Αφετηρία της κουβέντας, μία δύσκολη εμπειρία που πέρασε η Έλενα όταν μια γυναίκα στο επαγγελματικό της περιβάλλον την "ξεπατίκωσε" μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Στην αρχή ένιωσε θυμό, μετά μπέρδεμα, τελικά θλίψη. Όχι για την άλλη γυναίκα. Για τον εαυτό της, που έχασε για λίγο την εμπιστοσύνη στη δική της μοναδικότητα.
Η Ειρήνη φέρνει στη συζήτηση την κοινωνική διάσταση της ζήλιας: Πώς έχουμε μάθει να συγκρινόμαστε διαρκώς, να μετράμε την επιτυχία μέσα από τις ζωές των άλλων, να προσπαθούμε να "προλάβουμε" ή να "ξεπεράσουμε" τον άλλον, λες και πρόκειται για αγώνα δρόμου!
Η αλήθεια όμως είναι πως η ζήλια, όσο δυσάρεστη κι αν είναι, μπορεί να γίνει και πυξίδα. Αντί να κοιτάς πού πάει ο άλλος, ίσως ήρθε η ώρα να ρωτήσεις: «Τι μου λείπει; Τι με πονάει; Τι θα ήθελα να έχω ή να είμαι;»
Η απάντηση δεν είναι πάντα εύκολη. Αλλά είναι αληθινή. Και μπορεί να σου επιστρέψει τον εαυτό σου, πιο αυθεντικό, πιο απλό, πιο καθαρό.
