Όταν η Μέριλιν και ο Τζο γνωρίστηκαν στα τέλη του 1951, εκείνη ήταν μόλις 25 ετών και έτοιμη να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του Χόλιγουντ, ενώ εκείνος, στα 37 του, είχε μόλις αποσυρθεί από το μπέιζμπολ. Οι δυο τους ήθελαν να ξεφύγουν από το παρελθόν τους με τον βιογράφο Donald Spoto να σημειώνει ότι ήταν «και οι δύο ως έφηβοι ήταν ντροπαλοί αλλά ελκυστικοί, πολύ επιφυλακτικοί με το αντίθετο φύλο αλλά σαφώς ευγνώμονες για τα βλέμματα και τις φιλοφρονήσεις».
Ένα από τα πρώτα συμπεράσματα από εκείνη την πρώτη συνάντηση ήταν ότι η Μέριλιν Μονρόε δεν ήξερε τίποτα για τον αθλητισμό και ο Τζο είχε μηδενικό ενδιαφέρον για τον κινηματογράφο. Ενώ τα προηγούμενα φλερτ του Τζο τον παρουσίαζαν ως «άνετος και αμήχανο», η Μέριλιν γοητεύτηκε από τον τρόπο του, λέγοντας αργότερα:
«Εξεπλάγην κι εγώ η ίδια που τρελάθηκα τόσο για τον Τζο. Περίμενα έναν φανταχτερό, Νεοϋορκέζο, αθλητικό τύπο και αντ' αυτού γνώρισα αυτόν τον κλειστό άνδρα, που δεν μου την έπεσε αμέσως. Δείπνησα μαζί του για δύο εβδομάδες -σχεδόν κάθε βράδυ. Μου φερόταν σαν να ήμουν κάτι ξεχωριστό. Ο Τζο ήταν ένας πολύ αξιοπρεπής άνθρωπος και έκανε και τους άλλους ανθρώπους να αισθάνονται αξιοπρεπείς».
Αδερφές ψυχές, αλλά και όχι
Πολλά έχουν γραφτεί για το πώς ο Τζο ήταν «εμμονικός» με τη Μέριλιν, «τρελά ερωτευμένος» ή «υπερπροστατευτικός» μαζί της, πώς οι δύο τους ήταν «αδελφές ψυχές».

