Περάσαμε 24 ώρες με την Ανθή Βούλγαρη

Το GRACE πέρασε μία ολόκληρη ημέρα με την Ανθή Βούλγαρη, παρουσιάστρια, δημοσιογράφο και, εδώ και λίγους μήνες, μητέρα που προσπαθεί να βρει τις ισορροπίες ανάμεσα σε καριέρα και οικογένεια.

Από τα πρώτα φώτα στο στούντιο έως τις προσωπικές της στιγμές, μιλά ανοιχτά για την καθημερινότητά της, τις προκλήσεις της μητρότητας, αλλά και για το όνειρό της να ζήσει κάποτε κοντά στη φύση του Πηλίου. Μέσα από τις ειλικρινείς απαντήσεις της αποκαλύπτεται η γυναίκα πίσω από την τηλεοπτική εικόνα: δυναμική, ευαίσθητη και αφοσιωμένη σε ό,τι αγαπά.

Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε προς τη δημοσιογραφία;

Βγήκε κάπως αυθόρμητα. Πάντα συμμετείχα σε σχολικές εφημερίδες και τοπικά έντυπα. Όταν ήρθε η ώρα των σπουδών, ήθελα η σχολή μου να σχετίζεται με τη δημοσιογραφία, όμως τελικά σπούδασα πολιτικές επιστήμες και διπλωματία. Παρ’ όλα αυτά, η ιδέα του ρεπορτάζ με κέντριζε και μου άρεσε πολύ. Οπότε, σταδιακά ασχολήθηκα με αυτό – φοίτησα και στο Εργαστήριο Δημοσιογραφίας του ΑΝΤ1 μετά τις σπουδές μου και κάπως έτσι έκανα πρώτα μου βήματα στο χώρο.

Έχετε νιώσει ποτέ στην καριέρα σας ότι ως γυναίκα δημοσιογράφος πρέπει να αποδείξετε διπλά την αξία σας σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους σας;

Η αλήθεια είναι ότι δεν το ένιωσα σε ρεπορτάζ έξω στο δρόμο. Στο στούντιο, όμως, στη θέση της παρουσιάστριας, μπορώ να πω ότι ναι. Όχι όσον αφορά τους συναδέλφους μου, απλώς η στάση ορισμένων καλεσμένων ήταν αυτή που με έκανε να αισθανθώ πως έπρεπε να αποδείξω ότι μπορώ να αντεπεξέλθω και να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων. 

Αν έπρεπε να περιγράψετε την «Κοινωνία Ώρα MEGA» με τρεις λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;

Ανανεωμένη, δυναμική, δριμύτερη.

Όταν κλείνουν τα φώτα του στούντιο, πόσο διαφορετική είναι η Ανθή της τηλεόρασης από την Ανθή στο σπίτι;

Η μόνη διαφορά είναι το μακιγιάζ. Κατά τα άλλα, δεν αλλάζει τίποτα. Έχω πει πολλές φορές ότι αυτό που βλέπετε στην τηλεόραση αυτό είναι και η δική μου αλήθεια. Δεν διαφέρω στην πραγματική μου ζωή. Αν μπορούσα, θα πήγαινα και στο στούντιο άβαφη, με κοτσίδα και φόρμες.

Πώς ισορροπεί μια γυναίκα ανάμεσα στην επιθυμία για καριέρα και σε αυτή για μητρότητα;

Δεν είναι εύκολο, το ζω κι εγώ τώρα. Έχει τις δυσκολίες του. Όμως, όταν το οικογενειακό και επαγγελματικό περιβάλλον είναι υποστηρικτικό, σιγά σιγά βρίσκεις τις ισορροπίες. Κι όσο μεγαλώνει το παιδί, τα πράγματα γίνονται καλύτερα.

Νιώσατε ποτέ ότι, όσον αφορά τις δυσκολίες γονιμότητας, η κοινωνία ενοχοποιεί τις γυναίκες σαν να είναι αποκλειστικά δικό τους θέμα;

Μέχρι πρόσφατα, το ζήτημα της υπογονιμότητας ήταν ταμπού, ενώ η γυναίκα χαρακτηριζόταν «στείρα», μια βαριά λέξη. Ευτυχώς, πλέον αυτή η προκατάληψη ξεπερνιέται σταδιακά. Δεν είναι μόνο γυναικείο θέμα, είναι του ζευγαριού – από όποιον κι αν προέρχεται η δυσκολία. Η κοινωνία ωστόσο δεν παρέχει ακόμη τα κατάλληλα μέσα και τη βοήθεια που χρειάζονται οι γυναίκες για να προσπαθήσουν μέσω υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Η εξωσωματική δεν είναι εύκολη διαδικασία – απαιτούνται διευκολύνσεις στη δουλειά καθώς και ψυχολογική και, φυσικά, οικονομική στήριξη. Σε αυτό τον τομέα, η χώρα μας έχει δρόμο ακόμη, αν και βλέπω ότι γίνονται βήματα και πιο ανοιχτές συζητήσεις. Βέβαια, υπάρχει και η λεγόμενη «ανεξήγητη υπογονιμότητα», που συχνά συνδέεται με το γεγονός ότι αργούμε να αποφασίσουμε να γίνουμε γονείς. Η πολιτεία πρέπει να δει γιατί συμβαίνει αυτό και πώς μπορεί να στηρίξει τα ζευγάρια ώστε να παίρνουν την απόφαση νωρίτερα.

