Μια ανεπιβεβαίωτη φήμη λέει ότι η Brigitte Bardot είχε κοιμηθεί με 100 άτομα, άντρες και γυναίκες. Η ίδια υπολόγιζε ότι είχε κάνει περίπου 17 σχέσεις. Παραδεχόταν ότι υπήρξε άπιστη λέγοντας: «Έφευγα όταν το παρόν γινόταν χλιαρό. Πάντα έψαχνα για πάθος. Γι' αυτό ήμουν συχνά άπιστη. Και όταν το πάθος τελείωνε, ετοίμαζα βαλίτσες». Η ερωτική ζωή της Brigitte Bardot δεν υπήρξε ποτέ μια παράλληλη ιστορία δίπλα στην καριέρα της. Ήταν το πεδίο όπου συγκρούονταν το τραύμα, η ανάγκη για πάθος, η απόλυτη ελευθερία και η αδυναμία σταθερότητας. Οι έρωτές της ήταν σεισμικοί, αφήνοντας πίσω τους ρωγμές κι ένα νέο τοπίο στη ζωή της.
Η Brigitte Bardot ήρθε στον κόσμο το 1934, μέσα σε μια οικογένεια με οικονομική άνεση αλλά συναισθηματική ασφυξία. Το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε απείχε πολύ από την εικόνα της προστατευμένης, ευτυχισμένης παιδικής ηλικίας. Το σπίτι της λειτουργούσε με κανόνες σκληρούς και άκαμπτους, όπου η πειθαρχία δεν ήταν διαπραγματεύσιμη και η τρυφερότητα σπάνια. Ο πατέρας της ασκούσε έλεγχο με σχεδόν στρατιωτικούς όρους, απαιτώντας απόλυτη υπακοή, ενώ η μητέρα της παρενέβαινε ακόμη και στις πιο αθώες πλευρές της ζωής της, φτάνοντας στο σημείο να επιλέγει η ίδια ποια παιδιά επιτρεπόταν να συναναστρέφεται η Brigitte.
Το πιο χαρακτηριστικό –και τραυματικό– επεισόδιο αυτής της παιδικής πραγματικότητας εκτυλίχθηκε όταν η Brigitte και η αδελφή της έσπασαν κατά λάθος ένα βάζο, παίζοντας μέσα στο σπίτι. Η αντίδραση του πατέρα τους ήταν ακραία: τις μαστίγωσε είκοσι φορές ως τιμωρία και, σαν να μην έφτανε αυτό, τους επέβαλε στο εξής να του απευθύνονται στον πληθυντικό, εγκαθιδρύοντας μια απόσταση φόβου και εξουσίας ακόμη και στη γλώσσα. Χρόνια αργότερα, η ίδια η Bardot θα αναγνώριζε εκείνη τη στιγμή ως σημείο καμπής στη ζωή της. Αυτό ήταν το γεγονός που πυροδότησε μέσα της την ανάγκη να επαναστατήσει, να ξεφύγει, να αποδράσει από κάθε μορφή επιβολής. Από την πατρική εξουσία, από την υποταγή, από κάθε σύστημα ελέγχου που απειλούσε την ελευθερία της. Σύντομα θα έβρισκε αυτό το παράθυρο ελευθερίας μέσα από την καριέρα της και τη γνωριμία της με τον πρώτο μεγάλο της έρωτα.
Roger Vadim
Σε ηλικία μόλις δεκατεσσάρων ετών, η Bardot έκανε τα πρώτα της επαγγελματικά βήματα, δουλεύοντας part time ως μοντέλο για γνωστά περιοδικά της εποχής, όπως το Paris Match και το Le Jardin des Modes. Το πρόσωπό της δεν άργησε να ξεχωρίσει. Έναν χρόνο αργότερα, στα δεκαπέντε της, εξασφάλισε το πρώτο της εξώφυλλο, ένα γεγονός που θα αποδεικνυόταν καθοριστικό. Το συγκεκριμένο εξώφυλλο τράβηξε την προσοχή του σκηνοθέτη Marc Allégret, ο οποίος της πρότεινε να συμμετάσχει σε κινηματογραφική οντισιόν, ανοίγοντας χωρίς να το ξέρει την πόρτα σε έναν εντελώς νέο κόσμο.
