Ο Δημήτρης Κίτσος στο Grace: «Τίποτα δεν είναι ικανό να σε αλλάξει αν δεν θέλεις»

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς την υποκριτική. Αν έπρεπε να κάνει κάτι άλλο, θα ταξίδευε μέχρι την Αφρική – ιδανικά, με το τροχόσπιτό του. Θα άφηνε τον εαυτό του ελεύθερο πλάι σε ελέφαντες και λιοντάρια παρέχοντας βοήθεια σε κάποιο κέντρο προστασίας άγριων ζώων. Ως απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου, έχει καταφέρει να ξεχωρίσει με τους ρόλους του, τόσο στη σκηνή όσο και στον κινηματογράφο.

Toν ξεχωρίσαμε σε εκείνον του Θάνου στη δραματική σειρά του Mega «Maestro», που κατέκτησε σύντομα και το κοινό του Netflix, ενώ πρωταγωνιστεί και σε μία ακόμα σειρά της διεθνούς πλατφόρμας, στο «Κορίτσι από το Όσλο». Το 2017 ήταν υποψήφιος για το βραβείο του Α΄ Αντρικού Ρόλου της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για τη συμμετοχή του στην ταινία «Park», ενώ ένας από τους πιο συγκινητικούς χαρακτήρες που υποδύθηκε υπήρξε εκείνος στην ταινία «Άκουσέ με» το 2022. Μετά το «Park» της Σοφίας Εξάρχου, βγήκε στο εξωτερικό συμμετέχοντας στο «Octavio is dead!» της Καναδής Σουκ-Γιν Λι δίπλα σε ηθοποιούς όπως η Σάρα Γκέιντον, η Ροζάνα Αρκέτ και ο Ραούλ Τρουίγιο. Η συμμετοχή του στην καναδική παραγωγή, όπως λέει ο ίδιος, προέκυψε επειδή έτυχε η πρώτη του ταινία να προβληθεί στον Καναδά, στο Φεστιβάλ του Τορόντο. Δεν ήταν τύχη όμως, ήταν ταλέντο!

Το ταξίδι σας στην υποκριτική ξεκίνησε όταν ήσαστε φοιτητής στο Τμήμα Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών στη Θεσσαλονίκη. Πώς έγινε η στροφή προς τα εκεί;

Αποφάσισα να ασχοληθώ με την υποκριτική γιατί μου αρέσει πολύ η έρευνα του εαυτού μας, της ψυχής μας, όπως και η αναζήτηση του κόσμου, αλλά και του πώς λειτουργούν τα πράγματα μέσα μας. Δεν ήταν ωστόσο όνειρο της παιδικής μου ηλικίας. Δεν ήμουν από τα παιδιά που το σκέφτονταν και το ήθελαν ούτε έβλεπα ιδιαίτερα ταινίες. Έβγαινα συνεχώς στη φύση καθώς ζούσαμε εκτός πόλης. Είχα την ταμπέλα του κλόουν της οικογένειας, οπότε είχα και την ανάγκη να ασχολούμαι με κάτι πιο καλλιτεχνικό – ζωγράφιζα, έπαιζα κιθάρα, έγραφα τραγούδια, ποιήματα, κείμενα… Κοινώς, είχα μια απλή επαφή με την ευρύτερη έννοια της τέχνης.

Πώς αισθανθήκατε βλέποντας τη σειρά «Maestro», στην οποία συμμετείχατε, να μπαίνει στο Netflix; Γενικά, πώς θα χαρακτηρίζατε τη συνεργασία σας με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη;

Χάρηκα πολύ! Είναι μια πολύ ευχάριστη συγκυρία μια σειρά στην οποία συμμετείχα να μπει στο Netflix. Πρόκειται για μια δουλειά που μου αρέσει πολύ, την πιστεύω, και είναι σημαντικό να μπορέσει να τη δει περισσότερος κόσμος. Η συνεργασία μου με τον Χριστόφορο είναι πολύ όμορφη. Τον εκτιμώ ιδιαίτερα και θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο υπάρχει στο σετ ενώ έχει να κάνει ένα τόσο πολυεπίπεδο έργο –να σκηνοθετεί, να γράφει και να παίζει– κατορθώνοντάς το με αυτό το αποτέλεσμα. Όλο αυτό είναι πολύ σπάνιο και αξιοθαύμαστο.