Πώς άλλαξε η μητρότητα τον τρόπο με τον οποίο βλέπετε τη δημοσιογραφία και τον κόσμο γύρω σας;

Έχω γίνει πιο ευαίσθητη σε πολλά θέματα, ειδικά όταν αφορούν παιδιά. Όταν αποκτάς παιδί, θέλεις ο κόσμος να γίνει καλύτερος για εκείνο. Νιώθω ότι είναι χρέος μου να συμβάλω σε αυτό.

Πώς σας στήριξαν οι άνθρωποι που βρέθηκαν κοντά σας στις δύσκολες στιγμές;

Στις δύσκολες στιγμές, κλείνομαι στον εαυτό μου, δεν το επικοινωνώ εύκολα. Ακόμα και κοντινοί μου άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πάντα ότι κάτι συμβαίνει. Όμως αισθάνομαι πολύ ευλογημένη γιατί έχω ένα σύντροφο που είναι πολύ υποστηρικτικός και μια οικογένεια και καλούς φίλους που είναι πάντα δίπλα μου με το δικό τους τρόπο.

Σε παλιότερη συνέντευξή σας είχατε δηλώσει ότι η πίστη σάς βοήθησε πολύ στην περιπέτεια υγείας με τον όγκο στον εγκέφαλο. Πώς θα περιγράφατε στο σήμερα αυτή την πνευματική εμπειρία;

Ομολογουμένως, αυτό είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα. Είναι πολύ δύσκολο να χωρέσει σε λίγες γραμμές. Ως άνθρωπος πιστεύω πολύ και στηρίζομαι στην πίστη μου. Μου δίνει δύναμη και κουράγιο. Για μένα, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, αν και φυσικά είναι κάτι διαφορετικό για τον καθέναν.

Είναι φανερό ότι έχετε μια ξεχωριστή αγάπη για το Πήλιο. Αν έπρεπε να μας ξεναγήσετε σε μια «ιδανική ημέρα» εκεί, πώς θα ήταν αυτή;

Σίγουρα θα ξεκινούσε από το χωριό μου, τον Κισσό, εκεί όπου πέρασα τα παιδικά μου χρόνια, στην αυλή της γιαγιάς μου και κάτω από τον πλάτανο. Θα ακολουθούσαν βόλτες στα μονοπάτια του δάσους, στις υπέροχες παραλίες και, φυσικά, στα ταβερνάκια με τα παραδοσιακά φαγητά. Το Πήλιο είναι γεύσεις, μυρωδιές και χρώματα.

Θα μπορούσατε να αφήσετε την Αθήνα και να ζήσετε μόνιμα στο Πήλιο;

Ποια στιγμή από τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ σας για τα Τέμπη, που προβάλλεται και στο Netflix, σας συγκλόνισε περισσότερο;

Κάθε συνέντευξη με τους γονείς ήταν μοναδική και συγκλονιστική. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μόνο μία στιγμή. Κάθε κουβέντα μαζί τους είχε τη δική της ιδιαίτερη φόρτιση.

Πώς ονειρεύεστε τη νέα σεζόν που βρίσκεται μπροστά σας;

Όπως κάθε επαγγελματίας, εύχομαι να πάει καλά η εκπομπή και να τη στηρίξει ο κόσμος, όπως έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο. Εμείς, από την πλευρά μας, θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Προσωπικά, θέλω να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων και να συνδυάσω το νέο μου ρόλο ως μαμάς με τη δουλειά μου. Αυτό είναι ένα μεγάλο στοίχημα για μένα. Δημοσιογραφικά, έχω στο μυαλό μου κάποια projects, συγκεκριμένα ερευνητικά ρεπορτάζ, που ήδη δουλεύω και θα ήθελα πολύ να δω να υλοποιούνται.

*Ευχαριστούμε τον Ιππικό Όμιλο Μεσογείων (πλησίον αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος», Τ.Κ. 194 00, Κορωπί Αττικής, τηλ. 210-6021077) για τη φιλοξενία.