Η μητρότητα δεν είναι απλώς μια βιολογική ή κοινωνική κατάσταση αλλά, πολύ περισσότερο, ένα δυναμικό μετασχηματιστικό γεγονός που αλλάζει τη γυναίκα σε διαστάσεις που σπανίως αναλύουμε σε βάθος. Και όπως κάθε μεγάλη δύναμη, έτσι και αυτή έχει το φως και τη σκιά της. Πρόκειται για ένα είδος εσωτερικού σεισμού που μετακινεί τα πάντα μέσα σε μια γυναίκα: το σώμα, τον εγκέφαλο, τις προτεραιότητες, την ταυτότητά της. Δεν υπάρχει καμία άλλη ανθρώπινη εμπειρία που να συνδυάζει τόση φυσική εξάντληση, συναισθηματικό βάθος και υπαρξιακή αναδιάταξη. Από τη στιγμή που μια γυναίκα γίνεται μητέρα, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τον κόσμο, τον εαυτό της και τους άλλους αλλάζει αμετάκλητα. Το μυαλό της αρχίζει να λειτουργεί με άλλους ρυθμούς, ο χρόνος διαστέλλεται και συρρικνώνεται ταυτόχρονα, και η καθημερινότητα παίρνει τη μορφή μιας μόνιμης άσκησης ισορροπίας ανάμεσα στην ευτυχία και την εξάντληση, στη φροντίδα και στην απώλεια του εαυτού.
Η επιστήμη δείχνει πως αυτή η αλλαγή είναι ψυχολογική και βιολογική. Η μητρότητα επαναπρογραμματίζει τον εγκέφαλο, τροποποιεί τις νευρωνικές συνδέσεις, αυξάνει την ενσυναίσθηση και την εγρήγορση, αλλά συχνά συνοδεύεται από άγχος, ενοχή, ακόμα και καταθλιπτικά επεισόδια. Με άλλα λόγια, η μητρότητα δεν είναι ούτε εξιδανικευμένη ούτε καταραμένη· είναι μια μεταμόρφωση.

Η καλή πλευρά: ανάπτυξη, ενδυνάμωση, νευρολογική αλλαγή
Μετά τον τοκετό και κατά τη διάρκεια της ανατροφής, το γυναικείο σώμα και μυαλό υποβάλλονται σε αλλαγές: δεν είναι μόνο η καθημερινότητα που αλλάζει, αλλά και οι νευροβιολογικές δομές. Μια μελέτη σε γυναίκες ηλικίας περίπου 73 ετών έδειξε ότι οι μητέρες είχαν διαφορετικά πρότυπα ηρεμίας της εγκεφαλικής τους λειτουργίας συγκριτικά με τις γυναίκες χωρίς παιδιά. Συγκεκριμένα, οι λειτουργικές συνδέσεις στον εγκέφαλο μειώθηκαν με τρόπο που μοιάζει αντίστροφος προς τη φυσιολογική γνωστική φθορά. Αυτό σημαίνει ότι η εμπειρία της μητρότητας μπορεί να προσφέρει μια νευροπροστατευτική επίδραση μακροχρόνια.



