Μαρία Μπεκατώρου: «Για να ζητήσω βοήθεια, πρέπει να φτάσω στα όρια μου»

Η Μαρία Μπεκατώρου έχει κάνει προορισμό της ζωής να φωτίζει τη διάθεση και τη ζωή των ανθρώπων δίπλα της, γύρω της και απέναντί της, δηλαδή των τηλεθεατών που τη βλέπουν καθημερινά στο Chase από την συχνότητα του Mega. Είναι ένας κανονικός άνθρωπος σ’ έναν κόσμο που τα πράγματα δεν είναι κανονικά.

Ακολουθεί μέρος της εκπληκτικής συνέντευξης που παραχώρησε στο περιοδικό Vita και τη Μικαέλα Θεοφίλου.

Μία από τις εικόνες που έχουµε για σένα είναι ότι είσαι ένας άνθρωπος τόσο οικείος και ζεστός που θέλουµε να σε κάνουµε φίλη µας.

Το έχω αυτό με τους ανθρώπους. Αγαπώ την επαφή και τη γνωριμία. Μου αρέσει δηλαδή να γνωρίζω κόσμο, να μαθαίνω –όχι με κουτσομπολίστικη διάθεση– τον άλλο, και μου δίνει ικανοποίηση ότι υπάρχει ανταπόκριση σε αυτό. Οπότε, αισθάνομαι καταπληκτικά.

Δεν υπάρχουν φορές που σε πιέζει ή σε κουράζει το να πρέπει να ανταποκρίνεσαι συνεχώς στην εικόνα του ανοιχτού, δοτικού ανθρώπου ή να θέλεις να κλείσεις λίγο;

Δεν ξέρω τι εικόνα δίνω, αλλά δεν είμαι πολύ κοινωνική. Μου αρέσει να είμαι με τον κόσμο, να μιλώ μαζί του, αλλά δεν ανοίγομαι σε όλους. Δεν μπορώ να το κάνω και δεν το κάνω. Είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι που ξέρουν τα εσώψυχά μου. Είμαι ανοιχτή για να γνωρίσω, να γνωριστώ, να ακούσω, να συναναστραφώ, να γελάσω, να μεταδώσω θετική ενέργεια και αύρα σε αυτούς που θέλουν και χρειάζονται, να πάρω κι εγώ, αλλά οι άνθρωποι που γνωρίζουν τα δικά μου μυστικά είναι εκείνοι που με έχουν και που έχω τεστάρει και έχουν περάσει τις εξετάσεις της ζωής.

Είσαι ένας άνθρωπος που αγαπά πολύ τη δουλειά του και, όταν του προτείνουν κάτι που του αρέσει, θα το κάνει. Είσαι όµως ο άνθρωπος που θα σκεφτεί και θα προτείνει µια παραγωγή µέσα στην οποία θα ήθελε να είναι ο ίδιος;

Δεν το έχω κάνει ποτέ. Πιστεύω ότι όταν δεν το βάζεις εσύ στο μυαλό των υπευθύνων, αλλά το έχουν εκείνοι, το φτιάχνουν πιο σωστά γιατί το έχουν δουλέψει, γνωρίζουν πώς θα είναι και έχουν δει και σένα μέσα σε αυτό. Επομένως, να το κάνουν αυτοί που ξέρουν καλύτερα. Όχι ότι δεν την ξέρω την τηλεόραση, την ξέρω πολύ καλά, όμως θεωρώ ότι εκείνοι είναι πιο ειδικοί.

Η τηλεόραση σµίλεψε την αυτοπεποίθησή σου ή σε έκανε πιο ανασφαλή;

Η περίοδος της ανασφάλειας έχει περάσει ανεπιστρεπτί εξαιτίας και χάρη στην τηλεόραση. Μετά από τόσα χρόνια σε αυτόν το χώρο, μπορώ να πω ότι πατώ γερά στα πόδια μου – και όχι μόνο επαγγελματικά, παντού. Μπορώ να στηριχτώ σε μένα 100%. Πήρα τη ζωή στα χέρια μου μέσα από πολλές δυσκολίες που πέρασα, κάποιες από αυτές και οικογενειακές, για τις οποίες δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα μου να μιλήσω. Γενικά η ζωή με έκανε να μη μασάω. Και δεν μασάω, νιώθω δυνατή. Δεν έχω κάποια ανασφάλεια ή αμφιβολία για κάτι. Ακούω τους ανθρώπους που ξέρουν περισσότερα από μένα και τους σέβομαι. Αφομοιώνω την πληροφορία που μου δίνουν, τη βάζω στη ζωή μου και πορεύομαι.

Ένα ακόµα κοµµάτι σου που είναι παράξενο για τη δουλειά που κάνεις είναι η σχέση ζωής µε το σύζυγό σου, Αντώνη, ο οποίος είναι εκτός χώρου. Μια σχέση που έχει δηµιουργηθεί πολύ προτού µπεις στην τηλεόραση.

Τίποτα δεν είναι κανονικό τελικά! Είμαστε μαζί πάρα πολλά χρόνια, προτού γίνω γνωστή. Ίσως σε εκείνη τη φάση της ζωής μου να ήμουν καχύποπτη στο συγκεκριμένο κομμάτι. Ως άνθρωπος θέλω να νιώθω ότι ο άλλος είναι 100% για μένα και εγώ 100% για εκείνον σε όλα τα επίπεδα, και στο συντροφικό και στο φιλικό. Επίσης, δένομαι πολύ – με το κανονικό, το αληθινό, το πραγματικό. Με τον Αντώνη γνωριστήκαμε υπό άλλες συνθήκες και με ακολούθησε στα βήματά μου. Κουράστηκα πολύ, δούλεψα πολύ, κι εκείνος με στήριξε ψυχολογικά ώστε να αντεπεξέλθω. Ήταν αυστηρός, κρατούσε τα μπόσικα, έβαζε όρια, και είμαστε μια χαρά μέχρι τώρα. Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι δεν έχουμε περάσει ή ότι δεν περνάμε περίεργες φάσεις. Σε όλους συμβαίνει. Ποιο είναι όμως το συμπέρασμα; Ότι είμαστε μαζί. Τώρα, το να περάσουμε μια περίοδο γκρίνιας ή μια κρίση μέσα σε τόσο πολλά χρόνια καλό είναι κι αυτό. Ανανεώνει τη σχέση.

Έχεις χάσει πολλά κιλά. Πώς το αποφάσισες;

Έχω χάσει περίπου δέκα. Το αποφάσισα γιατί είχα πάρει κιλά ακολουθώντας κάποιες φαρμακευτικές αγωγές που μου προκάλεσαν κατακράτηση. Κάποια στιγμή, όταν ήμουν ακόμη στο «Still Standing», έπρεπε να πάω με το στυλίστα μου σε ένα πολυκατάστημα για να διαλέξω παντελόνια. Μπήκα στο δοκιμαστήριο και έβγαλα φωτογραφία μπροστά από ένα βουνό παντελόνια από τα οποία δεν μου έκανε κανένα! Δεν με πίεσε κανείς. Δεν μου είπε ποτέ κάποιος «έχεις παχύνει». Ούτε εγώ ένιωσα έτσι μέχρι που πήρα την απόφαση και τελείωσε, δεν θα ξαναπαχύνω ποτέ. Έχω υιοθετήσει άλλη νοοτροπία, κι αυτό με κάνει πιο ευτυχισμένη.

Ο χρόνος που περνά τι είναι για σένα;

Νιώθω ότι με κάνει καλύτερη. Μου αρέσει η ζωή, απολαμβάνω κάθε μέρα της.