Η Ορσαλία Παρθένη ταξιδεύει το Grace στη δική της Μύκονο

Πότε ξεκίνησε η σχέση σας με τη Μύκονο;

Πρωτοπήγα το 1978, σε ηλικία 6 χρονών, όταν άνοιξαν οι γονείς μου στο νησί το κατάστημα Parthenis. Ήταν μια άλλη Μύκονος, όπου ίσα ίσα χωρούσαν στο παλιό λιμάνι το Ναϊάς και το Παναγία Τήνου και υπήρχαν μόνο δυο-τρία ξενοδοχεία. Από τότε, ένα μεγάλο κομμάτι από όλα μου τα καλοκαίρια –αν όχι όλο το καλοκαίρι– το περνώ εκεί. Άρα, κλείνω 46 καλοκαίρια στη Μύκονο.

Ποιες είναι οι παιδικές και οι εφηβικές αναμνήσεις σας από εκεί;

Από τα παιδικά μου χρόνια, θυμάμαι να παίζω κρυφτό στην Αλευκάντρα. Οι παρέες μου ήταν τα παιδιά της γειτονιάς, κάποια από τα οποία σήμερα έχουν γίνει σημαντικοί επιχειρηματίες του νησιού. Θυμάμαι ακόμα τις παραλίες, οι περισσότερες από τις οποίες δεν είχαν ξαπλώστρες, το γυμνισμό, να κόβουμε φρούτα και να τρώμε δίπλα στη θάλασσα. Αργότερα, ως φοιτήτρια, θυμάμαι τα ηλιοβασιλέματα έξω από το μαγαζί μου, το Caprice, να διασκεδάζω απευθείας από την παραλία, τον Πάνορμο και να πίνω ούζα στην ταβέρνα εκεί. Ήταν μια πιο αθώα εποχή. Κρατώ τις όμορφες στιγμές και προσπαθώ να τις επαναλαμβάνω – γιατί η Μύκονος είναι αυτό που θέλεις εσύ να ζήσεις, κάτι που ισχύει ακόμη, παρά την υπερβολική ανάπτυξή της.

Έφηβη με τη μητέρα της, μπροστά στο κατάστημα Parthenis.

Υπάρχει ακόμη η «κρυφή Μύκονος» που λέγαμε κάποτε;

Δεν είναι πια τόσο κρυφή. Αν και πέρυσι ανακάλυψα μια παραλία που, μετά από τόσα χρόνια στο νησί, δεν γνώριζα ότι υπήρχε. Τρελάθηκα που υπάρχουν ακόμη παραλίες που δεν έχω δει. Όμως δεν θυμάμαι πώς να ξαναπάω! (γέλια)

Τι σας αρέσει να κάνετε στο νησί;

Να κάθομαι στην παραλία με τις ώρες. Όταν δεν είμαι στη Χώρα, στο μαγαζί, προσπαθώ να φεύγω σχετικά νωρίς και να περνώ ένα πένταωρο δίπλα στη θάλασσα. Μία από τις αγαπημένες μου παραλίες είναι από τη μεριά του Αγίου Σώστη. Με τα παιδιά πηγαίνουμε στο Αγράρι ή στον Καλαφάτη, όπου μπορούν να κάνουν βουτιές από το μόλο. Μου αρέσει επίσης να περπατώ στη Χώρα – για καφέ, για να πάρω τα ψάρια και τα λαχανικά μου... Το αυτοκίνητο το χρησιμοποιώ μόνο για να πηγαίνω για μπάνιο.

Υπήρξε κάποιο διάστημα που σταματήσατε να πηγαίνετε στο νησί;

Ναι, δεν πήγαινα πολύ συχνά γύρω στα 5-6 χρόνια. Όταν άρχισε η μεγάλη οικοδόμηση του νησιού, δηλαδή όταν έγινε ο περιφερειακός και χτίστηκαν πολλές βίλες, δεν μου άρεσε πολύ. Επιπλέον, ήταν και μια εποχή που μόλις είχα επιστρέψει από το εξωτερικό. Έτσι, μεταξύ 1998 και 2005, είτε πήγαινα για μικρότερο χρονικό διάστημα είτε off season, τον Μάιο. Βέβαια, πλέον, είμαι δημότης Μυκόνου, ψηφίζω στο νησί και θεωρώ ότι όλοι πρέπει να ενδιαφερθούμε για αυτό.

Μικρή στα σοκάκια της Αλευκάντρας.

