Χριστίνα Μαθιουλάκη: «Η τέχνη με έχει μάθει ότι η ζωή κερδίζεται με αγάπη και αλληλεγγύη»

Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίσατε στα πρώτα σας βήματα στο χώρο της υποκριτικής;

Πέρα από την αμφιβολία των γονιών μου, ήταν σίγουρα η κοινωνία. Θυμάμαι ακόμη τα βλέμματα και τα σχόλια που υποτιμούσαν την επιλογή μου όταν έλεγα ότι δεν θα έδινα πανελλήνιες γιατί ήθελα να γίνω ηθοποιός. Για πολλούς, η απόφαση αυτή ακουγόταν σαν παράκαμψη από την κανονική πορεία. Βέβαια, τότε ήταν μόνο σχόλια. Σήμερα η πραγματική πρόκληση σε σχέση με την κοινωνία είναι ότι στην Ελλάδα η τέχνη εξακολουθεί να μη θεωρείται επάγγελμα. Άρα, δεν χρειάζεσαι πτυχίο και αναγνώριση. Καλείσαι συνεχώς να αποδεικνύεις ότι δεν είσαι ελέφαντας, ότι δηλαδή η δουλειά σου έχει αξία, κόπο και επαγγελματισμό. Κι αυτό είναι ίσως το πιο επαναστατικό κομμάτι για μένα, να υπερασπίζεσαι την τέχνη σου σε μια κοινωνία που συχνά την απαξιώνει.

Πώς βλέπετε τον εαυτό σας να εξελίσσεται ως ηθοποιός από τις πρώτες σας δουλειές μέχρι σήμερα;

Με σιγουριά μπορώ να πω ότι έχω ακόμη μεγάλο δρόμο μπροστά μου για την προσωπική μου εξέλιξη ως ηθοποιού. Πιστεύω πως η υποκριτική είναι ένα σχολείο που, ευτυχώς, δεν τελειώνει ποτέ. Κάθε μέρα εξελίσσεσαι, κάθε μέρα μαθαίνεις κάτι καινούριο που είτε αναιρεί όσα πίστευες μέχρι χτες είτε τα επιβεβαιώνει. Αν προσπαθήσω να δω την πορεία μου μέχρι σήμερα, θα έλεγα ότι στην αρχή αντιμετώπιζα τα πράγματα με πολύ πάθος μεν, αλλά αρκετά επιφανειακά. Τώρα προσπαθώ να λειτουργώ με περισσότερη ωριμότητα και αφοσίωση. Μαθαίνω να ακούω και να παρατηρώ.

Η αναγνωρισιμότητα από τον κόσμο ήρθε μέσα από τη σειρά «Το προξενιό της Ιουλίας». Πώς καταφέρατε να διαχειριστείτε τη μεγαλύτερη προβολή;

Μάλλον δυσκολεύτηκα. Είμαι αρκετά κλειστός και εσωστρεφής χαρακτήρας, οπότε η αναγνώριση πολλές φορές με έφερνε αντιμέτωπη με τις δικές μου ανασφάλειες. Είναι δύσκολο να δεχθείς ότι μέχρι χτες περνούσες το δρόμο και ήσουν απλώς ένας άνθρωπος που περνά το δρόμο και σήμερα είσαι κάποιος που κάποιος άλλος ξέρει αλλά εσύ δεν τον ξέρεις. Παρ’ όλα αυτά, η ευγένεια και ο σεβασμός με τα οποία με πλησιάζει συνήθως ο κόσμος με βοηθούν να αγκαλιάσω αυτό που κάνω και τη χαρά που μπορεί να προσφέρω μέσα από τη δουλειά μου.

Ζακέτα και φούστα MAJE, Attica. Καλσόν CALZEDONIA. Slingback γόβες ENVIE SHOES.

Πείτε μας λίγα λόγια για το ρόλο σας στη νέα σειρά του Alpha «Porto Leone».

