Φαίη Σκορδά: «Δεν είναι ότι κρύβομαι στα προσωπικά μου. Απλώς, δεν μου αρέσει ο δρόμος της έκθεσης»

Ποιες είναι αυτές οι συνθήκες που άλλαξαν;

Φέτος στο MEGA μου δόθηκε η ευκαιρία να έρθω πιο κοντά σε αυτό που είμαι εγώ. Η προσέγγιση γίνεται πλέον με διαφορετικό τρόπο, που είναι πιο κοντά σε μένα και στη δική μου αλήθεια για το πώς δουλεύω. Μου αρέσουν οι συνεντεύξεις, η γρήγορη εναλλαγή θεμάτων, να μη μιλάμε όλοι για όλα, να υπάρχουν εξειδικευμένοι δημοσιογράφοι που θα πουν κάτι ουσιαστικό. Θέλω να δίνω χρόνο στους άλλους να εκφράζουν την άποψή τους. Προτιμώ να γνωρίζω το θέμα και να μιλώ για αυτό. Επιθυμώ να νιώθω ασφάλεια για όσα ακούμε στον αέρα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί όταν έχεις βοήθεια –και από το κομμάτι της ψυχαγωγίας και της ενημέρωσης– και άριστη συνεργασία με το κανάλι συνολικά. Αυτή η άριστη συνεργασία λοιπόν υπάρχει, όπως και ο σεβασμός.

Είστε ευχαριστημένη από το μέχρι στιγμής αποτέλεσμα;

Φυσικά και είμαι! Τα νούμερα είναι πολύ ενθαρρυντικά, δείχνει μια δυναμική η εκπομπή, αλλά ξέρω ότι θέλει πολλή δουλειά ακόμη. Βλέπω τα πρώτα θετικά αποτελέσματα και πάνω εκεί χτίζουμε. Γιατί δεν μπορείς μέσα σε ένα μήνα να ετοιμάσεις μια ομάδα. Μια εκπομπή διαμορφώνεται μέσα στα χρόνια. Διορθώνεις λάθη, προσθέτεις, την εξελίσσεις. Φτιάχνεις μια παρέα μπροστά και πίσω από τις κάμερες.

Η παρέα και η σχέση σας με τον Ανδρέα Μικρούτσικο πώς είναι;

Η σχέση μου με τον Ανδρέα είναι αγαπησιάρικη. Του έχω αδυναμία. Όμως πρέπει να γνωρίσεις έναν άνθρωπο για να αποκτήσεις κάποια συναισθήματα. Από την πρώτη στιγμή –τότε δεν είχα αυτήν τη σχέση μαζί του καθώς του είχα μιλήσει μόνο μερικές φορές στο τηλέφωνο–, ήξερα ότι είναι ο Ανδρέας Μικρούτσικος και τον αντιμετώπισα με σεβασμό για την πορεία του και όλα αυτά που έχει κάνει. Αυτό ήταν το άλφα και το ωμέγα. Ήξερα ότι θα χρειαζόταν χρόνος για να γνωριστούμε – και πλέον δεν νιώθω μόνο σεβασμό για την πορεία του Ανδρέα Μικρούτσικου, πλέον είναι ο Ανδρέας μου. Δηλαδή, όταν μπορεί να είναι λίγο αδιάθετος και να μην έρθει στην εκπομπή, ανησυχώ. Θέλω να είναι καλά, και το αξίζει να είναι καλά. Επίσης, χαιρόμουν όταν υπήρχε ένα διάστημα που όποιος έβγαινε στην εκπομπή επικαλούνταν τις γνώσεις και τις εμπειρίες του. Είναι ένας πολύπλευρος άνθρωπος. Η παιδεία δεν έχει να κάνει μόνο με πτυχία. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Ανδρέας έχει σπουδές πίσω του, όμως η μόρφωσή του είναι κάτι πολύ πιο προσωπικό. Με ευχαριστεί όταν στην εκπομπή ακούγεται «ο Ανδρέας ξέρει καλύτερα». Γιατί ξέρει…

Η ανακοίνωση ότι ο Γιώργος Παπαδάκης αποχωρεί από το «Καλημέρα Ελλάδα» πώς σας φάνηκε;

Ο Γιώργος Παπαδάκης δεν θα φύγει από τον ANT1. Απλώς, θα αλλάξει πόστο και τρόπο. Η αποχώρησή του από το «Καλημέρα Ελλάδα» είναι ένα τέλος εποχής για την εκπομπή του, αλλά μια νέα αρχή για τον ίδιο, η οποία μπορεί να είναι ακόμα πιο δυνατή.

