Ο Gene Pressman υπήρξε κάτι περισσότερο από ένας ακόμη επιχειρηματίας της μόδας. Υπήρξε το πρόσωπο που μετέτρεψε το Barneys από ένα συνοικιακό ανδρικό κατάστημα σε πολιτιστικό ορόσημο της Νέας Υόρκης. Σήμερα, στα 74 του, κοιτά πίσω – όχι με νοσταλγία μόνο, αλλά με διάθεση να ξαναγράψει την ιστορία όπως πραγματικά τη βίωσε. Η έκδοση του απομνημονεύματός του They All Came to Barneys και η αναβίωση του μύθου μέσω σειρών, βιβλίων και δημοπρασιών δείχνουν ότι το brand μπορεί να έσβησε το 2019, αλλά η αύρα του παραμένει ζωντανή.
Από την 7η Λεωφόρο στη Madison Avenue
Η ιστορία ξεκινά το 1923, όταν ο Barney Pressman ανοίγει το πρώτο κατάστημα στη 7η Λεωφόρο. Ένας χώρος λιτός, αφιερωμένος στα ανδρικά κοστούμια σε προσιτές τιμές. Ο γιος του, Fred, θα επαναπροσδιορίσει το κατάστημα, στρέφοντάς το προς τον σχεδιαστικό πειραματισμό και τα πρώτα μεγάλα brands. Ο Gene, τρίτη γενιά, θα πάρει τη σκυτάλη τη δεκαετία του ’70 και θα το εκτοξεύσει.
Ένα “playground” μόδας
«Δεν ήμασταν απλώς πολυκατάστημα – ήμασταν πολιτιστικό γεγονός», λέει σήμερα ο Gene Pressman από το σπίτι του στο West Palm Beach. Το Barneys έγινε σημείο συνάντησης για δημιουργούς, celebrities, καλλιτέχνες αλλά και για το ευρύ κοινό που ήθελε να βιώσει το «νέο». Armani, Alaïa, Comme des Garçons, Dries Van Noten – ονόματα που βρήκαν το πρώτο τους μεγάλο σπίτι στην αμερικανική αγορά μέσα από τα ράφια του.
Η ατμόσφαιρα ήταν πάντα αβίαστα cool. Ο Jack Nicholson να φωνάζει «Υπάρχει έκπτωση στα γυναικεία εσώρουχα στον τέταρτο!», η Britney Spears να ανεβαίνει από το πίσω ασανσέρ, η Cindy Crawford δίπλα στον Isaac Mizrahi σε πρεμιέρες. Όλοι χωρούσαν, από τον πιο συντηρητικό επαγγελματία έως τον πιο avant-garde καλλιτέχνη. «Το πελατολόγιό μας ήταν μοναδικό. Για πολλούς ήταν το σαλόνι τους, το στέκι τους».
Photo by Dustin Pittman/Fairchild Archive via Getty Images
Οι ανακαλύψεις που όρισαν εποχές
Από τα late ‘70s ο Gene ταξιδεύει, ψάχνει και φέρνει στην Αμερική σχεδιαστές που δεν είχε ακούσει κανείς. Θυμάται ακόμη το πρώτο του ταξίδι στο Τόκιο για να γνωρίσει τη Rei Kawakubo του Comme des Garçons: «Δεν μιλούσε λέξη αγγλικά, μόνο χαμογελούσε. Εγώ όμως καταλάβαινα τα ρούχα της. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο». Οι περίφημες ιδιωτικές βραδιές του σε μικρά παρισινά εστιατόρια, χωρίς δημοσιογράφους, ήταν θρυλικές: σχεδιαστές, buyers, χορός, μουσική.
Η πτώση
Η δεκαετία του ’90 έφερε υπερέκταση, οικονομικές αναταράξεις και τελικά χρεοκοπία το 1996. «Έγινε άσχημο, πολύ άσχημο, και έπρεπε να πω την αλήθεια», ομολογεί. Η οικογένεια Pressman εξαναγκάζεται να αποχωρήσει. Το brand περνά σε άλλους ιδιοκτήτες, λειαίνονται οι γωνίες, χάνεται η μαγεία. Το 2019, τα φώτα του Madison Avenue σβήνουν οριστικά.
Ο μύθος που αντέχει
Η δεκαετία του ’90 επιστρέφει στη συλλογική μνήμη και το Barneys γίνεται ξανά σημείο αναφοράς. Πέντε δημοπρασίες με κομμάτια από το αρχείο Fred & Phyllis Pressman, σειρά για την ιστορία του από το στούντιο που δημιούργησε το Gossip Girl, κινηματογραφικά σχέδια. Ο Gene, πια οικογενειάρχης στη Φλόριντα, δηλώνει: «Συνολικά η ζωή μου υπήρξε εξαιρετική. Δεν θα την αντάλλασσα με τίποτα. Αν το είχα ακόμη, θα ήταν διαφορετικό. Θα το είχα μικρύνει, θα κρατούσα Νέα Υόρκη και Beverly Hills, θα επένδυα online, θα το έκανα εμπειρία – συναυλίες, εστιατόρια, διαμερίσματα, ξενοδοχεία. Ένα Barneys οικοσύστημα.»
Παρά την απομάκρυνσή του, παρακολουθεί τη μόδα: «Με ενοχλούν οι τιμές, ακόμη και οι πλούσιοι φίλοι μου το βρίσκουν προσβλητικό. Εκτιμώ το Belvest, το μυστικό διαμάντι της Ιταλίας για κοστούμια. Μου αρέσει και το Uniqlo – σύγχρονο, κλασικό, προσιτό». Η Νέα Υόρκη του λείπει για την πυκνότητα πολιτισμού, όχι για τα σκουπίδια και τα κλειστά καταστήματα.
Το Barneys έφυγε, αλλά η ιστορία του μένει ως μάθημα τόλμης και δημιουργίας – ένα κεφάλαιο που συνεχίζει να εμπνέει σχεδιαστές, επιχειρηματίες και fashion lovers. «Όλοι έχουν μια ιστορία από το Barneys», λέει ο Gene Pressman. «Ήρθε η ώρα να ακουστεί η πραγματική».
