Ντίμης Κρίτσας: Η μαγική ζωή του διεθνούς φήμης Έλληνα designer που “έφυγε” στα 102 του χρόνια

Ήμουν προσκεκλημένος στους περίφημους χορούς του μαρκησίου Ντε Κουέβας, σε αυτούς των Ρότσιλντ, του μαρκησίου Ντε Μπεστεγκί και στα αξέχαστα μασκέ πάρτι του βαρόνου Αλέξις ντε Ρεντ και του Αρτούρο Λόπεζ και πολλών άλλων".

Έτσι ξεκινούσε το δεύτερο μέρος της βιογραφίας του με τίτλο ''V.i.p s Stories'', που κυκλοφόρησε πριν από μερικά χρόνια από τις εκδόσεις «Φερενίκη».

Στο βιβλίο, στο οποίο είχαμε συνεργαστεί, ο Ντίμης εξιστορούσε κυρίως τις αμερικανικές περιπέτειές του και ήταν πραγματική απόλαυση να τον ακούς να διηγείται με μοναδικό witt τα διάφορα περιστατικά και τις συναντήσεις του με αξιοσημείωτους ανθρώπους…

Όπως το πώς κατάφερε να κατακτήσει το Μανχάταν:

«Όλα τα μεγάλα ονόματα της Couture βρίσκονταν στην 7η Λεωφόρο και στα show rooms στα γνωστά buildings. Εγώ έκανα μία καινοτομία να εργασθώ στο κέντρο της πόλης κάνοντας μοναδικά σχέδια και μοντέλα ξεχωριστά για την κάθε πελάτισσα. Και πέτυχα! Το μυστικό ήταν η αποκλειστικότης και η άμεση επαφή με την πελάτισσα.

Μια φίλη μου, της υψηλής κοινωνίας, η κυρία Λόρενς Κοπλεϊ Θόου εργαζόταν μαζί μου και καθώς γνώριζε όλη τη Νέα Υόρκη δεν αργήσαμε να έχουμε πελάτισσες όπως τη Χριστίνα Φορντ, τη σύζυγό του Χένρι Φορντ, την ωραία και κομψή Βάλα Μπάινφιλντ, πρέσβειρα της Αμερικής στην Αγγλία, τις Ντόρις και Σούζαν Στάιν, την Ντόρις Ντιουκ, τη Μαρία Γουλανδρή, τη Σαρλότ Φορντ, τη Χάπι Ροκφέλερ, τη Σάνι Φον Μπίλοβ, του γνωστού σκανδάλου, και τη βαθύπλουτη μητέρα της, κυρία Κροφορντ, την Άμπερ Γουόκερ και δεκάδες άλλα ονόματα που για κάποιους είναι άπιαστα. Θυμάμαι έλεγα αστειευόμενος ότι τις πελάτισσες τις είχε φέρει ο Άη Βασίλης!

Ένα από τα πολλά δημοσιεύματα του αμερικανικού Τύπου.

Βέβαια το ατελιέ ήταν τέλειο, τις πρόβες τις έκανα εγώ μαζί με μια πρεμιέρα και έτσι οι πελάτισσες έφευγαν ευχαριστημένες με ένα μοντέλο που θα είχαν αποκλειστικά και μόνο οι ίδιες και μάλιστα στον τύπο τους.
Η μεγαλύτερη όμως διαφήμιση ήταν από στόμα σε στόμα και όταν εμφανιζόταν κάποια από τις διάσημες πελάτισσές μου με δικό μου φόρεμα, όπως αυτό της Σαρλότ Φορντ στην πρεμιέρα του “Hello Dolly”.

Πολύ γρήγορα μπήκα στην καλή κοινωνία με τα γνωστά ονόματα που άλλοι ονειρεύονταν χρόνια όπως και στα prive club όπως τα Raffles νυν Doubles, το El Morocco και άλλα τα οποία μου έστελναν προσκλήσεις να γίνω μέλος με μικρή συμμετοχή λόγω μικρής ηλικίας και εμφάνισης. Γρήγορα οι χορευτικές μου ικανότητες με έκαναν γνωστό στην πόλη και έτσι πριν από κάθε μεγάλο χορό είχα τρεις και τέσσερις προσκλήσεις από κυρίες πολύ γνωστές, χήρες ή ζωντοχήρες, για να τις συνοδεύσω. Βέβαια πάντα προτιμούσα την καλύτερη χορεύτρια με το πιο ηχηρό όνομα. Ήταν όλες πλούσιες, άλλωστε. Οι φτωχές δεν έβγαιναν.

Σε γεύμα του Διονύση Λιβανού προς τιμή της αυτοκράτειρας Σοράγια.

Με τη Χριστίνα Ωνάση στην Ελληνική Πρεσβεία στη Νέα Υόρκη.

Στη Νέα Υόρκη με την κόμισσα Κριστίνα Αγκούστα Καριμάτι.