Όταν η Brigitte επέστρεψε στο σπίτι και ανακοίνωσε στους γονείς της ότι είχε δεχτεί πρόταση για οντισιόν στον κινηματογράφο, η αντίδρασή τους ήταν άμεση και κατηγορηματική. Ήταν κάθετα αντίθετοι, θεωρώντας το σινεμά έναν επικίνδυνο και ανήθικο χώρο για ένα νεαρό κορίτσι. Η σωτήρια παρέμβαση ήρθε από τον παππού της, ο οποίος κατάφερε να τους πείσει με μια ωμή αλλά αποστομωτική φράση: «Αν είναι να βγει πουτ@ν@, ο λόγος δεν θα είναι ο κινηματογράφος». Έτσι, παρά τις αντιρρήσεις τους, της επέτρεψαν τελικά να περάσει από την οντισιόν.
Την ημέρα εκείνη, η Bardot γνώρισε τον 21χρονο Roger Vadim. Αν και αργότερα εκείνος θα της ανακοίνωνε ότι δεν είχε επιλεγεί για τον ρόλο, η επαγγελματική απόρριψη μετατράπηκε σχεδόν αμέσως σε προσωπική έλξη. Οι δυο τους ερωτεύτηκαν και ξεκίνησαν σχέση, γεγονός που εξόργισε τους γονείς της Brigitte. Δεν τους άρεσε το γεγονός ότι ο Vadim καταγόταν από λευκορωσική, εβραϊκή οικογένεια ούτε το γεγονός ότι τους χώριζαν τόσα χρόνια. Η αντίδραση του πατέρα της ήταν βίαιη και αποφασιστική: ένα βράδυ της ανακοίνωσε πως την επόμενη κιόλας ημέρα θα έφευγε για την Αγγλία, ώστε να συνεχίσει εκεί τις σπουδές της και να απομακρυνθεί από τον Vadim.
Η Bardot, συντετριμμένη από την προοπτική του εξαναγκαστικού χωρισμού, αντέδρασε με τρόπο ακραίο και απελπισμένο. Έβαλε το κεφάλι της μέσα στον αναμμένο φούρνο, σε μια απόπειρα αυτοκτονίας που σόκαρε την οικογένειά της. Το περιστατικό αυτό ανάγκασε τους γονείς της να υποχωρήσουν. Δέχτηκαν τη σχέση της με τον Vadim, θέτοντας όμως αυστηρό όρο να τον παντρευτεί αμέσως μόλις συμπλήρωνε τα δεκαοκτώ της χρόνια. Έτσι, οι δυο τους παντρεύτηκαν στις 20 Δεκεμβρίου 1952. Τα επόμενα χρόνια θα ήταν καθοριστικά για τις καριέρες και των δυο τους και τα ονόματά τους θα γίνονταν γνωστά πέραν από τα γαλλικά σύνορα.
Το 1956, σε ηλικία 22 ετών, η Bardot πρωταγωνίστησε στο «Κι ο Θεός έπλασε τη γυναίκα», σε σκηνοθεσία του συζύγου της, Roger Vadim. Η Bardot ενσάρκωσε τη Ζυλιέτ, μια νεαρή γυναίκα που, με την ακατέργαστη ομορφιά και τον ανεπιτήδευτο ερωτισμό της, σκανδαλίζει τους κατοίκους μιας μικρής επαρχιακής πόλης. Ο χαρακτήρας της δεν συμμορφώνεται, δεν απολογείται και δεν τιμωρείται για τη σεξουαλικότητά της, κάτι ριζοσπαστικό για την εποχή.