Θα σας δούμε και σε μια άλλη σειρά του Netflix, στο «Κορίτσι από το Όσλο». Πώς προέκυψε η συγκεκριμένη συνεργασία και ποια είναι η αίσθηση συμμετοχής σε μια ξένη παραγωγή; Αλλάζουν ο ρόλος, η εμπειρία και οι συνθήκες γενικότερα σε σύγκριση με τις υπόλοιπες δουλειές σας;

Είναι η τρίτη φορά που συμμετέχω σε ξένη παραγωγή. Η πρώτη ήταν σε μια ταινία η οποία γυρίστηκε στον Καναδά. Ήταν πολύ ιδιαίτερη εμπειρία καθώς βρέθηκα σε ένα σετ που λειτουργούσε άψογα. Υπήρχε δηλαδή μια πολύ ξεκάθαρη τεχνική στο πώς γίνονται τα πράγματα. Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω τους λόγους για τους οποίους δεν συμβαίνει αυτό στην Ελλάδα. Μετά έκανα τη σειρά «Greek Salad», που ήταν για το Amazon Prime και γυρίστηκε στη χώρα μας. Ήταν ένας μεγάλος ρόλος με πολλές δυσκολίες. Τώρα συμμετέχω στο «Κορίτσι από το Όσλο». Συγκριτικά με τις ελληνικές παραγωγές, οι συνθήκες είναι (συνήθως) καλύτερες, οι ημέρες γυρισμάτων περισσότερες, άρα ο χρόνος που σου δίνεται για ένα άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα πολύ μεγαλύτερος. Επίσης, το production value είναι υψηλότερο.

Τζιν γιλέκο και παντελόνι DSQUARED2, Eponymo. Tank top INTIMISSIMI UOMO. Καπέλο από βεστιάριο. Γυαλιά ηλίου CARRERA, Safilo Hellas. Φουλάρι, ζώνη, κολιέ, βραχιόλια και δαχτυλίδια PULL&BEAR.

Έχετε συμμετάσχει και στην κωμική σειρά του ΑΝΤ1+ «Στα 4», σε μια εξαιρετική συνεργασία με τη Γεωργία Καλτσή. Τι αποκομίσατε στο πλευρό αυτής της μοναδικής προσωπικότητας;

Αγαπώ πολύ τη Γεωργία, είμαστε φίλοι. Θα χρησιμοποιήσω μια έκφραση που η ίδια απεχθάνεται, αλλά είναι ένας άνθρωπος που βλέπει τη ζωή με έναν τρόπο ο οποίος βοηθά πολύ και μένα να εστιάζω στα ουσιώδη, και τη θαυμάζω για αυτό. Ήταν μια πολύ ωραία συνεργασία, ενώ ήταν και ο πρώτος μου κωμικός ρόλος σε μέσο με κάμερα και όχι στο θέατρο. Πραγματεύεται το θέμα της αναπηρίας, των ανθρώπων με αναπηρία και της καθημερινότητάς τους με υπέροχο σαρκασμό και αυτοσαρκασμό χωρίς αυτολύπηση αλλά και με πολύ συγκινητικό τρόπο ταυτόχρονα. Συγκαταλέγεται στο είδος της κωμωδίας και των θεαμάτων που μου αρέσουν πολύ. Στην Ελλάδα έχουμε σοβαρή έλλειψη υποδομών, με αποτέλεσμα να αναγκάζουμε αυτούς τους ανθρώπους να μένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους.

Υπάρχει καθόλου χώρος για το θέατρο αυτή την περίοδο; Σας έλειψε φέτος και τι θα θέλατε να δοκιμάσετε εκεί;

Μου λείπει πολύ το θέατρο. Είναι ένας τόπος στον οποίο μπορώ να πειραματιστώ με άλλους τρόπους απ’ ό,τι στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, όπου συνήθως οι απαιτήσεις είναι πιο κοντά σε μια ρεαλιστική ερμηνεία. Εκεί καλείσαι να διαχειριστείς κυρίως πρόσφατα κείμενα ρεαλισμού, ενώ στο θέατρο έρχεσαι αντιμέτωπος με μια άλλη ποιητικότητα. Επιπλέον, υπάρχει διαφορά και στην ενέργεια που απαιτείται. Δεν είμαι όμως από τους ανθρώπους που θέλουν να δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο και δυσκολεύομαι να κάνω πολλά πράγματα παράλληλα. Βέβαια, μπορεί να το κάνω, όχι όμως συνδυάζοντας πολύ πυκνά γυρίσματα και θέατρο.