Ο πρώτος που με βοήθησε πολύ στην κοινωνική ζωή ήταν ο Ερλ Μπλάκγουελ, που είχε το μεγαλύτερο γραφείο δημοσίων σχέσεων και ήταν συνοδός της Γιουτζίνια Σέπερντ της κοσμικογράφου της εφημερίδας ''New York Post''. Ο συνδυασμός ήταν τέλειος. Κατόπιν υπήρχε και ο Ρώσσος πρίγκιπας Σερτζ Ομπολένσκι, οι χοροί τους οποίους διοργάνωνε στο Plaza στο Pierre και στο Waldorf Astoria έχουν μείνει ιστορικοί.

Όσον αφορά τα dinner parties, ο Τεξανός φίλος μου Σαμ Λετούλ είχε τα πρωτεία με ένα γεύμα για τη Λάνα Τάρνερ. Ντυμένη με ένα μακρύ μαύρο κρεπ φόρεμα, με ρουμπίνια στα αφτιά και το στήθος και τα κατάξανθα μαλλιά χτενισμένα της πάντα στο ίδιο στυλ, η μυθική σταρ ήταν το επίκεντρο του πάρτι.

Βλέποντας τον οικοδεσπότη να μιλά μαζί της, κατευθύνθηκα προς την παρέα τους και ο φίλος μου έκανε τις συστάσεις λέγοντας κολακευτικά σχόλια για το ταλέντο και την δουλειά μου απαριθμώντας τα κουστούμια που είχα κάνει στον κινηματογράφο για τη Μελίνα τη Ρόμι Σνάιντερ και άλλες. Εκείνη, απλή, γλυκομίλητη με την αυτοπεποίθηση μιας σταρ, ρώτησε τον Σαμ, κοιτάζοντάς με, εάν θα μπορούσα να τη συνοδέψω την επομένη στα μαγαζιά καθώς ήθελε να αγοράσει ορισμένα πράγματα διότι είχε έρθει μόνη της. Φυσικά και μπορούσα!

Λίγο αργότερα βρέθηκα να της φιλώ το χέρι και να της δείχνω τον ενθουσιασμό και το θαυμασμό μου απαριθμώντας όλα σχεδόν τα φίλμ της που είχα δει και που μπόρεσα να θυμηθώ με το τρακ που είχα εκείνη τη στιγμή! Θυμάμαι με ευχαρίστησε με το θαυμάσιο χαμόγελό της που τόσες φορές με είχε σαγηνέψει στη μεγάλη οθόνη και μετά από λίγο κατεβήκαμε μαζί στο πρώτο πάτωμα, όπου δίπλα από φωτισμένους κήπους λαμποκοπούσαν τα υπέροχα ασημικά σερβίτσια δίπλα στα λουλούδια που στόλιζαν τα 4 τραπέζια των δέκα ατόμων.

Την επόμενη, αφού ανέβαλα όλα τα ραντεβού μου, τη συνόδεψα στα μαγαζιά με τη μεγάλη πολυτελή λιμουζίνα της. Θυμάμαι φορούσε ένα μπεζ σύνολο και μια γούνα στο φυσικό χρώμα της ζιμπελίνας.

Μόλις καταλάβαιναν ποια ήταν, τα βλέμματα θαυμασμού και τα σούσουρα ήταν φανερά αλλά πολλοί λίγοι μας ενόχλησαν και το προσωπικό ασφαλείας των πολυκαταστημάτων ήταν κοντά μας χωρίς να το γνωρίζουμε. Ο ατζέντης της είχε τηλεφωνήσει από το Λος Άντζελες στα καταστήματα που θα επισκεπτόμαστε για να είναι έτοιμα να την εξυπηρετήσουν όπως άρμοζε σε μια σταρ του μεγέθους της.

Έτσι άρχισε η πρώτη επαφή που αργότερα έγινε συνεργασία και φιλία με μία από τις πιο μεγάλες και ωραίες σταρ της οθόνης. Λίγο αργότερα θα γνώριζα και την Μερλ Όμπερον επίσης μετά από παράκληση του Ερλ Μπλάκγουελ, όπως και την Τζόαν Φοντέιν, συνοδεύοντάς τη σε ένα μεγάλο χορό.

Η Φοντέιν, ο άγγελος του κινηματογράφου, μόνο άγγελος δεν ήταν όμως, αφού ήπιε μερικά dry Martini στο μπαρ πριν περάσουμε για γεύμα ψιλομέθυσε και μόλις καθίσαμε στο τραπέζι γύρισε στον Γουόλτερ, έναν πολύ όμορφο φίλο που ήταν μαζί μας, και του είπε: ''Είστε πολύ ωραίος, πρέπει να έρθετε στο Hollywood'' και με αυτά τα λόγια κάτω από το τραπέζι του έβαλε κανονικά χέρι».