Η ταινία γνώρισε τεράστια επιτυχία διεθνώς και εκτόξευσε το όνομα της Bardot στο πάνθεον του παγκόσμιου κινηματογράφου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μάλιστα, έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία μέχρι εκείνη τη στιγμή. Παράλληλα, προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις από συντηρητικούς κύκλους. Φωνές ζητούσαν την απαγόρευση της Bardot, αντιμετωπίζοντάς την σχεδόν ως απειλή για τα χρηστά ήθη. Το σκάνδαλο, ωστόσο, λειτούργησε υπέρ της. Όσο περισσότερο καταγγελλόταν, τόσο πιο ακαταμάχητη γινόταν στα μάτια του κοινού.
H ηθοποιός είχε χτίσει πλέον το brand της, το οποίο θα την ακολουθούσε μέχρι τέλους. «Νιώθεις άβολα όταν ντύνεσαι προκλητικά;» τη ρώτησε κάποτε ένας δημοσιογράφος. «Για μένα έχει περισσότερη σημασία να νιώσουν οι άντρες άβολα», είχε απαντήσει. Μπορεί στο μέλλον να συνδέθηκε με υπερσυντηρητικές ιδέες, οι οποίες την οδήγησαν στα δικαστήρια ουκ ολίγες φορές, όμως για τη νεολαία των 60s η «Μπεμπέ» συμβόλιζε μια νέα, απελευθερωμένη γυναικεία σεξουαλικότητα, που βάδιζε αγκαζέ με το δεύτερο φεμινιστικό κύμα της εποχής.
«Περπατά, χορεύει, κινείται. Στο παιχνίδι του κυνηγιού είναι ταυτόχρονα κυνηγός και θήραμα», είχε γράψει για εκείνη η de Beauvoir. «Οι άνδρες είναι αντικείμενο γι’ αυτήν, όπως ακριβώς κι εκείνη είναι αντικείμενο γι’ αυτούς. Κι αυτό ακριβώς είναι που πληγώνει την ανδρική υπερηφάνεια». Δεν ήταν όλοι το ίδιο γενναιόδωροι μαζί της. Την ίδια περίοδο, δημοσιογράφοι από όλον τον κόσμο έγραφαν ολόκληρα δοκίμια για το πώς η στάση της στον έρωτα διέφθειρε την κοινωνία.
Jean-Louis Trintignant
Για τον Vadim, η ταινία «Κι ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» υπήρξε και ένα είδος αποχαιρετισμού. Λίγους μήνες μετά την επιτυχία της, το ζευγάρι χώρισε, όταν εκείνος έμαθε ότι η Bardot τον απατούσε με τον συμπρωταγωνιστή της, Jean-Louis Trintignant. Παρά το διαζύγιο, οι δυο τους δεν αποκόπηκαν ποτέ πλήρως. Παρέμειναν παρόντες ο ένας στη ζωή του άλλου και συνεργάστηκαν ξανά στο μέλλον, αποδεικνύοντας ότι ο δεσμός τους ξεπερνούσε τα όρια ενός συμβατικού γάμου.
O Jean-Louis Trintignant ήταν επίσης παντρεμένος με την Stéphane Audran όταν ξεκίνησε τον παράλληλο δεσμό του με τη Bardot. Η γυναίκα του τον χώρισε μόλις το έμαθε και ο ηθοποιός έζησε με τη Bardot για περίπου δύο χρόνια. Η σχέση τους «έσβησε» το 1958, όταν εκείνος κατατάχθηκε στον στρατό και η Bardot τον απάτησε με τον μουσικό Gilbert Bécaud και τον τραγουδιστή Sacha Distrel. Ο χωρισμός αυτός την επηρέασε βαθιά. Ο Τύπος μίλησε για απόπειρα αυτοκτονίας, κάτι που η ίδια αρνήθηκε, όμως η συναισθηματική της κατάρρευση ήταν εμφανής.
