Κατά τους θερινούς μήνες, η αυξημένη κοινωνική δραστηριότητα, η έκθεση στην παραλία και η εντονότερη παρουσία του σώματος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναδεικνύουν, συχνά με επώδυνο τρόπο, τη σχέση που διατηρεί το άτομο με την εικόνα του σώματός του. Το καλοκαίρι, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, πυροδοτεί έντονους εσωτερικούς διαλόγους γύρω από την αποδοχή, τη ντροπή, την επάρκεια και την ανάγκη συμμόρφωσης με ιδεατά πρότυπα εμφάνισης.
Η έννοια της αυτοεικόνας περιγράφει την υποκειμενική αντίληψη του ατόμου για το σώμα του και τη στάση που υιοθετεί απέναντί του. Πρόκειται για μια ψυχικά σύνθετη κατασκευή, η οποία διαμορφώνεται από την παιδική ηλικία και επηρεάζεται από την οικογενειακή στάση, την κουλτούρα του σώματος, τις κοινωνικές προσδοκίες και τα κυρίαρχα πρότυπα ομορφιάς. Στην ψηφιακή εποχή, τα πρότυπα αυτά επιβάλλονται με όρους έντασης, σύγκρισης και συνεχούς προβολής.
Πίεση για το «Καλοκαιρινό Σώμα»: Εμφάνιση και Αυτοαξία
Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, η έκθεση του σώματος στο βλέμμα των άλλων (είτε δια ζώσης είτε μέσα από διαδικτυακές εικόνες) μπορεί να ενεργοποιήσει ντροπή, άγχος και αποφυγή. Η συνθήκη αυτή επηρεάζει δυσανάλογα όσους ήδη δυσκολεύονται με την εικόνα τους: άτομα με ιστορικό διατροφικών διαταραχών, εσωτερικευμένη ντροπή για το σώμα, ή μειωμένη αυτοεκτίμηση.
Η κοινωνική πίεση για "καλοκαιρινό σώμα" ενισχύει την ταύτιση της αξίας με την εξωτερική εμφάνιση, συχνά εντείνοντας συναισθήματα ανεπάρκειας και αυτοαπόρριψης. Πίσω από αυτή την πίεση υποβόσκει μια βαθύτερη πολιτισμική προκατάληψη που εξυμνεί τη λεπτότητα, τη συμμετρία και τη νεότητα ως φορείς αξίας και αποδοχής. Η έκθεση στα social media οπτικοποιεί τα πρότυπα αυτά, συχνά μέσα από τεχνητά ή παραμορφωμένα φίλτρα, ενισχύοντας την ψευδαίσθηση τελειότητας.