Σήμερα τι θα θέλατε να αλλάξετε στη Μύκονο;

Ίσως ακουστεί λίγο περίεργο. Αν και αυτό το exclusivity μπορεί να με ευνοεί εμπορικά, ως επιχειρηματία, αφαίρεσε όμως από το χαρακτήρα του νησιού τη γοητεία της διαφορετικότητας. Όπως σε ένα πάρτι είναι ωραίο να υπάρχει η μείξη ανθρώπων από διαφορετικές κοινωνικές και οικονομικές τάξεις, κουλτούρες, ηλικίες και καταγωγές, έτσι ήταν η Μύκονος και αυτή ήταν η μαγεία της. Θα ήθελα να επιστρέψει λοιπόν η μείξη των ανθρώπων στο νησί γιατί αυτή ήταν που το έκανε τόσο ξεχωριστό. Μπορεί ωστόσο να το βλέπω εγώ έτσι επειδή έχω ζήσει τα χρόνια της αθωότητας στη Μύκονο.

Και τι σας αρέσει σήμερα στη Μύκονο;

Έχω αρχίσει να μην της πηγαίνω κόντρα και να ευχαριστιέμαι και την κοσμοπολίτικη πλευρά της. Θα πάω και στα καλά beach bars και μπαρ, δεν απορρίπτω πια αυτή την εκδοχή της. Και ξεκίνησα να την απολαμβάνω από τότε που άρχισαν να έρχονται ξένοι φίλοι ή παλιοί συμφοιτητές μου οι οποίοι είτε ανακαλύπτουν ξανά τη Μύκονο, γιατί την επισκέπτονταν και παλαιότερα, είτε την ανακαλύπτουν τώρα, και μαζί τους κι εγώ μέσα από τα δικά τους μάτια, τα μάτια του τουρίστα, αυτά που θεωρούν ότι είναι ένας πραγματικά high-end τουριστικός προορισμός. Τη συγκεκριμένη οπτική μπορεί να τη χάνεις ως ντόπιος ή ως επαγγελματίας στο νησί.

Ο πατέρας σας τι σας έμαθε για το νησί;

Ότι η Μύκονος είναι ένα μέρος όπου μπορείς να είσαι όποιος και ό,τι θέλεις ανεξάρτητα από το πόσα χρήματα έχεις και ποιος είσαι και ότι δεν πρέπει να κρίνουμε κανέναν από την εξωτερική του εμφάνιση.

Θα μας μιλήσετε για το κατάστημα με τις δημιουργίες Parthenis;

Είναι στην Πλατεία Αλευκάντρας, εκεί όπου ήταν πάντα, στο πιο θρυλικό σημείο της Μυκόνου, δίπλα στους ανεμόμυλους, εκεί όπου έπαιζα μικρή. To ιστορικό κτίριο Parthenis είναι πολύ παλιό, όμως το φροντίζουμε γιατί θέλουμε να είναι το στολίδι της Χώρας και δεν έχουμε προσθέσει τίποτα περιττό. Τα ρούχα μας έχουν gender-fluid στυλ και εκπροσωπούν το Greek και το Mykonian design με υλικά κατά κύριο λόγο από την Ελλάδα. Ο κόσμος όμως προτιμά κάποια από τα ξένα brands, κι αυτό με στενοχωρεί. Από την άλλη, δείχνει ότι το νησί έχει λάβει προβολή και ίσως είναι μια πρόκληση για μας να ανταγωνιστούμε έως ένα βαθμό τους ξένους σχεδιαστές.

Ο πατέρας της και ιδρυτής του οίκου Parthenis, Δημήτρης Παρθένης.

Και το Parthenis Cafe;

Είναι ένα χαλαρό μέρος στον εξωτερικό χώρο για φαγητό, καφέ ή κοκτέιλ. Το ηλιοβασίλεμα από εκεί, δίπλα στους ανεμόμυλους, είναι μαγικό, σαν καρτ ποστάλ. Τo café είναι μια προσθήκη η οποία έγινε με πολύ ενθουσιασμό γιατί μου αρέσει που μπορώ να παίζω τις μουσικές που θέλω να ακούσω. Είναι ένα ελληνικό στέκι με διεθνή αέρα και είναι και το δικό μου στέκι.

Πέρα από το δικό σας στέκι, πού αλλού συχνάζετε στο νησί;

Για φαγητό πηγαίνω στην ταβέρνα Φωκός στην ομώνυμη παραλία, όπου έχει και εκπληκτικά γλυκά, για ψαρικά στο Tsaf στην Άνω Μερά, για κρεατικά στο Ό,τι Απόμεινε στην Πλατεία της Άνω Μεράς, την οποία αγαπώ επειδή είναι πολύ γνήσια, και για πίτσα στο Casa di Giorgio, απέναντι από το μαγαζί μου. Μου αρέσουν επίσης το Promenade, το Mamalouka, το εξαιρετικό all-day beach bar-restaurant Alemagou, το JackieO’ και το JackieO’ Beach. Για οικογένειες με παιδιά, μια ωραία λύση είναι και το θερινό σινεμά – και για τις ταινίες και για το πολύ καλό φαγητό.

Αν θα έπρεπε να περιγράψετε τη Μύκονο με λίγες λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;

Ελευθερία, αέρας, λευκό, ελληνικό καλοκαίρι.