Nicolas-Jacques Charrier
Λίγο αργότερα ξεκίνησε μια ταραγμένη περίοδος στη ζωή της. Μέσα σε λίγες ημέρες από τη φημολογούμενη απόπειρα, συνδέθηκε με τον ηθοποιό Jacques Charrier και έμεινε έγκυος πριν ακόμη παντρευτούν. Ο γάμος τους έγινε στις 18 Ιουνίου 1959 και στις 11 Ιανουαρίου 1960 γεννήθηκε ο μοναχογιός της, Nicolas-Jacques Charrier. «Κοίταζα τη λεπτή, επίπεδη κοιλιά μου στον καθρέφτη σαν να αποχαιρετούσα έναν αγαπημένο φίλο, πάνω στον οποίο ετοιμαζόμουν να κλείσω το καπάκι ενός φέρετρου», έγραψε η ίδια για την εγκυμοσύνη της στο βιβλίο Initiales B. B: Mémoires.
Την ίδια χρονιά, η Bardot πρωταγωνίστησε στην ταινία «Η Αλήθεια», την οποία θεωρούσε την καλύτερη δουλειά της. Ωστόσο, τα εξαντλητικά γυρίσματα, η ψυχική πίεση, η προδοσία του γραμματέα της που διοχέτευε πληροφορίες στον Τύπο, η αδυναμία της να συνδεθεί με το μωρό της και η ασφυκτική παρουσία των παπαράτσι την οδήγησαν στα άκρα.
Στα 26α γενέθλιά της, προσπάθησε να αυτοκτονήσει με υπνωτικά και έπεσε σε κώμα, επιβιώνοντας από θαύμα. Ο γάμος της με τον Charrier διαλύθηκε το 1962, με τον Sami Frey ή τον Glenn Ford να θεωρούνται η βασική αιτία του διαζυγίου. Ο γιος της μεγάλωσε με τον πατέρα του, καθώς η Bardot τού παραχώρησε πλήρη κηδεμονία. Αργότερα θα δηλώσει δημόσια ότι δεν ήταν γεννημένη για να γίνει μητέρα, λέγοντας πως έβλεπε το βρέφος σαν έναν όγκο που μεγάλωνε μέσα της - δηλώσεις που πλήγωσαν βαθιά τον Nicolas.
Το 1997, ο Jacques Charrier και ο γιος τους, Nicolas, κατέθεσαν αγωγή εναντίον της Bardot και του εκδότη της για τις «προσβλητικές δηλώσεις» που περιλαμβάνονταν στα απομνημονεύματά της. Ανάμεσά τους ήταν η φράση ότι «θα προτιμούσε να είχε γεννήσει ένα μικρό σκυλί», καθώς και ο χαρακτηρισμός του Charrier ως «χυδαίου, αυταρχικού και ανεξέλεγκτου σεξιστή», σύμφωνα με τους Irish Times. Το δικαστήριο διέταξε τη Bardot να καταβάλει συνολικά 36.200 δολάρια στον Charrier και τον Nicolas, όπως ανέφερε η Independent.
Gunter Sachs
Από το 1963 έως το 1965 είχε σχέση με τον Μαροκινό μουσικό Bob Zagury.
Το 1966, ο Γερμανός πολυεκατομμυριούχος Gunter Sachs τής έκανε πρόταση γάμου, στέλνοντας ένα ελικόπετρο πάνω από το σπίτι της για να το λούσει με χιλιάδες ροδοπέταλα. Παντρεύτηκαν μόλις τρεις εβδομάδες αργότερα στο Λας Βέγκας. Μέρες μετά τον γάμο τους, η Bardot άρχισε να τον απατά με τον Mike Sarne, ένα από τα It boys της εποχής. Θα ακολουθούσαν δεκάδες άλλοι παράνομοι δεσμοί. Θα χώριζαν το 1968 και το διαζύγιο θα έβγαινε το 1969. Μετά τον γάμο ο Sachs δε φαίνεται να κράτησε κακία, σχολιάζοντας «Ένας χρόνος με την Bardot αξίζει όσο 10 με άλλη γυναίκα».