Με ποια κριτήρια επιλέγετε μια δουλειά; Εξετάζετε πρώτα τι θα σας αποφέρει εμπορικά ή επικεντρώνεστε σε άλλα χαρακτηριστικά;

Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να με ιντριγκάρει καλλιτεχνικά, αλλιώς δεν θα ενδιαφερθώ ιδιαίτερα. Γι’ αυτό είχα αποφύγει πολύ την τηλεόραση. Πρέπει να έχω να πω κι εγώ κάτι μέσα από το ρόλο μου και η εκάστοτε συνεργασία μου να είναι με ανθρώπους που εκτιμώ και με τους οποίους έχω όμορφη σχέση.

Ποιες ποιότητες εκτιμάτε στους συνεργάτες σας και πότε είναι για σας καλή μια συνεργασία;

Εκτιμώ πολύ την όρεξη για εξερεύνηση και το να μην είναι δεδομένα τα πράγματα. Δεν μου αρέσει να είμαι ένα εκτελεστικό όργανο. Βέβαια, όταν βρέθηκα σε παράσταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου, ήταν από τις ελάχιστες φορές που υπήρχαν τόση ακρίβεια και γνώση του τι ήθελε ο δημιουργός που θα μπορούσε να είναι αρκετά περιοριστικό, αλλά δεν ήταν. Εκεί κατανόησα και εμπειρικά αυτό που λένε, ότι «τα όρια τελικά σε βοηθούν να απελευθερωθείς». Επίσης, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου είναι ένας άνθρωπος που, όταν καταλαβαίνει ότι έχεις κάνει αυτό που θέλει και έχεις αισθανθεί παράλληλα ασφάλεια και σιγουριά μέσα σε αυτό, απαιτεί από σένα να ρισκάρεις, έστω κι αν κάνεις λάθος. Να παραπατήσεις και να καταστραφεί εκείνη η εικόνα που προσπαθείς να φτιάξεις με τους υπόλοιπους συνεργάτες σου επί σκηνής. Αυτό είναι θαυμαστό γιατί έχεις μια παρουσία που κινείται μόνιμα σε μια επικίνδυνη ζώνη, η οποία αυξάνει πολύ την ενέργειά σου όσον αφορά την ερμηνεία σου και το τι βλέπει ο θεατής. Το σέβομαι πολύ αυτό σε έναν καλλιτέχνη επειδή δείχνει ότι θέλει να σε δει να πας παρακάτω. Επιθυμώ λοιπόν να συνεργάζομαι με ανθρώπους που με εμπνέουν και με βοηθούν να εξελίσσομαι.

Πλεκτό τοπ και παντελόνι Η&Μ. Καπέλο από βεστιάριο. Ζώνη, κολιέ, βραχιόλια και δαχτυλίδια PULL&BEAR. Μπότες COMMANCHERO.

Το να είσαι ηθοποιός στην Ελλάδα του σήμερα πώς είναι;

Έχει πολλές δυσκολίες. Δεν ξέρω ποια είναι η σύγκριση με το εξωτερικό καθώς υποθέτω ότι παντού υπάρχουν δυσκολίες. Φυσικά, όταν κάνεις κάτι που αγαπάς, είναι πολύ λιγότερες. Δεν μπορώ να με φανταστώ σε ένα επάγγελμα που να μην αγαπώ. Το δικό μας είναι αρκετά δύσκολο και υπάρχει αρκετή προσφορά. Τα τελευταία χρόνια, όμως, έχει ανέβει πολύ και η ζήτηση. Είναι ένα ασταθές τοπίο, δεν έχεις καμία σιγουριά και καμία ρουτίνα. Δεν μπορείς να ξέρεις τη συνέχεια, αλλά σου δίνει τεράστια χαρά και απόλαυση. Είναι ένα υπέροχο πάθος!