Βρισκόμαστε στην Τρούμπα του ’60. Η Λένα Βούλγαρη που υποδύομαι είναι κόρη ενός αρκετά ισχυρού άντρα με μεγάλη οικονομική επιρροή στην περιοχή και πολύ αυστηρές αρχές. Εκείνη, από την άλλη, είναι ένα πολύ δυναμικό κορίτσι και προσπαθεί να κερδίσει την ανεξαρτησία της με κάθε κόστος. 17 ετών μένει έγκυος από ένα αγόρι της λαϊκής γειτονιάς, και μάλιστα το γιο του ιδιοκτήτη του καμπαρέ της Τρούμπας. Τον ερωτεύεται και αποφασίζει να κρατήσει το παιδί. Τον διεκδικεί, αλλά για πρώτη φορά έρχεται αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα, αυτήν της απόρριψης. Από εκεί ξεκινά ο προσωπικός της αγώνας να υψώσει ανάστημα σε μια άκρως πατριαρχική κοινωνία, όπου μια γυναίκα με παιδί πρέπει να είναι παντρεμένη για να θεωρείται «σεβαστή». Η Λένα προσπαθεί να βρει το δικό της δρόμο και να καθορίσει η ίδια τη ζωή της, κόντρα σε κοινωνικές προκαταλήψεις και στερεότυπα. Ερωτεύεται, πληγώνεται, αντιδρά, διεκδικεί και ρισκάρει.

Τι σας τράβηξε περισσότερο και δεχθήκατε αυτή την πρόταση και τι είναι αυτό που σας γοητεύει γενικότερα στο επάγγελμά σας;

Με γοητεύουν οι δουλειές που αφήνουν ένα ίχνος, ένα μήνυμα. Το «Porto Leone» διαδραματίζεται σε μια εποχή με μεγάλη ιστορία, κατάλοιπα της οποίας, δυστυχώς, παραμένουν μέχρι σήμερα. Εξερευνά κοινωνικές αντιφάσεις, προσωπικούς αγώνες και τον τρόπο με τον οποίο η γυναίκα παλεύει να βρει τη θέση της σε έναν κόσμο που καθορίζεται από πατριαρχικά στερεότυπα σε οποιαδήποτε τάξη – από τις σεξεργάτριες της Τρούμπας έως τα κορίτσια της «καλής κοινωνίας». Αποφάσισα να γίνω ηθοποιός γιατί θέλω να έχω κάτι να πω. Να μπορέσω να ταρακουνήσω έστω και έναν άνθρωπο, να τον ξεσηκώσω, ή ακόμα και να τον κάνω να χαμογελάσει και να σκεφτεί. Αυτό με μαγεύει στο επάγγελμα του ηθοποιού, ότι μπορείς να αγγίξεις ανθρώπους, να προκαλέσεις συναισθήματα και να αφήσεις ένα μικρό ή μεγάλο αποτύπωμα μέσα από τη δουλειά σου. Είναι αυτή η δύναμη της τέχνης να συνδέει τους ανθρώπους.

Πώς είναι η χημεία με τους συμπρωταγωνιστές σας και πώς θα χαρακτηρίζατε τη συνολική εμπειρία στα γυρίσματα;

Η ανάμνηση των γυρισμάτων έχει μείνει πολύ γλυκιά στο μυαλό μου, θα τα θυμάμαι πάντα με χαμόγελα. Η συνεργασία μου με αυτούς τους ανθρώπους ήταν, από τη μία, σπουδή και, από την άλλη, μια εμπειρία σαν να λέμε «η ώρα του παιδιού» – από το ζεστό κλίμα που επικρατούσε, την κατανόηση, την αποδοχή και τον επαγγελματισμό μέχρι τις άπειρες στιγμές γέλιου, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Ήταν μια ομάδα μπροστά και πίσω από τις κάμερες με την οποία θα ήθελα πολύ σύντομα και με μεγάλη χαρά να ξανασυνεργαστώ.

Πώς προσεγγίζετε ένα νέο ρόλο;

Υπάρχει κάποιο προσωπικό τελετουργικό που υιοθετείτε όταν ξεκινάτε να δουλεύετε πάνω σε ένα χαρακτήρα; Το πρώτο που κάνω είναι να «λιώσω» το κείμενο στο διάβασμα. Από εκεί και πέρα, αρχίζω να συλλέγω στοιχεία για το χαρακτήρα μου: την ηλικία του, το χρώμα των ματιών του, την προσωπικότητά του, την ιδιοσυγκρασία του... Είναι σαν να συνθέτω σιγά σιγά το παζλ –μιας και μου αρέσουν πολύ τα παζλ– ενός ανθρώπου που περιμένει να πάρει ζωή μέσα από μένα. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο τελετουργικό. Σίγουρα δεν σταματώ να αναζητώ καινούρια πράγματα και πληροφορίες για τον κάθε ρόλο, από την αρχή που θα τον πιάσω μέχρι τη στιγμή που θα χρειαστεί να τον αφήσω.

