Ο έρωτας του Liam Neeson και της Natasha Richardson μοιάζει με μια από εκείνες τις ιστορίες που η ζωή γράφει καλύτερα από κάθε σεναριογράφο: όμορφη, παθιασμένη και τραγικά σύντομη. Είναι από εκείνες τις ιστορίες που αφήνουν πίσω τους μια σιωπή που αντηχεί, έναν απόηχο που παραμένει χρόνια μετά. Ένας έρωτας που δοκιμάστηκε στην αίγλη του Broadway, άνθισε κάτω από τα φώτα του Χόλιγουντ και έσβησε απότομα σ’ ένα παγωμένο τοπίο σκι στον Καναδά.
Από το σανίδι στη ζωή: Η σπίθα στο Broadway
Η χρονιά είναι 1993. Η Natasha Richardson, τότε 29 ετών, κόρη της θρυλικής Vanessa Redgrave, έχει ήδη κατακτήσει το λονδρέζικο σανίδι και επιστρέφει στο Broadway με την αναβίωση του «Anna Christie» του Eugene O’Neill. Χρειάζεται έναν ηθοποιό που να φέρει την ακατέργαστη ιρλανδική ένταση στον ρόλο του ναύτη. Το τηλέφωνο χτυπάει: στην άλλη γραμμή είναι ο Liam Neeson, 40 ετών τότε, με ήδη αναγνωρίσιμη παρουσία στον κινηματογράφο και στη θεατρική σκηνή.
Οι στιγμές στη σκηνή είναι ηλεκτρικές. Ο Τύπος μιλάει για «ευαίσθητη συνεργασία» και η New York Times εκθειάζει την Richardson ως υποψήφια για «ερμηνεία της σεζόν». Αλλά αυτό που κανείς δεν μπορεί να περιγράψει πλήρως είναι η χημεία που ξεχειλίζει πέρα από τα φώτα. Ο Neeson αργότερα θα πει ότι ένιωσε «σαν να χόρευαν μαζί έναν υπέροχο χορό», μια εκρηκτική σύνδεση που δεν είχε ξαναζήσει με καμία συμπρωταγωνίστρια.
