Μια μοναδική εμπειρία στην Επίδαυρο

Η Επίδαυρος δεν είναι ένα θέατρο ούτε ένα ταξίδι. Είναι μια εμπειρία, μια καλοκαιρινή ιεροτελεστία. Είναι μια ωραία συνήθεια που την έμαθες μικρός με τους γονείς σου, τη συνεχίζεις και θα τη μάθεις στο παιδί σου. Είναι η γιορτή της τέχνης στην Ελλάδα, μια παγκόσμια γιορτή στην οποία συμμετέχουν και υποκλίνονται ξένοι από όλη τη γη.

Κάθε χρόνο την περιμένω σαν μικρό παιδί. Θα θυμάμαι πάντα τη χρονιά κατά την οποία, μαζί με τον Δημήτρη Παπαδόπουλο (δημοσιογράφο και σύζυγο) κάναμε τα social media και την επικοινωνία του Οιδίποδα οπότε τη ζήσαμε περισσότερες ημέρες και πολύ πιο «εσωτερικά», από τις άδειες κερκίδες της προετοιμασίας και τα παρασκήνια, ζώντας τη μαγεία της αγωνίας. Δεν θα ξεχάσω τη Φιόνα Σο και πολλούς άλλους καλλιτέχνες, Ελληνες και ξένους.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι δεν βρίσκεις με τίποτα δωμάτιο αν δεν κλείσεις που λέει ο λόγος πριν καν βγει το πρόγραμμα, πόσο μάλλον τραπέζι για να φας στον Λεωνίδα την τελευταία στιγμή. Για τα γενέθλιά μου, στις 24 Αυγούστου, που παίζει Ικέτιδες η καλή μας φίλη Λένα Παπαληγούρα, έχουμε κλείσει από την ημέρα που ανακοινώθηκε το πρόγραμμα, και δωμάτια και τραπέζι, για να γιορτάσουμε μαζί. Όχι μόνο δεν βρίσκεις λοιπόν, αλλά γενικά έχω την αίσθηση ότι μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων του μέρους συμπεριφέρονται όπως στη Βενετία και στη Μύκονο – θα έρθουν που θα έρθουν σίγουρα όλοι αυτοί, δεν χρειάζεται κιόλας να είμαστε ιδιαιτέρως ευγενικοί ούτε να κάνουμε προσπάθεια ούτε να είμαστε υπόδειγμα φιλοξενίας. Οπότε, γενικώς έχουμε φάει αρκετή αγένεια στις κατά καιρούς επισκέψεις μας. Ας μην αναφερθούμε στις τιμές των δωματίων.

Πάνος Κίτρου/ Μία Κόλλια

Ας πάμε τώρα στην ουσία. Είδαμε την Ιφιγένεια εν Αυλίδι σε σκηνοθεσία Τιμοφέι Κουλιάμπιν και απλούστατα μας άρεσε πολύ! Διάβασα πολλές αναλύσεις, ωραίες και κάποιες αρκετά περίπλοκες, ειδημόνων και μη. Οι περισσότερες υμνούν αυτή την πολύ ωραία στημένη και άριστα εκτελεσμένη παράσταση. Αγαπάμε πολύ τη Μαρία (Ναυπλιώτου) και τον Νίκο (Ψαρρά) οπότε χαιρόμαστε ιδιαιτέρως και από την καρδιά μας όταν εκείνοι αποδίδουν το μάξιμουμ (που πάντα το κάνουν δηλαδή) αλλά και ο κόσμος το αναγνωρίζει, το αγκαλιάζει, το χωνεύει αμέσως και φεύγει συγκινημένος. Όλοι οι ηθοποιοί ήταν πολύ καλοί, ένας προς έναν, για αυτό που εκλήθησαν να κάνουν. Η ματιά του Ρώσου σκηνοθέτη, ευθύβολη και άμεση μηνυμάτων, τα είπε όλα, άλλοτε με πόνο άλλοτε με χιούμορ και σαρκασμό. Ένα έργο αντιπολεμικό, πανανθρώπινο που χρησιμοποίησε τα σημερινά δεδομένα (πχ. κιτς σκηνικό γάμου, τρομοκρατία, βίντεο) για να αφηγηθεί μια αιώνια ιστορία με τα τόσο όμορφα λόγια της μετάφρασης του Παντελή Μπουκάλα.