Τι θυμάστε από τη συνεργασία σας όταν ήσαστε στον ANT1;

Στις παρουσιάσεις του προγράμματος, πάντα μου κρατούσε το χέρι και, όταν του μιλούσα για τα νούμερα, μου έλεγε: «Μετά την 28η Οκτωβρίου, θα βγάλεις συμπεράσματα». Επίσης, όταν μου ακύρωνε κάποιος καλεσμένος τελευταία στιγμή, ερχόταν εκείνος για μένα, παρόλο που είχε δύσκολο πρόγραμμα, κι αυτό δεν θα ξεχάσω ποτέ.

Διακρίνεστε από μεγάλη ευαισθησία πάνω σε κοινωνικά ζητήματα, όπως είναι και το Me Too. Και η αλήθεια είναι ότι, μέσα από τις συγκλονιστικές συνεντεύξεις σας, φέρατε το κοινό κοντά σε ένα τεράστιο θέμα.

Αυτό δεν έγινε με στρατηγική. Έγινε επειδή δεν το φοβήθηκα και επειδή θεώρησα –και θεωρούσα ανέκαθεν– ότι έχουμε τη δυνατότητα να μπαίνουμε μέσα στα σπίτια του κόσμου και να μιλάμε για θέματα τα οποία μπορούμε να απενοχοποιήσουμε, δίνοντας παράλληλα τα σωστά μηνύματα. Πάντα σκεφτόμουν το μήνυμα που περνάμε. Με αφορμή αυτές τις συγκλονιστικές υποθέσεις που αφορούν δημόσια πρόσωπα, έχεις την ευκαιρία να συζητήσεις για καταστάσεις οι οποίες μπορεί να συμβούν ανά πάσα στιγμή στον οποιονδήποτε, άντρα ή γυναίκα, και σε οποιαδήποτε δουλειά. Οπουδήποτε κάποιος πιστεύει ότι έχει μια δύναμη που πηγάζει από την όποια εξουσία του και του επιτρέπει να καταστήσει τον άλλο ευάλωτο. Αυτό λοιπόν ούτε το φοβήθηκα ούτε το προσέγγισα σαν νούμερα τηλεθέασης. Με ειλικρίνεια το λέω, δεν ήταν ποτέ αυτή η πρόθεσή μου. Εκείνη την ώρα, δεν έβλεπα τους πρωταγωνιστές μιας ιστορίας, έβλεπα την αφορμή για να μπούμε στη θέση του άλλου. Να δούμε τι μπορεί να έχει συμβεί. Να αγκαλιάσουμε τους φόβους μας. Να δώσουμε ορατότητα και ενθάρρυνση για να μιλήσουν και άλλοι. Εκείνη την περίοδο, είχαν γράψει για μένα πολύ ωραία και τιμητικά άρθρα, τα οποία λειτούργησαν σαν χάδι. Γιατί δεν δουλεύουμε μόνο για τα χρήματα. Είναι και η αναγνώριση που χρειαζόμαστε. Μου ζητούσαν να δώσω πολλές συνεντεύξεις, αλλά τότε απέφευγα να μιλήσω για το συγκεκριμένο θέμα επειδή δεν ήθελα να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι αποσκοπούσα σε προσωπικό όφελος.

