Το 1954, ο Pablo Picasso, ήδη στα πρώτα χρόνια της έβδομης δεκαετίας της ζωής του, γνώρισε στη Vallauris της νότιας Γαλλίας τη Sylvette David — μια εντυπωσιακή 19χρονη με χαρακτηριστική ψηλή αλογοουρά και μια αθόρυβη, εσωστρεφή παρουσία. Η συνάντηση αυτή πυροδότησε μια δημιουργική έκρηξη που οδήγησε σε μία από τις πιο παραγωγικές σειρές πορτρέτων του καλλιτέχνη.
Η Sylvette, η οποία αργότερα πήρε το όνομα Lydia Corbett, έγινε μούσα του για περισσότερα από 60 έργα — πίνακες, σχέδια και γλυπτά — μέσα σε λίγους, αλλά έντονους μήνες εκείνης της χρονιάς. Η σειρά, γνωστή ως The Sylvette Series, συνδύαζε την αφαίρεση με τον νατουραλισμό, σηματοδοτώντας μια φάση όπου ο Picasso παντρεύει κλασικές επιρροές με τη μοντέρνα του γραφή. Αργότερα, η ίδια η Lydia Corbett ακολούθησε καλλιτεχνική πορεία, δημιουργώντας έργα που εξερευνούσαν την ταυτότητα και τη θηλυκότητα.
Οι φωτογραφίες του 1954 τους δείχνουν μαζί στο ατελιέ: εκείνη, γαλήνια και στοχαστική· εκείνος, βυθισμένος στη διαδικασία της δημιουργίας, αντλώντας ενέργεια από την παρουσία της. Ο Picasso είχε πει κάποτε ότι η Sylvette “έμοιαζε με ακτίνα ήλιου” — μια περιγραφή που αποτυπώνει την ισορροπία συστολής και δύναμης που τον μάγευε.