Στα social media και πάλι (αυτή την κατάρα ενίοτε) διάβασα σχόλια του τύπου «Αυτό δεν ήταν η Ιφιγένεια του Ευριπίδη», «Γιατί τη λέτε έτσι», «Δεν σέβεστε τα κείμενα και τον χώρο»… και άλλα σχετικά και μετά οι Ελληνάρες από κάτω πήραν την περικεφαλαία και την πανοπλία και βγήκαν για τον ιερό πόλεμο. Αυτόν της προστασίας του μνημείου. Του ιερού τόπου.

Εγώ δεν είδα κάτι που να με προσέβαλε. Δεν άκουσα βωμολοχίες, ούτε πήρε το μάτι μου ξεγυμνώματα. Θέλω να πω ότι άλλο πράγμα η ασέβεια (που και αυτή σχετική είναι, αλλά ας δεχτούμε κάποια χαρακτηριστικά της για να συνεννοούμαστε) και άλλο η σύγχρονη ματιά. Άλλο πράγμα η βεβήλωση, και άλλο η μεταφορά. Άλλο η αλλοίωση και άλλο η παράφραση των πραγμάτων. Οπότε, νομίζω πως κάποτε θα έπρεπε να λήγει αυτή η κουβέντα και να βλέπουμε όμορφες προτάσεις στην Επίδαυρο, να έρχονται σπουδαίοι σκηνοθέτες και να μας τιμούν και να τους τιμούμε, να ζούμε αυτή την ανταλλαγή, να γνωρίζουμε νέες γραφές και να γραφόμαστε στις ξένες εφημερίδες, να τολμάμε, να ρισκάρουμε. Να διαιωνίζουμε τον πολιτισμό μας με νέους τρόπους, με σεβασμό και συνείδηση, με σύγχρονα εργαλεία. Αυτή είναι η χαρά της τέχνης και η ουσία της και έχουμε την τύχη να μπορούμε να την παράγουμε και να την απολαμβάνουμε στα ωραιότερα θέατρα του κόσμου με εξαιρετικούς υπηρέτες της. Ας σταματήσουμε την γκρίνια λοιπόν.

Η πιο cult disco της χώρας

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ

Μετάφραση Παντελής Μπουκάλας, Σκηνοθέτης Timofey Kulyabin, Δραματουργός Roman Dolzhansky, Σύμβουλος δραματουργίας Ιώ Βουλγαράκη, Σκηνογράφος – Ενδυματολόγος Oleg Golovko, Σχεδιασμός φωτισμού Oskars Paulins, Σχεδιασμός ήχου – Μουσική σύνθεση Timofei Pastukhov, Βοηθός σκηνοθέτη Πάνος Κούγιας, Βοηθός σκηνογράφου Άννα Ζούλια, Βοηθός ενδυματολόγου Μαργαρίτα Τζαννέτου, Εκτέλεση παραγωγής FLOW PROJECTS /Ekaterina Yakimova Εκτέλεση παραγωγής & καλλιτεχνική υποστήριξη Irina Paradnaya Συνεργάτις εκτέλεσης παραγωγής BEE DRAMAQUEENS/ Ζωή Μουσχή, Ρένα Ανδρεαδάκη, Αγγλικοί υπέρτιτλοι Λεωνίδας Καρατζάς, Φωτογραφίες από τις πρόβες © Alex Kat, Διερμηνέας Όλγα Πατρουνόβα, Τεχνικός συντονιστής Στάμος Τζωρτζάκης, Συντονιστής τεχνικών σκηνής Διονύσης Αναστασόπουλος, Τεχνικοί σκηνής Φοίβος Ακριβόπουλος, Γιώργος Μενεγάκης, Λεωνίδας Στάμου, Απόστολος Στράντζαλης, Γιάννης Χατζηγεωργίου, Ενδύτρια Άννα Σάπκα, Βίντεο Oliwia Twardowska, Μακιγιάζ – Κομμώσεις Volha Faleichyk, Ηχολήπτες Φίλιππος Καρέτσος, Γιώργος Μαυροειδής, Προγραμματιστής κονσόλας φωτισμού Τάσος Νιξαλιάν, Τεχνικός βίντεο Αντώνης Στάβερης

Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά) Ανθή Ευστρατιάδου Ιφιγένεια, Μαρία Ναυπλιώτου Κλυταιμνήστρα, Νικόλας Παπαγιάννης Μενέλαος, Δημήτρης Παπανικολάου Πρεσβύτης, Θάνος Τοκάκης Αχιλλέας, Νίκος Ψαρράς Αγαμέμνων

Χορός Δημήτρης Γεωργιάδης, Χρήστος Διαμαντούδης, Μάριος Κρητικόπουλος, Βασίλης Μπούτσικος, Δημήτρης Παπανικολάου, Αλέξανδρος Πιεχόβιακ