All’s Fair: Είδαμε το πρώτο επεισόδιο της σειράς κι έχουμε μερικές σκέψεις

Από το πρώτο λεπτό, η σειρά στήνει τον κόσμο της με ρυθμό σχεδόν αλγοριθμικό. Όλα συμβαίνουν γρήγορα, με χειρουργική ακρίβεια. Δεν είναι μια σειρά για multitasking. Αν αποσπαστείς, χάνεις τον ειρμό.

Η ιστορία ακολουθεί τρεις γυναίκες δικηγόρους διαζυγίων – την Allura Grant (Kardashian), τη Liberty Ronson (Watts) και την Emerald Greene (Nash) – που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν το ανδροκρατούμενο γραφείο τους για να ιδρύσουν το δικό τους: μια εταιρεία από γυναίκες, για γυναίκες. Στο νέο τους εγχείρημα, τις στηρίζει η μέντοράς τους, Dina Standish (Close), και σύντομα η νέα εταιρεία γίνεται το σύμβολο μιας λαμπερής, corporate και girl-bossy εκδοχής του φεμινισμού.

Μόνο που δεν είναι όλες ευχαριστημένες. Η συνάδελφός τους Carrington Lane (Paulson), που αποκλείεται από το νέο εγχείρημα, μετατρέπεται σε μια Maleficent του νομικού κόσμου, έτοιμη να πάρει εκδίκηση από το τρίο. Για εκείνη, ο φεμινισμός των πρώην συναδέλφων της είναι απλώς μάρκετινγκ, ένα ακόμη προϊόν που πωλείται σε πελάτισσες πολυτελείας. Έτσι, δημιουργεί τη δική της εταιρεία, βάζοντας τις βάσεις για μια γυναικεία διαμάχη όπου το ιδεολογικό γίνεται προσωπικό.

Όταν ο φεμινισμός γίνεται brand

Δέκα χρόνια αργότερα, η εταιρεία των τριών πρωταγωνιστριών έχει εξελιχθεί σε κολοσσό. Οι ηρωίδες τους ζουν μέσα στη χλιδή: βίλες, τζακούζι, ιδιωτικά τζετ, ρούχα που φωνάζουν επιτυχία. Κάτω όμως από το γυαλιστερό περίβλημα, ο Murphy χτίζει την ειρωνεία του: τι σημαίνει γυναικεία ενδυνάμωση όταν αυτή αναπαράγει τα ίδια πρότυπα εξουσίας που κάποτε υποτίθεται πως ήθελε να καταρρίψει;

Η Allura (Kardashian) είναι το κεντρικό πρόσωπο αυτής της σύγχυσης και το πρώτο επεισόδιο επικεντρώνεται σε εκείνη. Μια γυναίκα που έχει τα πάντα, αλλά μοιάζει να τα ζει με καθυστέρηση, σαν κάποια που παρακολουθεί τη ζωή της να προβάλλεται σε οθόνη. Η ερμηνεία της —λιτή, σχεδόν άκαμπτη— δουλεύει ακριβώς γιατί δεν προσπαθεί να υπερβεί την εικόνα. Η «μονότονη» φωνή της, η χαρακτηριστική προφορά από την περιοχή του Calabasas, δένουν με τον ρόλο μιας γυναίκας που έχει μάθει να ζει μέσα από τη δική της περσόνα.

Η ουσία

Το All’s Fair ξεκινά φιλόδοξα. Με έντονο ρυθμό, επιδέξιο χιούμορ και κοινωνικό σχόλιο που ξεπερνά την τηλεόραση για να αγγίξει κάτι πιο διαχρονικό: τη ματαιοδοξία πίσω από την επιτυχία, τη φιλία ως εργαλείο επιβίωσης και την ψευδαίσθηση ότι ο φεμινισμός μπορεί να συμβαδίζει με το girl boss μανιφέστο των 2010s.

Η Niecy Nash ξεχωρίζει με την άνεση, την ψυχή της και το αριστοτεχνικό της κωμικό timing, κουβαλώντας τη σειρά με το ταλέντο και την αύρα της, που κάνει τις πιο δύσκολες ατάκες να μοιάζουν αυτονόητες. Αλλά και η Kardashian, απροσδόκητα, στέκεται με συνέπεια δίπλα της, δείχνοντας πως —ίσως για πρώτη φορά— ξέρει πώς να χρησιμοποιήσει το βάρος του ονόματός της με αυτοσαρκασμό.

Στην καρδιά του All’s Fair δεν βρίσκεται απλώς το τρίτο κύμα του φεμινισμού, αλλά η αντανάκλασή του μέσα στην κουλτούρα της επιτυχίας και των social media. Είναι μια ιστορία για το πώς η εξουσία, ακόμη κι όταν αλλάζει χέρια, κρατά την ίδια γλώσσα, απλώς αλλάζοντας τα πρόσωπα που τη μιλούν. Μένει να δούμε αν ο Ryan Murphy θα ολοκληρώσει τη σειρά με το ίδιο τέμπο.