Η ευαισθησία αυτή προέρχεται από τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώσατε ή προέκυψε μέσα από τις συνθήκες και τις εμπειρίες;

Έχει να κάνει με το πώς και το πού έχω μεγαλώσει. Η κοινωνική ευαισθησία δεν είναι κάτι για το οποίο μπορεί κάποιος να σου παραδώσει μαθήματα. Είναι ό,τι βλέπεις. Εγώ μεγάλωσα με δύο γονείς με τεράστια ενσυναίσθηση και σε ένα περιβάλλον όπου πολλές φορές οι άλλοι ήταν σε προτεραιότητα – από τα πολύ μικρά πράγματα, που δεν ήταν μικρά τελικά. Για παράδειγμα, η αγάπη προς τα ζώα. Οι γονείς μου μου είχαν δώσει το ελεύθερο και, όταν έβρισκα ένα αδέσποτο, το φρόντιζα στον κήπο μας. Κι αυτό ήταν σπουδαίο. Όταν ήμουν στη δευτέρα γυμνασίου, είχα δέκα γατάκια στο δωμάτιό μου. Είχα σώσει τη μαμά τους, η οποία γέννησε μέσα στο σπίτι μας, και ανέλαβα τη σημαντική ευθύνη να μεγαλώσω και να ταΐζω με γάλα τα γατάκια μέχρι να βρω πού θα τα δώσω. Μεγάλωσα επίσης με μια μητέρα που λατρεύει τις γυναίκες. Είχε πολλές φίλες μικρότερες σε ηλικία, οι οποίες συζητούσαν μαζί της τα προσωπικά τους. Τις καλούσε για κρασί μπροστά στο τζάκι κι εγώ άκουγα τις συμβουλές της μαμάς μου. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με δικαιοσύνη, όπου μετρούσε ο λόγος μας, και με έναν πατέρα ο οποίος έβλεπε το επάγγελμά του, αυτό του γιατρού, ως προσφορά πάνω απ’ όλα. Δεν αποσκοπούσε ποτέ σε οικονομικό αντίκρισμα και ήταν πάντα εκεί αν υπήρχε ανάγκη – να μιλήσει στο τηλέφωνο, να τρέξει να βοηθήσει εκείνους που είχαν ανάγκη. Ήταν σκοπός της ζωής του, δεν ήταν δουλειά.

Αυτός ήταν ο υπέροχος μικρόκοσμός σας. Μεγαλώνοντας όμως στην περιφέρεια, στο Κιλκίς, τι σήμαιναν ο σεβασμός στο γυναικείο φύλο και οι ανοιχτοί ορίζοντες στον τρόπο σκέψης μιας μικρής κοινωνίας;

Υπήρχε η ενσυναίσθηση το νοιάξιμο, η αγκαλιά, και στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο όπου μεγάλωσα. Παρότι η γραμμή ήταν συντηρητική, είχαν ανοιχτή ματιά στα πράγματα. Ο τρόπος με τον οποίο έβλεπαν καταστάσεις ήταν πρώτα μέσα από το δρόμο της αγάπης. Βέβαια, αυτό οφειλόταν και στο ότι πολλοί από τους συγγενείς μου είχαν ζήσει και είχαν σπουδάσει στο εξωτερικό. Ήταν τα χρόνια που οι άνθρωποι έφευγαν για να επιστρέψουν. Το κριτήριό τους ήταν η αγάπη και όχι το προσωπικό συμφέρον. Αυτό ρίζωσε μέσα μου.

Ως γυναίκα σε ένα δύσκολο, απαιτητικό και, σε πολλές περιπτώσεις, σεξιστικό χώρο, αντιμετωπίσατε περιστατικά παρενόχλησης ή σεξισμού όταν ξεκινούσατε και πόσο σας βοήθησε ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώσατε;

Δεν ήρθα ποτέ αντιμέτωπη με αυτές τις καταστάσεις γιατί τις προσπερνούσα. Με ενδιέφερε η δουλειά και έβαζα όρια από την αρχή. Ίσως έπαιξε ρόλο και ο τρόπος με τον οποίο μεγάλωσα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μια κοπέλα που έχει περάσει δύσκολα μέσα στην οικογένειά της δεν μπορεί να βάλει επίσης τα όριά της. Οι άνθρωποι εξελίσσονται και ο καθένας μας έχει τη ζωή του στα χέρια του για να φτιάξει το μέλλον του όπως το θέλει. Είναι σημαντική η οικογένεια για την αυτοπεποίθηση και τη σιγουριά που μας δίνει, αλλά ο καθένας από μας είναι διαφορετικός.

