν σχεδόν απρόσβλητη. Έφερε στον κόσμο έντεκα παιδιά, το ένα πίσω από το άλλο, σε ένα σπίτι όπου οι πολιτικές καμπάνιες έτρεχαν παράλληλα με τα παιδικά πάρτι. Η μητρική της φιγούρα ήταν στενά δεμένη με τον θρύλο των Kennedy. Αλλά μετά ήρθε το τέλος.
Η δολοφονία του Bobby στο Ambassador Hotel, μπροστά στα μάτια της Ethel που ήταν έγκυος στο ενδέκατο παιδί τους, δεν σήμανε μόνο την πολιτική κατάρρευση του ονείρου τους, αλλά και μια σιωπηλή κατάρρευση του ίδιου του εσωτερικού τους σύμπαντος.
Στη συνέχεια, πέντε από τα έντεκα παιδιά της Ethel θα αντιμετωπίσουν σοβαρές προκλήσεις: εθισμούς, ψυχικά τραύματα, ατυχήματα, βίαιες εκρήξεις. Ο David Kennedy πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών το 1984. Ο Michael σκοτώθηκε σε ατύχημα με σκι το 1997, ύστερα από κατηγορίες για ανάρμοστη σχέση με ανήλικη. Ο Douglas και άλλοι πάλεψαν με καταχρήσεις και καταθλίψεις.
Κι όμως, η Ethel δεν μίλησε. Δεν έγραψε βιβλίο, ούτε εμφανίστηκε σε συνεντεύξεις να εξιστορήσει τις απώλειές της.
Στο επερχόμενο απομνημονευματικό ημερολόγιο της κόρης της, Kerry Kennedy, η Ethel παρουσιάζεται σαν μια φιγούρα γεμάτη «ανείπωτη θλίψη». Μια γυναίκα που έμαθε να καταπνίγει τον θυμό, τον φόβο, την οργή. Περισσότερα για τη ζωή και το τέλος της Ethel Kennedy, μπορείτε να διαβάσετε σε αυτό το αφιέρωμα.
Ο κώδικας της σιωπής: Πώς η Jackie επέβαλε τη σκληρή ευπρέπεια
Η Jackie Kennedy Onassis δεν αρκέστηκε στο να ελέγχει τις εφημερίδες. Φρόντισε και ο κώδικας στο εσωτερικό του σπιτιού να μην σπάσει ποτέ. Αν κάτι πήγαινε στραβά (μια απιστία, ένα επεισόδιο κατάθλιψη, εθισμοί), επιτρεπόταν να κλάψεις μόνο μέσα στο σπίτι, πίσω από κλειστές πόρτες. Αυτό τον «αόρατο νόμο» τον εγκαθίδρυσε η ίδια, διασφαλίζοντας ότι καμία οικογενειακή τραγωδία δεν θα γινόταν δημόσιο σκάνδαλο. Αυτός ο κώδικας της σιωπής πέρασε σχεδόν αβίαστα στην Joan, στην Ethel κι αργότερα στην Carolyn Bessette.
Κατά τη διάρκεια της θητείας της ως Πρώτη Κυρία, η Jackie διατήρησε απαρέγκλιτη ψυχραιμία. Παρά τις φήμες για τις αμέτρητες απιστίες του John F. Kennedy, επέλεξε να τις αγνοήσει, τονίζοντας την εικόνα μια σταθερής, καθολικής οικογένειας με αυστηρές αξίες και αρχές. Ήταν τόσο πιστή στον κανόνα της σιωπής, που σε ένα περιστατικό η ίδια φέρεται να είχε πει στη συνυφάδα της, Joan Kennedy: «Δε γίνεται να επιτρέψεις να σε επηρεάζει (μια απιστία).... Όλοι οι άνδρες Kennedy είναι ίδιοι».
Μετά τη δολοφονία του JFK, η Jackie κλείστηκε ακόμη περισσότερο στον εαυτό της. Δεν υπήρξαν τηλεοπτικές εξομολογήσεις, ούτε δραματικά ξεσπάσματα μπροστά στο πλήθος. Απέρριψε κάθε μορφή δημόσιου πένθους που έμοιαζε «θεατρική» ή «ανάρμοστη». Ακύρωσε δεξιώσεις, έθεσε περιορισμούς στην παρουσία φωτογράφων κι έφτιαξε το κλίμα ενός αυστηρού, σχεδόν τελετουργικού αποχαιρετισμού, μακριά από οτιδήποτε αυθόρμητο.
Σε προσωπικό κύκλο, λέγεται ότι είχε πει: «Θα κλάψουμε μετά, όταν είμαστε μόνες».
Η πολιτική της ήταν απόλυτη: το πένθος δεν είναι περφόρμανς αλλά καθαρτήριο που γίνεται στη σιωπή. Ακόμα κι όταν η ίδια σχεδίασε προσεκτικά την κηδεία του JFK ως σχεδόν "βασιλικό" γεγονός, απέφυγε να κλάψει μπροστά σε κάμερες.
