Γιατί δεν μπορείτε να χαρείτε τη ζωή; – Οι 7 αυτοκαταστροφικές σκέψεις που οδηγούν στη συναισθηματική εξουθένωση

2. «Φταίω εγώ για όλα»

Αν κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα το μετατρέπετε αυτόματα σε απόδειξη ότι είστε ανεπαρκής, άχρηστος, «λάθος», τότε πέφτετε στην παγίδα της υπεραναλυτικής ενοχής. Είναι μια διαστρέβλωση της πραγματικότητας που τρέφει την αυτοϋπονόμευση και εμποδίζει κάθε αυτοσυμπόνια. Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν ευθύνεται για όλα – ούτε εσείς.

3. «Μου αξίζουν τα καλά πράγματα;»

Είναι η φωνή που σαμποτάρει τη χαρά, τη σύνδεση, την επιτυχία. Μπορεί να προέρχεται από παλιές τραυματικές εμπειρίες, κοινωνική σύγκριση ή χρόνια χαμηλή αυτοεκτίμηση. Αλλά δεν είναι αλήθεια. Η αξία δεν απονέμεται, υπάρχει. Κι εσείς την έχετε.

4. «Αν χαλαρώσω, όλα θα καταρρεύσουν»

Το να ζεις σε διαρκή επιφυλακή μπορεί να μοιάζει με υπευθυνότητα, αλλά στην πραγματικότητα είναι εξάντληση. Αν φοβάστε να ξεκουραστείτε, να πείτε «όχι», να επιτρέψετε στον εαυτό σας να απολαύσει κάτι χωρίς ενοχές, τότε το άγχος έχει μεταμφιεστεί σε ταυτότητα. Και αυτή η ταυτότητα, με τον καιρό, ρημάζει.

5. «Δεν μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν»

Η απομόνωση είναι ένα από τα πιο διαβρωτικά συμπτώματα της κατάθλιψης – και η πεποίθηση ότι «κανείς δεν με καταλαβαίνει» γίνεται εύκολα αυταπόδεικτη όταν μένεις μόνος. Όμως η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι κουβαλούν περισσότερη καλοσύνη απ’ όση αφήνουν να φανεί. Και κάποιος εκεί έξω θα σε καταλάβει – αν του το επιτρέψεις.

6. «Δεν έχω ενέργεια για τίποτα»

Δεν είναι τεμπελιά. Είναι μια ψυχική κόπωση που έχει γίνει σωματική. Όταν ακόμη και το να σηκωθείς από το κρεβάτι μοιάζει βουνό, το σώμα φωνάζει αυτό που το στόμα δεν τολμά: ότι κάτι δεν πάει καλά. Αν νιώθεις έτσι μέρες ή εβδομάδες, αξίζει να το πάρεις στα σοβαρά.

7. «Δεν είμαι αρκετός/ή»

Το πιο διαδεδομένο ψέμα που λέει η κατάθλιψη: ότι είσαι λιγότερος από ό,τι είσαι. Ότι όσα κάνεις, όσα προσφέρεις, όσα ζεις, δεν αρκούν. Αλλά δεν υπάρχει αντικειμενικό μέτρο «αρκετού». Κι όταν σταματήσεις να προσπαθείς να αποδείξεις την αξία σου, αρχίζεις επιτέλους να τη βιώνεις.

Αναγνωρίζοντας αυτές τις παγίδες σκέψης, κάνεις το πρώτο βήμα για να σπάσεις τον φαύλο κύκλο που σε κρατά εγκλωβισμένο. Δεν πρόκειται για μαγικό ραβδί, ούτε για εύκολες απαντήσεις. Αλλά είναι η αρχή μιας άλλης σχέσης με τον εαυτό σου – πιο στοργικής, πιο αληθινής, πιο ανθρώπινης. Αν αυτές οι λέξεις σού μίλησαν, δώσε στον εαυτό σου την άδεια να ζητήσει βοήθεια. Γιατί όχι, δεν είναι όλα στο μυαλό σου – αλλά από εκεί μπορεί να ξεκινήσει η θεραπεία.