Serge Gainsbourg
Το 1967, σε μια εμφάνιση στις Κάννες που κατέληξε σε ασφυκτικό κυνηγητό από το πλήθος, η Bardot αποφάσισε οριστικά να αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή ως ηθοποιός. Την ίδια χρονιά, ενώ ήταν ακόμη παντρεμένη, ξεκίνησε το θρυλικό ειδύλλιο με τον Serge Gainsbourg. Εκείνος βρήκε στο πρόσωπό της τη μούσα του και της έγραψε δεκάδες τραγούδια, ανάμεσά τους και το «Je t’aime… moi non plus».
Μετά την ηχογράφηση, η Bardot τού ζήτησε να μην το κυκλοφορήσει καθώς ήταν υπερβολικά τολμηρό: οι ερωτικοί ήχοι που ακούγονται στο κομμάτι είναι απολύτως πραγματικοί σύμφωνα με όσους βρίσκονταν στο στούντιο εκείνη την ημέρα! Ο Gainsbourg σεβάστηκε την επιθυμία της. Όταν χώρισαν, της αφιέρωσε το «Initials BB», έναν ύμνο στη γυναίκα που σημάδεψε τη ζωή του. Το τραγούδι «Je t’aime… moi non plus» θα κυκλοφορούσε αργότερα με την Jane Birkin, η οποία παραδέχτηκε ότι το έκανε από ζήλια για τη Bardot. Για την ιστορία, η Bardot ξαναηχογράφησε το τραγούδι το 1986.
Gigi Rizzi, John Gilmore, Warren Beatty και άλλοι εραστές της «Μπεμπέ»
Η Bardot πήρε επισήμως διαζύγιο από τον Sachs το 1969 και άρχισε να συζεί με τον συμπρωταγωνιστή της, Patrick Gilles. Ακολούθησαν σχέσεις με τον Gigi Rizzi, τον John Gilmore, τον Warren Beatty, τον μπάρμαν και δάσκαλο σκι Christian Kalt και τον Laurent Vergez.
Το 1974, στα σαράντα της, γιόρτασε τα γενέθλιά της με μια γυμνή φωτογράφιση για το Playboy. Από το 1975 μέχρι το 1979 ήταν σε σχέση με τον καλλιτέχνη Miroslav Brozek και πόζαρε για αρκετά γλυπτά του. Στα 49 της, παραμονή των γενεθλίων της, έκανε ακόμη μία απόπειρα αυτοκτονίας, παίρνοντας υπερβολική δόση χαπιών με κόκκινο κρασί. Από το 1980 μέχρι το 1985 έβγαινε με τον τηλεοπτικό παραγωγό Allain Bougrain-Dubourg.
Bernard d’Ormale
Το 1992 παντρεύτηκε για τέταρτη και τελευταία φορά τον Bernard d’Ormale. Παντρεύτηκαν μόλις έναν μήνα μετά τη γνωριμία τους, τον Αύγουστο του 1992. Αυτή θα ήταν η τελευταία και πιο μακροχρόνια σχέση της. Σύμφωνα με τον Bernard d’Ormale, ο έρωτάς τους λειτούργησε καταλυτικά ώστε η Bardot να προσπαθήσει να αποκαταστήσει την, ουσιαστικά, ανύπαρκτη σχέση με τον γιο.
«Δύο εβδομάδες αφότου γνωριστήκαμε», δήλωσε ο d’Ormale στο PEOPLE το 1992, «η Brigitte τηλεφώνησε στον Nicolas γιατί ήθελε να με γνωρίσει, και συμφωνήσαμε να πάμε να τον δούμε στη Νορβηγία. Λίγο πριν φύγουμε, μου είπε: “Γιατί δεν παντρευόμαστε όσο θα είμαστε εκεί;” Και έτσι κάναμε. Αλλά ήσυχα. Δεν είμαι άνθρωπος των προβολέων. Μόνο λίγοι στενοί μας φίλοι το ήξεραν».
Οι δυο τους έζησαν, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, σε ένα πολυτελές σπίτι στο Σαιν Τροπέ, στο ίδιο μέρος όπου γεννήθηκε ο μύθος της.