Η τέχνη, τελικά, μπορεί να κάνει τη ζωή μας καλύτερη;

Σίγουρα, αλλά πέρασα μια περίοδο κατά την οποία δεν το πίστευα και ήθελα να τα παρατήσω. Άργησα να ενηλικιωθώ, με την έννοια του ότι νόμιζα πως αν βρισκόμουν σε ένα χώρο όπου οι άνθρωποι ασχολούνται με την τέχνη και τα υψηλά νοήματα, με ουσιαστικά πράγματα και τις ανθρώπινες σχέσεις, θα συμπεριφέρονταν, αντίστοιχα, όμορφα. Διαψεύστηκα καθώς βρέθηκα αντιμέτωπος με συνεργασίες που είχαν πολλή τοξικότητα. Παρότι μπορεί το αποτέλεσμα να είχε να κάνει με τη συμπόνια, δεν τη συναντούσα την ώρα της συνεργασίας. Επρόκειτο για μια αντιφατική συνθήκη. Θεωρώ ότι η τέχνη μπορεί να σε αλλάξει, αλλά πρέπει να είσαι ανοιχτός σε αυτό. Τίποτα δεν είναι ικανό να σε αλλάξει αν δεν θέλεις και τα πάντα είναι ικανά να σε αλλάξουν αν είσαι κι εσύ αποφασισμένος. Πολλές φορές, οι δυσκολίες μάς οδηγούν σε μια βαθύτερη συνειδητοποίηση του τι πραγματικά είναι η ζωή και του ποιοι είμαστε. Έτσι, μπορούμε να αποφασίσουμε εντέλει πώς θέλουμε να πορευτούμε με τους ανθρώπους γύρω μας και τον εαυτό μας. Η τέχνη λοιπόν και βοηθά και θεραπεύει.

Εδώ και κάποια χρόνια, έχετε δηλώσει ότι κάνετε ψυχοθεραπεία και ότι η απόφαση αυτή είναι το καλύτερο δώρο που έχετε προσφέρει στον εαυτό σας. Γιατί το πιστεύετε αυτό;

Πρέπει ακόμη να εξηγούμε γιατί ωφελεί η ψυχοθεραπεία; Είναι σαν να έχει σπάσει κάποιος το πόδι του κι εγώ να του λέω «πήγαινε σε έναν ορθοπεδικό, θα σου κάνει καλό» και ταυτόχρονα να πρέπει να τον πείσω γιατί θα του κάνει καλό. Είναι τόσο απλό! Ευτυχώς, στην ιατρική αρχίζει να μπαίνει πλέον το κομμάτι της ψυχικής κατάστασης σε σχέση με τα νοσήματα. Εγώ ξεπέρασα το άσθμα μου μέσω της μείωσης του στρες. Χάρη στην έρευνα που έκανα, κατάλαβα ότι είναι ένα αυτοάνοσο που συνδέεται πολύ με το στρες και, μέσω της άσκησης της αναπνοής, το καταπολέμησα. Το στρες είναι μια σωματική συνθήκη. Το συμπαθητικό νευρικό σύστημα εκκρίνει πολλή κορτιζόλη χωρίς να εξισορροπεί την κατάσταση, χωρίς να σου επιτρέπει δηλαδή να επιστρέψεις στο παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, που είναι η ηρεμία. Έτσι, ασκείς στον οργανισμό σου πίεση, η οποία εκδηλώνεται με διάφορα προβλήματα. Εκκρίνεις μια ορμόνη και, όταν το κάνεις αυτό συνεχώς –όλα τα συναισθήματα άλλωστε σχετίζονται και με ορμόνες, με φυσιολογία–, ο οργανισμός σου υπερκουράζεται. Το ανοσοποιητικό σου δεν λειτουργεί σωστά γιατί, όταν πρέπει να γλιτώσεις από ένα λιοντάρι και ταυτόχρονα έχεις μια μόλυνση, η ενέργειά σου δεν θα ασχοληθεί με το βακτήριο, αλλά με το λιοντάρι για να σωθεί ο οργανισμός σου. Επομένως, το ανοσοποιητικό είναι ανενεργό. Όταν είσαι διαρκώς σε αυτό το mood στην καθημερινότητά σου, όταν νιώθεις δηλαδή ότι σε κυνηγά ένα λιοντάρι, το ανοσοποιητικό σου εξασθενεί. Πώς θα αντιμετωπίσει κάποιος τις ασθένειες; Δεν θα τις αντιμετωπίσει, αλλά θα αυξάνονται τα προβλήματα. Προφανώς, μετά μιλάμε για το ψυχικό τραύμα, το οποίο διάσημοι ψυχίατροι ορίζουν ως μια έννοια που είναι πολύ κοντά στο σωματικό τραύμα. Μια πληγή μέσα σου που προσπάθησες να επουλώσεις με όποια εργαλεία είχες όταν σου συνέβη –που μάλλον δεν είχες και πολλά γιατί ήσουν σε μια άλλη ηλικία– είναι μια περιοχή όπου, όταν σε αγγίζει κάποιος, εσύ πονάς τόσο που αντιδράς. Αν εγώ έχω ένα σπασμένο δάχτυλο, μπορεί να αντιδράσω ακόμα και σε μια φιλική χειραψία γιατί θα με πονέσω. Αντίστοιχο είναι και το ψυχικό τραύμα και χρειάζεται θεραπεία.