Μοναδική η περιγραφή του για τη συνάντηση με την Τζόαν Κρόφορντ…

«Πήγαινα συχνά να επισκεφθώ τη Μελίνα και τη Δέσπω. Πολλές φορές τρώγαμε μαζί μετά την παράσταση. Μια μέρα φθάνοντας στο καμαρίνι μου λέει «μάντεψε με ποια θα φάμε απόψε μετά την παράσταση».
«Με ποια;» τη ρωτάω.

«Με τη Τζόαν Κρόφορντ» μου απαντά γνωρίζοντας ότι από μικρός της είχα μεγάλη αδυναμία. Θα πηγαίναμε να δειπνήσουμε στο ''21'', ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της Νέας Υόρκης μεταξύ 5ης και 6ης Λεωφόρου. Περιμένοντας με αγωνία να γνωρίσω τη σταρ που θαύμαζα από χρόνια βλέπω να παρουσιάζεται μια γυναίκα ντυμένη στα ροζ. Ροζ τσάντα διαφανή σαν μπαούλο, της μόδας. Ροζ καπέλο με λουλούδια, ροζ γάντια και φυσικά παπούτσια. Βαμμένη ως συνήθως με τα κόκκινα χείλη και τα τεράστια μάτια, όπως στη δεκαετία του '40. Κατά τα άλλα, με τη γνωστή σκληρή προσωπικότητά της, αλλά ταυτόχρονα απλή όπως οι stars όταν βρίσκονται στον κύκλο τους. Η Μελίνα με σύστησε σαν τον ξάδελφό της και εγώ έκανα το πατροπαράδοτο χειροφίλημα που τις κέρδιζε όλες. Αργότερα όμως στο εστιατόριο θέλοντας να της κάνω ένα κοπλιμέντο στα εγγλέζικα, που ήταν ακόμη «της κουζίνας», της είπα: «Συνήθιζα να σας λατρεύω στα παλιά σας φιλμς!» Η Μελίνα έσπευσε να διορθώσει την γκάφα λέγοντας ότι τα αγγλικά μου ήταν ακόμη φρέσκα.

Με τον Φράνκο Ροσελίνι και τη Μελίνα.

Μετά το φαγητό, καθώς δεν κατοικούσε μακριά από το restaurant, πήγαμε με μια άσπρη λιμουζίνα στο Central Park South, όπου διατηρούσε τους δύο τελευταίους ορόφους στο κτίριο της Pepsi Cola με μια φανταστική θέα στο πάρκο και σε όλη τη Νέα Υόρκη. Όμως όλα τα έπιπλα στα σαλόνια, στο γραφείο και στην τραπεζαρία ήταν σκεπασμένα με νάιλον και έτσι ήπιαμε τη σαμπάνια μας στην κουζίνα το μόνο κατοικημένο μέρος και των δύο ορόφων».

Από τις πιο διασκεδαστικές αφηγήσεις, αυτή με τη συνάντηση του με τον Μπίλι Μπο στο διαμέρισμα της Ιλεάννας Μακρή…

«Ένα βράδυ περνώντας για ένα ποτήρι, πριν πάω σε κάποιο μεγάλο dinner, έφτασα φορώντας ένα καινούργιο παλτό από βιζόν και ζιμπελίνα. Για κακή του τύχη ήταν εκεί ο Billy Bo, ο οποίος μόλις είχε φθάσει και μου λέει: « Χρυσουλάκι, σε λίγο καιρό θα γίνω όπως εσύ!». Δεν ξέρω πώς το πήρα στραβά και του απήντησα: «Για να γίνεις όπως εγώ, πρέπει να ξαναγεννηθείς από άλλη μητέρα και άλλο πατέρα και να μιλάς και τρεις γλώσσες και να έχεις και διαφορετικό όνομα!». Όταν το άκουσε, επειδή δεν είχε χιούμορ, έφυγε αναστατωμένος. Όλοι τα έβαλαν μαζί μου και η Ιλεάννα μου είπε: «Είσαι απαίσιος! Το ήξερες ότι θα είναι εδώ και σου είπα να μην τον πειράξεις. Εσύ έβαλες το ακριβό παλτό για να πάθει κόλπο - όπως και έπαθε!». Την άλλη μέρα όμως, που υπήρχε ένα μεγάλο πάρτι στο ''Underground'', με πήρε στο τηλέφωνο για να μου ζητήσει μια πρόσκληση σαν να μη συνέβαινε τίποτα!».

«Αν τα χρόνια έχουν περάσει, αυτό μοιάζει να έχει λίγη σημασία, αφού μέσα μου αισθάνομαι την ίδια διάθεση για ζωή, παρέες, διασκέδαση και glamour που ένιωθα στα εφηβικά μου χρόνια» έλεγε o Ντίμης Κρίτσας και πράγματι κατάφερε να ζήσει μια υπέροχη ζωή, μεγάλη σε διάρκεια, πλούσια σε εμπειρίες, φιλίες αγάπη, επιτυχίες και λάμψη πολλών αστέρων...

Θα λείψει πολύ σε όλους εκείνους που είχαν την χαρά να τον γνωρίσουν...