«Έμαθα από τον Elvis, συχνά δυστυχώς από τα λάθη του. Έμαθα ότι το να έχεις πολλούς ανθρώπους γύρω σου μπορεί να σου στερήσει την ενέργεια. Έμαθα το τίμημα του να προσπαθείς να τους κάνεις όλους ευτυχισμένους (...) Έμαθα να παίρνω την ευθύνη της ζωής μου» θα παραδεχτεί η Priscilla στα απομνημονεύματά της με τίτλο Elvis and Me, το 1985.
«Ήμουν ακόμα αβέβαιη για το πώς η απροσδόκητη εγκυμοσύνη μου θα επηρέαζε το γάμο μας. Υποτίθεται ότι ήταν ο χρόνος που θα περνούσαμε μόνοι μας. Ήθελα να είμαι όμορφη γι' αυτόν- αντί γι' αυτό, το ντεμπούτο μου ως νύφη δίπλα στον Elvis θα χαλούσε από μια παχιά κοιλιά, ένα πρησμένο πρόσωπο και πρησμένα πόδια (...) σκόπευα να αποδείξω ότι μια έγκυος γυναίκα δεν χρειάζεται να παχαίνει» θα αποκαλύψει σε άλλο σημείο η Priscilla τοποθετώντας τη λαμπερή σχέση τους πάνω σε αδύναμες βάσεις.
«Μου υπενθύμιζε πάντα ότι το δικό του ήταν το ισχυρότερο φύλο και εγώ ως γυναίκα είχα τη θέση μου» συμπληρώνει σε άλλο σημείο το παθιασμένο παλζ του έρωτά τους, από το οποίο έλειπαν ωστόσο κάποια κομμάτια.
«Κατάπια τα χάπια και άρχισα να προετοιμάζομαι για το τέλος. Με δάκρυα, σκέφτηκα να του αφήσω ένα σημείωμα, γράφοντας όλα όσα δεν θα μπορούσα ποτέ να του πω (...) Θα του έλεγα πόσο φοβόμουν τη βίαιη ιδιοσυγκρασία του, η οποία μου στέρησε την ελευθερία της έκφρασης- και πόσο θα ήθελα να είχε προσπαθήσει να με καταλάβει, όπως εγώ προσπαθούσα απεγνωσμένα να τον καταλάβω...» γράφει η Priscilla ομολογώντας την απελπισία της, εγκλωβισμένη μέσα σε μια σχέση από την οποία δεν ήθελε να ξεφύγει.
