Φέτος, η οσκαρική κούρσα θυμίζει καλοκουρδισμένη μηχανή, χωρίς ιδιαίτερα δράματα (βέβαια μέχρι τον Φεβρουάριο, μπορεί κανείς να ελπίζει). Όλοι κάνουν τις εμφανίσεις που πρέπει, στα events που πρέπει, με τη στρατηγική που πρέπει. Ήδη, μετά τα Governors Awards, το τοπίο έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει, φυσικά, όχι χωρίς εκπλήξεις και χωρίς εκείνη τη γνωστή ασταθή ενέργεια που κάνει κάθε σεζόν να μοιάζει έτοιμη να ανατραπεί ανά πάσα στιγμή. Πάντως, το κλίμα διαφέρει αρκετά από τη συγκεχυμένη εικόνα των περσινών βραβείων (βλ. το σκάνδαλο με την πρωταγωνίστρια του -μέχρι τότε φαβορί- Emilia Perez), όπου απρόβλεπτες νίκες και ήττες στα μεγάλα φεστιβάλ, είχαν δυσκολέψει τις προβλέψεις.
Η Ακαδημία δεν έχει ακόμα ανοίξει τα χαρτιά της, αλλά οι τάσεις είναι σαφείς: ο Paul Thomas Anderson με το «One Battle After Another» και ο Ryan Coogler με το «Sinners» βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, ο καθένας με το δικό του είδος βαρύτητας. Το πρώτο ελκύει τον σεβασμό της Ακαδημίας με την τεχνική αρτιότητα, τη στιβαρότητα και το star power, ενώ το δεύτερο έχει ήδη αφήσει το δικό της αποτύπωμα στην ποπ κουλτούρα και μοιάζει να πατάει πάνω σε κάτι απολύτως επίκαιρο. Αν έπρεπε να διαλέξουμε μεταξύ των δύο, το One Battle After Another παραμένει το σίγουρο χαρτί, με τον Leonardo DiCaprio σε έναν κωμικοτραγικό ρόλο που έχει ήδη μαγνητίσει την προσοχή των ψηφοφόρων, και με υποψηφιότητες που μοιάζουν βέβαιες στις κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Διασκευασμένου Σεναρίου.
Το «Frankenstein» του Guillermo del Toro σκαρφαλώνει στα προγνωστικά, με την αισθητική της ταινίας, την καλλιτεχνική διεύθυνση και τα κοστούμια να γίνονται θέμα συζήτησης, ενώ η ερμηνεία του Jacob Elordi ως Τέρας φαίνεται ικανή να διεκδικήσει θέση στην κατηγορία Α’ ή Β’ Ανδρικού Ρόλου.