Επειδή πριν αναφερθήκατε στον πατέρα σας, πώς βιώνετε την απώλειά του μετά από τόσο καιρό;

Δεν τη βιώνω. Δεν δέχομαι ότι έχει συμβεί. Δεν είναι ότι δεν την έχω συνειδητοποιήσει, αλλά δεν θέλω να την αντιμετωπίσω. Σαφώς με τη λογική, ο πατέρας μου έχει φύγει, αλλά για μένα είναι εκεί και δεν θέλω να μπω σε διαδικασία να ξύσω την πληγή.

Να αλλάξουμε λοιπόν θέμα και να μιλήσουμε για τη μαμά Φαίη. Αυτό που έχει ενδιαφέρον σε σας είναι ότι, ενώ είστε μια πολύ φροντιστική, τρυφερή και ώριμη μητέρα, παράλληλα κρατάτε το παιδί, τη μικρή Φαίη, μέσα σας και στον τρόπο με τον οποίο ανατρέφετε τους γιους σας.

Η μικρή Φαίη μέσα μου είναι θέμα χαρακτήρα, δεν αλλάζει. Πάντα το ήξερα αυτό, πάντα ήμουν έτσι. Έχω μια παιδικότητα –και μέσα στο σπίτι ακόμα περισσότερο–, απλώς τώρα μου το λένε και τα παιδιά μου. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαι και αυστηρή σε κάποια θέματα, με όλα τα λάθη που, έτσι κι αλλιώς, θα κάνει ένας γονιός. Από την άλλη, χαίρομαι που κάνουμε παρέα με τους γιους μου καθώς τώρα έχουν μεγαλώσει αρκετά. Πήγαμε Ιταλία πριν από λίγο καιρό και ένιωσαν κι εκείνοι ωραία, αλλά κι εγώ που με πρόσεχαν. Αφήνομαι πλέον και τους έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Είμαι δίπλα στα παιδιά μου με άνευ όρων αγάπη από το πρώτο δευτερόλεπτο.

Σε σχέση με αυτά που λέγαμε πριν και με βάση το motto του Me Too «δεν θα προστατέψω εγώ την κόρη μου, εκπαίδευσε εσύ το γιο σου», πιστεύετε ότι εσείς εκπαιδεύετε τους γιους σας;

Δεν έχει να κάνει με το φύλο, με το αν μεγαλώνουμε αγόρια ή κορίτσια, παρά τα στερεότυπα. Προφανώς και ζούμε σε μια πατριαρχική κοινωνία. Δυστυχώς, έτσι έχουμε μεγαλώσει. Όμως πρέπει να εστιάζουμε στο πώς μεγαλώνουμε εμείς έναν άνθρωπο, όχι έναν άντρα ή μια γυναίκα. Να μεγαλώνουμε δηλαδή ένα παιδί που να βλέπει με αγάπη και ισότιμα τον άλλο, να μην κρίνει, να μην κουτσομπολεύει, να κοιτάζει την καρδιά, να εκτιμά συμπεριφορές, να μην πληγώνει, να μπαίνει στη θέση του άλλου… Με λίγα λόγια, έχει να κάνει με το πόσο άνθρωπος είσαι. Εγώ έτσι μεγαλώνω τα παιδιά μου. Αυτή είναι η δική μου φιλοσοφία.

Μιλήσαμε για την επαγγελματία Φαίη, για την κόρη Φαίη, για τη μητέρα Φαίη. Για τη γυναίκα και τη σύντροφο Φαίη τι θα πούμε; Υπάρχει προσωπική ζωή;

Υπάρχει…

Γιατί, μέχρι στιγμής, στη δημόσια σφαίρα είναι σαν να είστε μόνο η παρουσιάστρια και η μαμά Φαίη Σκορδά, σαν να μην έχετε προσωπική ζωή.