Φόρεμα JW ANDERSON, attica. Μπότες H&M.

Τι σας προσφέρει ηρεμία και ισορροπία στην καθημερινότητά σας εκτός δουλειάς;

Ίσως ακουστεί γραφικό, αλλά ηρεμία και ισορροπία βρίσκω στα πολύ απλά πράγματα. Στη βόλτα με το σκυλάκο μου, ειδικά όταν συνδυάζεται με φύση. Και βέβαια, στους ανθρώπους μου, αυτούς που με αφυπνίζουν και με κινητοποιούν όταν χρειάζεται.

Πόσο εύκολα συνδυάζεται η προσωπική με την επαγγελματική ζωή;

Δεν ξέρω πόσο εύκολα μπορεί να συνδυαστεί πραγματικά η προσωπική με την επαγγελματική ζωή, κι εγώ ακόμη το ψάχνω. Συχνά μπερδεύομαι καθώς οι ώρες, οι ημέρες, ακόμα και οι τοποθεσίες αυτής της δουλειάς είναι εντελώς ακανόνιστες. Πέφτω πολλές φορές στην παγίδα της εργασιομανίας δουλεύοντας ασταμάτητα, σχεδόν σαν μια μορφή εργασιοθεραπείας. Κι όσο λυτρωτικό μπορεί να είναι αυτό άλλο τόσο σε απομακρύνει από την προσωπική σου ζωή και την ισορροπία της με την επαγγελματική. Νομίζω πως η πρόκληση είναι να καταφέρνω να βάζω όρια, πρώτα σε μένα και μετά όπου θεωρώ ότι χρειάζεται.

Αν δεν ήσαστε ηθοποιός, τι άλλο θα μπορούσατε να κάνετε με την ίδια αγάπη;

Η αγάπη και ο θαυμασμός μου για τη φύση με χαρακτηρίζουν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Θα μπορούσα να κλείσω τα μάτια μου και να με φανταστώ σε ένα καταπράσινο μέρος με ζώα που θα φροντίζω και θα τους δίνω μια δεύτερη ευκαιρία για ζωή, το δικό τους καταφύγιο.

Τι όνειρα ή σχέδια έχετε για το επόμενο διάστημα, καλλιτεχνικά ή προσωπικά;

Νιώθω πολύ τυχερή που γνώρισα και συνεργάστηκα πρόσφατα με τον Σταύρο Μαρκουλάκη σε μια ταινία μικρού μήκους που ετοιμάζει. Είναι ένας άνθρωπος που ξέρω ελάχιστα αλλά θαυμάζω απερίγραπτα. Το πιο βασικό και ωραίο για μένα είναι να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που πρώτα έχουν ήθος και ευγένεια στο βλέμμα και μετά επαγγελματισμό και όραμα. Και προσωπικά και καλλιτεχνικά, τα σχέδιά μου είναι να μη σταματήσω να εξελίσσομαι. Να συνεχίσω να αγωνίζομαι για τα θέλω μου και τα πιστεύω μου. Να προσφέρω και με την τέχνη μου και με τις πράξεις μου.

Ποιο είναι το πιο σημαντικό μάθημα που έχετε πάρει μέχρι τώρα από τη ζωή και την τέχνη;

Ότι η ειλικρίνεια με τον εαυτό σου και τους γύρω σου είναι η βάση για όλα. Όσο πιο πολύ αφουγκράζεσαι τα συναισθήματά σου και τα εκφράζεις μέσα από τη δουλειά σου τόσο πιο αληθινή γίνεται η εμπειρία – για σένα και όσους σε παρακολουθούν. Η τέχνη με έχει μάθει επίσης ότι κάθε δυσκολία και κάθε αποτυχία είναι ένα βήμα που σε φέρνει πιο κοντά στην κατανόηση του εαυτού σου. Και ότι η ζωή κερδίζεται με αγάπη και αλληλεγγύη.

*Ευχαριστούμε το Πανελλήνιο - Athens experience garage (Αχιλλέως 65, Τ.Κ. 104 35, Μεταξουργείο, τηλ. 210-5223900, 210-5200070, 210-3416995, panellinio@plataeon.gr) για τη φιλοξενία.