Ο τελευταίος φύλακας της Jackie Kennedy: Η ζωή και οι ενοχές του Clint Hill

Μετά την τραγωδία του Ντάλας, ο Hill συνέχισε να υπηρετεί στη Μυστική Υπηρεσία, φτάνοντας στη θέση του βοηθού διευθυντή. Όμως, η ψυχολογική πίεση που υπέστη από τη δολοφονία του Kennedy τον οδήγησε σε πρόωρη συνταξιοδότηση το 1975. Η εικόνα του Προέδρου να πέφτει μπροστά στα μάτια του δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό του. Σε μια παλαιότερη συνέντευξή του είχε πει: «Αν είχα αντιδράσει μισό δευτερόλεπτο νωρίτερα, ίσως να είχα προλάβει. Είναι δικό μου λάθος».

Survivor’s Guilt: Ο εσωτερικός αγώνας του Clint Hill

Ο Clint Hill πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του βασανιζόμενος από ενοχές για τη δολοφονία του Προέδρου Kennedy, ένα συναίσθημα που είναι γνωστό στην ψυχιατρική ως survivor’s guilt (ενοχές επιζώντος).

Το survivor’s guilt είναι μια ψυχολογική κατάσταση στην οποία ένα άτομο αισθάνεται ενοχές επειδή επέζησε από ένα τραυματικό γεγονός, ενώ άλλοι δεν τα κατάφεραν. Είναι σύνηθες σε επιζώντες πολέμων, δυστυχημάτων ή τρομοκρατικών επιθέσεων, καθώς και σε επαγγελματίες που έχουν αναλάβει την ευθύνη της προστασίας άλλων, όπως οι στρατιώτες, οι πυροσβέστες και, φυσικά, οι πράκτορες ασφαλείας.

Ο Hill, στις συνεντεύξεις και στα απομνημονεύματά του, παραδέχτηκε ότι για δεκαετίες πάλευε με την ιδέα πως θα μπορούσε να είχε κάνει περισσότερα για να σώσει τον Kennedy. «Ήταν η δουλειά μου να προστατεύω τον Πρόεδρο και την Πρώτη Κυρία. Δεν μπορούσα να το καταφέρω, και αυτό με βασάνιζε για πολύ καιρό. Δεν μπορώ να ξεχάσω την εικόνα του Προέδρου να πέφτει μπροστά στα μάτια μου. Αισθάνομαι ότι απέτυχα», είχε πει χαρακτηριστικά. Αυτή η σκέψη τον οδήγησε σε χρόνια κατάθλιψη και προβλήματα υγείας, ενώ χρειάστηκε πολλά χρόνια για να συμφιλιωθεί με το παρελθόν του.

National Geographic και συμφιλίωση με το παρελθόν

Παρόλα αυτά, στα τελευταία χρόνια της ζωής του, προσπάθησε να συμφιλιωθεί με το παρελθόν. Μαζί με τη σύζυγό του, Lisa McCubbin Hill, έγραψε απομνημονεύματα που έγιναν μπεστ σέλερ, μιλώντας για την ιστορία του, όχι μόνο ως πράκτορας της Μυστικής Υπηρεσίας, αλλά και ως μάρτυρας μιας εποχής μεγάλων αλλαγών. Έδωσε συνεντεύξεις, μοιράστηκε τις εμπειρίες του και μίλησε για τον αντίκτυπο που είχε εκείνη η μέρα στη ζωή του. «Πλέον καταλαβαίνω ότι έκανα ό,τι μπορούσα», είπε κάποτε.

Τον Νοέμβριο του 2023, ο Clint Hill -ετοιμοθάνατος πια- συμμετείχε σε ντοκιμαντέρ του National Geographic, με τίτλο "JFK: One Day in America". Ήταν μια επιτυχημένη, τριμερής σειρά που προβλήθηκε, με αφορμή την 60ή επέτειο από τη δολοφονία του Προέδρου John F. Kennedy. Σε αυτή τη σειρά, ο Hill μοιράστηκε τις αναμνήσεις του από εκείνη την ημέρα, περιγράφοντας λεπτομερώς τα γεγονότα όπως εκτυλίχθηκαν. Δέκα χρόνια πριν, είχε κάνει άλλο ένα ντοκιμαντέρ με το National Geographic, το "JFK: The Final Hours".

Για μια πιο άμεση ματιά στις εμπειρίες του Clint Hill, μπορείτε να παρακολουθήσετε την ακόλουθη συνέντευξή του:

Και στις δύο αυτές εμφανίσεις ο Hill περιέγραψε την αίσθηση του επείγοντος και την απόφασή του να πηδήξει στο πίσω μέρος της προεδρικής λιμουζίνας, προσπαθώντας να καλύψει τον Πρόεδρο και την Πρώτη Κυρία. Επιπλέον, αναφέρθηκε στις ενοχές που τον στοίχειωναν για δεκαετίες, πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να είχε αποτρέψει τη δολοφονία αν είχε αντιδράσει πιο γρήγορα.

Ο πρώην μυστικός πράκτορας, ανέφερε επίσης ότι όταν του ανακοινώθηκε πως ο νέος του ρόλος ήταν να προστατεύει την Πρώτη Κυρία της χώρας του, εκείνος είχε βρει την ιδέα μάλλον βαρετή. Στα νιάτα του, ήταν αρκετά περιπετειώδης και ήξερε ότι το συγκεκριμένο πόστο, δε θα είχε μεγάλες προκλήσεις. «Ήθελα να είμαι εκεί που είναι η δράση» είχε πει ο Hill. «Οι προηγούμενες Πρώτες Κυρίες, πριν την κα Kennedy, πήγαιναν για ψώνια, έβλεπαν παραστάσεις μπαλέτου, έπαιζαν χαρτιά», ανέφερε ο πρώην πράκτορας, εξηγώντας τους λόγους που αρχικά δε θεώρησε ότι η συγκεκριμένη δουλειά θα ήταν επικίνδυνη. «Δεν πίστευα ότι θα υπήρχε πολλή δράση με την κα Kennedy. Έκανα μεγάλο λάθος να το πιστεύω αυτό, όπως αποδείχτηκε», κατέληξε ο 90χρονος τότε Hill.

Στις 23 Φεβρουαρίου 2025, ο Clint Hill έφυγε από τη ζωή στην Καλιφόρνια, σε ηλικία 93 ετών. Η Μυστική Υπηρεσία των ΗΠΑ τον τίμησε, αναγνωρίζοντας την «ακλόνητη αφοσίωσή» του. Ο ίδιος, όμως, πέρασε τη ζωή του κυνηγώντας ένα «αν» που δεν μπορούσε ποτέ να αλλάξει.