Δεν είναι ότι κρύβομαι στα προσωπικά μου. Απλώς, δεν μου αρέσει αυτός ο δρόμος της έκθεσης. Το ότι δεν με έχετε δει δημόσια δεν σημαίνει ότι δεν το ζω όλο κανονικά. Όχι μόνο τώρα, αλλά και παλαιότερα, όταν ήταν αλλιώς και τα περιοδικά και υπήρχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Το σκέφτομαι όμως και λίγο ρομαντικά και, επίσης, δεν έχω λόγο να απασχολώ. Τα τελευταία είκοσι και βάλε χρόνια, είμαι στον αέρα ζωντανά για τρεισήμισι ώρες καθημερινά. Τι άλλο δηλαδή να ξέρει ο κόσμος; Δεν θα ασχολείται όλη μέρα και με μένα!

Όσο λιγότερα όμως ξέρουμε για κάποιο δημόσιο πρόσωπο τόσο πιο γοητευτικό και ενδιαφέρον γίνεται στα μάτια μας.

Δεν είναι η πρόθεσή μου να δημιουργώ μυστήριο γύρω από τα προσωπικά μου. Κάθε άνθρωπος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, να εκφράζεται και να μιλά όπως θέλει, και χαίρομαι όσους το ζουν. Δεν το κρίνω, δεν υπάρχει σωστό ή λάθος σε αυτό. Εγώ είμαι έτσι φτιαγμένη, αυτός ο τρόπος μού ταιριάζει καλύτερα. Δεν σημαίνει ωστόσο ότι δεν ζω. Είμαι ένας κανονικός άνθρωπος –εργαζόμενη, μητέρα, σύντροφος και φίλη–, έχω τη ζωή μου, κι αυτό είναι η ισορροπία μου.

Πώς κρίνετε την τόση αυτοαναφορικότητα στις ζωντανές πρωινές εκπομπές;

Οι περισσότερες εκπομπές είναι προσωποκεντρικές. Πάντα ήταν, με άλλο τρόπο ίσως. Δεν παίζει ρόλο όμως ο τρόπος, αλλά το ποιο είναι αυτό το κεντρικό πρόσωπο. Η αυτοαναφορικότητα εκφράζεται διαφορετικά ανάλογα με τον άνθρωπο.

Κάτι ακόμα που σας χαρακτηρίζει είναι ότι οι γυναίκες σάς αγαπούν, δεν σας ανταγωνίζονται.

Αγαπώ τις γυναίκες, τις υπερασπίζομαι και τις θαυμάζω. Αν είμαι σε ένα χώρο όπου είναι δέκα άντρες και δέκα γυναίκες, δεν θα κοιτάξω τους άντρες –δεν ξέρω πώς θα το πάρει κάποιος αυτό–, αλλά τις γυναίκες, θέλω να είμαι κοντά τους.

Εσείς ως γυναίκα πώς φροντίζετε τον εαυτό σας, κυρίως ψυχικά;

Έχω λίγους και καλούς κοντά μου με τους οποίους μοιράζομαι τα πάντα. Έχω μάθει ότι είναι ευεργετικό να μιλάς, να λες τις σκέψεις σου. Εγώ αισθάνομαι ευγνώμων γιατί έχω στη ζωή μου ανθρώπους στους οποίους μπορώ να πω ό,τι μου έρθει στο κεφάλι και να με ακούσουν, να με συμβουλέψουν, να γελάσουν μαζί μου, να με επαναφέρουν. Δεν είμαι flat ως χαρακτήρας. Τα βιώνω όλα έντονα, και τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις μου. Είναι φροντίδα για μένα το ότι μπορώ να τα εξωτερικεύω, δεν τα κρατώ μέσα μου. Και είναι ευλογία που υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους δεν χρειάζεται να αποδείξω γιατί λέω ή γιατί δεν λέω κάτι. Νομίζω ότι, με τα χρόνια, είναι έτσι και η τηλεοπτική σχέση μου με τον κόσμο. Ξέρει πια γιατί μπορεί κάποιες στιγμές να είμαι μαζεμένη και άλλες να γελάω. Όταν υπάρχει αυτή η κατανόηση και η αναγνώριση, είναι σπουδαίο.

