Από το Tinder μέχρι τις ρομαντικές κομεντί, όλα μοιάζουν να φωνάζουν: «Μην αρκεστείς σε τίποτα λιγότερο από το απόλυτο». Το αποτέλεσμα; Οι σχέσεις δεν σπάνε πια από απιστία ή απόσταση, αλλά από μια εσωτερική φθορά που ξεκινά με ένα φαινομενικά αθώο ερώτημα: «Μήπως αξίζω κάτι καλύτερο;»
Η σκέψη αυτή δεν είναι απλώς ένα σύννεφο αμφιβολίας – είναι ολόκληρος καιρός που καταποντίζει τη σχέση, τη στοργή και την πίστη σε κάτι κοινό. Και όλα αυτά, στο όνομα της τελειότητας που υποτίθεται ότι δικαιούμαστε.
Η ψυχολόγος Αλίσια Γκονζάλες αναφέρει στο ισπανικό Telva πως «η σύγκριση και η φαντασίωση μιας “καλύτερης εκδοχής” του έρωτα ή του συντρόφου δημιουργούν ένα διαρκές αίσθημα ανεπάρκειας. Δεν είμαστε ποτέ πραγματικά παρόντες στη σχέση, γιατί σκεφτόμαστε τι θα μπορούσε να είναι, αντί για αυτό που είναι».
Η παγίδα αυτή ξεκινά ύπουλα. Μια μικρή δυσαρέσκεια, μια φάση ρουτίνας, ένα σκρολάρισμα στο Instagram, μια κουβέντα με έναν πιο «ενδιαφέροντα» άγνωστο. Και ξαφνικά, η σχέση σου μοιάζει ξεθωριασμένη. Δεν άλλαξε εκείνη – εσύ άρχισες να την κοιτάς μέσα από το παραμορφωτικό φίλτρο του “μήπως υπάρχει κάτι καλύτερο εκεί έξω;”
Όμως αυτή η ιδέα δεν οδηγεί στην αυτογνωσία, αλλά σε έναν φαύλο κύκλο προσδοκιών και απογοήτευσης. Η αγάπη γίνεται ένα check list. Και αν δεν τικάρει όλα τα κουτάκια της ευτυχίας και του πάθους 24/7, αρχίζεις να υποψιάζεσαι πως δεν είναι «ο ένας».
«Η αγάπη δεν είναι φλόγα που καίει διαρκώς. Είναι η σιγουριά πως όταν σβήσουν τα φώτα, υπάρχει κάποιος δίπλα σου. Όχι για να σε ενθουσιάζει συνεχώς, αλλά για να σε κρατά όταν γέρνεις», λέει η ειδικός.
Αυτός ο μύθος του “τέλειου άλλου” είναι βαθιά συνδεδεμένος με τη γενιά της υπερκατανάλωσης: περισσότερες επιλογές, λιγότερη ικανοποίηση. Η ίδια λογική που μας κάνει να αλλάζουμε σειρά στο Netflix στα 5 πρώτα λεπτά, μας σπρώχνει να “προσπερνάμε” ανθρώπους γιατί δεν προκαλούν διαρκές wow. Μόνο που στη ζωή – και στην αγάπη – δεν υπάρχουν ατελείωτες σεζόν.
Πώς να σταματήσεις να σαμποτάρεις την αγάπη σου
Αν αναρωτιέσαι πώς θα ξέρεις αν η σχέση σου αξίζει, αντί να ψάχνεις ενδείξεις για το αντίθετο, δοκίμασε να θέσεις διαφορετικές ερωτήσεις:
Νιώθω ότι με σέβονται;
Μπορώ να είμαι ο εαυτός μου χωρίς φόβο;
Υπάρχουν ακόμα μικρές στιγμές που μου φέρνουν χαμόγελο;
Και κυρίως: Τι μπορώ να κάνω εγώ για να ανθίσει αυτό που έχω;
Μια σχέση δεν ανανεώνεται με όρκους ή με μεγάλα σχέδια για το μέλλον, αλλά με μικρές πράξεις στο παρόν. Ένα μήνυμα στο μέσο μιας κουραστικής μέρας. Μια τυχαία βόλτα χωρίς λόγο. Μια συγγνώμη πριν το παράπονο. Η οικειότητα, η επαφή, η φροντίδα – αυτά είναι που κρατούν έναν δεσμό ζωντανό, όχι οι πυροτεχνήματα.
Την επόμενη φορά που θα σε τσιμπήσει αυτή η σκέψη – «κι αν υπάρχει κάτι καλύτερο;» – άλλαξέ της πρόσωπο. Ρώτα:
«Πώς μπορώ να κάνω αυτό που έχω καλύτερο;»
Η αγάπη δεν είναι τέλεια. Είναι εύθραυστη, επίμονη, γεμάτη αντιφάσεις – και ακριβώς γι’ αυτό είναι ανθρώπινη. Μην περιμένεις τον «τέλειο έρωτα». Κάνε χώρο στο καλό, το σταθερό, το ζεστό. Κι εκεί ίσως ανακαλύψεις ότι αυτό που νόμιζες για λίγο, ήταν τελικά το αληθινά σπουδαίο.