Πόντσο CELIA D. Tank top INTIMISSIMI UOMO. Τζιν παντελόνι και ζώνη DIESEL. Καπέλο από βεστιάριο. Μπότες COMMANCHERO. Κολιέ, βραχιόλια και δαχτυλίδια PULL&BEAR.

Με τα social media πώς τα πάτε; Συνδέονται με την εξωτερική εμφάνιση, την ομορφιά, τη δημόσια εικόνα. Συνδέονται και για σας με όλα αυτά;

Είναι μια πολύ επικίνδυνη περιοχή. Τα χρησιμοποιώ κι εγώ πολλές φορές περισσότερο απ’ όσο θα ήθελα, με πιάνω δηλαδή να χάνω αρκετό χρόνο από τη ζωή μου σε κάτι που μετά από ένα μήνα δεν θα έχω ιδέα τι ήταν, δεν θα μου έχει προσφέρει κάτι – εκτός ίσως από ένα προσωρινό αίσθημα αποδοχής. Όσο δουλεύω ψυχοθεραπευτικά, όμως, έχω λιγότερη ανάγκη να λαμβάνω αποδοχή από καρδούλες και likes. Υπάρχουν βέβαια ημέρες και περίοδοι που αυτό μπορεί να απαλύνει κάποιες καταστάσεις, αλλά απαιτεί προσοχή και συνείδηση.

Αν είχατε πολλές ζωές, ποιους ρόλους θα θέλατε να υποδυθείτε;

Θα ήθελα να υποδυθώ τον Τζιμ Κάρεϊ και τον Τσάρλι Τσάπλιν. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για τον οποίο αποφάσισα να ασχοληθώ με την υποκριτική. Σε αφήνει να μπεις για λίγο στα παπούτσια των άλλων, να ζήσεις για λίγο τις ζωές τους. Αποκτώ περισσότερη εμπειρία με διαφορετικές καταστάσεις. Θα μου άρεσε πολύ λοιπόν να μισανοίξω την κουρτίνα και να δω ιδιαίτερες και ενδιαφέρουσες ζωές.

Τι θα ήσαστε αν δεν ήσαστε ηθοποιός;

Νεκρός! (γέλια) Μάλλον θα γινόμουν κτηνίατρος ή βιολόγος και θα δούλευα σε ένα κέντρο προστασίας άγριων ζώων. Θα ήθελα να κυλιέμαι δίπλα σε λιοντάρια και ελέφαντες! Αν είχα περάσει ιατρική, θα ακολουθούσα την ψυχιατρική και πιθανότατα θα βοηθούσα μέσω κάποιας δομής.

Ταξιδεύετε πολύ με το τροχόσπιτό σας. Πόσο σημαντική είναι για σας αυτή η ελευθερία κινήσεων και δράσεων, και στη ζωή αλλά και στη δουλειά; Είναι ανάγκη σας οι αποδράσεις;

Είναι ανάγκη μου, όπως και η επαφή με τη φύση – και χαίρομαι που έχουν επιβεβαιωθεί και επιστημονικά τα οφέλη της. Θέλω να μπορέσω να ζήσω κάποια στιγμή εκτός πόλης, να έχω ένα κτήμα με ζώα και ζαρζαβατικά δίπλα σε βουνά, λίμνες και ποτάμια.

Αν μπορούσατε να φύγετε τώρα για οπουδήποτε, πού θα πηγαίνατε;

Στην Αφρική. Ήμουν πολύ κοντά στο να πάω φέτος.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας; Τι έπεται για σας;

Ξεκινάμε τα γυρίσματα για μια αγγλική σειρά για το Amazon Prime, το «Malice». Όσον αφορά την επόμενη σεζόν, είμαι σε συζητήσεις για κάποια πράγματα που δεν είναι ανακοινώσιμα ακόμη.

*Κεντρική φωτογραφία: Σακάκι, πουκάμισο και παντελόνι DIESEL. Ζώνη και κολιέ από βεστιάριο. Μπότες COMMANCHERO. Δαχτυλίδια PULL&BEAR.