Έχετε χρόνο για σας;

Είμαι λίγο συγκεντρωτική, γι’ αυτό έχω χρόνο για τα πάντα. Ασχολούμαι με όλα, ακόμα και με τις μικρές λεπτομέρειες που ίσως να μην έχουν και τόση σημασία. Φυσικά, αυτό έχει ως συνέπεια να αισθάνομαι ότι είμαι συνεχώς σε ένα τρέξιμο και δεν τα κάνω όλα σωστά. Τώρα, πώς βρίσκεται ο χρόνος; Κοιμάμαι πολύ λίγο, από τις 3 έως τις 6. Στις καλοκαιρινές διακοπές, όμως, θα είμαι σε κατάσταση φόρτισης, απλώς θα αναπνέω. Γενικά στις διακοπές, κατεβάζω ταχύτητα και, μέσα στα χρόνια, έχω παρατηρήσει ότι τις χρειάζομαι.

Ποιοι είναι οι φόβοι σας;

Ό,τι θα μπορούσε να στενοχωρήσει τα παιδιά μου. Επίσης, πια με φοβίζουν τα τηλεφωνήματα μέσα στη νύχτα. Αν με πάρει κάποιος δικός μου τηλέφωνο, πρώτα θέλω να καταλάβω ότι όλα είναι καλά και μετά να προχωρήσουμε στην κουβέντα.

Επειδή φέτος έχετε εντάξει στην εκπομπή σας και θέματα επικαιρότητας, τι σας ανησυχεί περισσότερο από αυτά που διαβάζετε ή μοιράζεστε με τον κόσμο; Τι αγγίζει πιο πολύ τις φοβίες σας;

Το ποιος μας δίνει ασφάλεια, και σε μας και στα παιδιά μας. Πριν από πολλά χρόνια, η Έλενα Ράπτη μου είχε προτείνει να δανείσω τη φωνή μου κάνοντας τη νεράιδα σε μια ιστορία που μάθαινε στα παιδιά τον κανόνα του εσωρούχου. Στο τέλος της, λοιπόν, εκείνη η ιστοριούλα έλεγε «ό,τι σου συμβεί να το πεις στη μαμά, να το πεις στον αστυνομικό, να το πεις στη δασκάλα». Τώρα, με όλα όσα έχουν βγει στο φως, με όλα τα αδιανόητα περιστατικά που έχουν αποδομήσει όσα ξέρουμε, σε ποιον θα καταφύγουμε όταν κινδυνεύουμε; Είτε πρόκειται για τα παιδιά μας είτε για μας, γιατί να βάζουμε ερωτηματικό σε εκείνα τα πρόσωπα που πρέπει να μας δίνουν ασφάλεια; Αν γίνει κάτι, θέλω να απευθυνθώ στην αστυνομία και να είναι αυτή που θα με βοηθήσει. Θέλω να πάρω τηλέφωνο το δικηγόρο και να ξέρω ότι θα προσπαθήσει να δικαιωθώ. Θέλω να επικοινωνήσω με το γιατρό και να τον εμπιστευτώ. Νιώθω ότι δεν υπάρχουν πάντα οι σταθερές. Προφανώς υπάρχουν και προφανώς πιστεύω πολύ στους Έλληνες και στην ελληνική οικογένεια. Είμαστε καλοί άνθρωποι. Όμως μας έχουν απασχολήσει τόσο έντονα κάποιες ιστορίες τόσο τραγικές που καπελώνουν τις ασφάλειές μας.

Τι να σας ευχηθούμε;
Να περάσουμε όλοι ένα ξεκούραστο και ανέμελο καλοκαίρι.

Info_Ευχαριστούμε το Four Seasons Astir Palace Hotel (Απόλλωνος 40, Βουλιαγμένη, ΤΚ 166 71, τηλ 210-8901000) για τη φιλοξενία.