Το να αφήσουμε πίσω έναν άνθρωπο που αγαπήσαμε δεν είναι ποτέ απλή υπόθεση. Ακόμα κι αν ξέρουμε λογικά ότι ο χωρισμός ήταν για καλό, συχνά παγιδευόμαστε σε σκέψεις, αναμνήσεις και σενάρια. Κι όσο περνάει ο καιρός, μπορεί να νομίζουμε πως προχωράμε, αλλά στην πραγματικότητα να έχουμε κολλήσει σε έναν κύκλο που μας κρατά συναισθηματικά δεμένους.
Δεν υπάρχει μαγικός χρόνος για να ξεπεράσουμε έναν χωρισμό — η διάρκεια κάθε σχέσης και ο τρόπος που τελειώνει, διαμορφώνουν μια πολύ προσωπική εμπειρία. Υπάρχουν όμως κάποιες συνήθειες που, όσο ακίνδυνες κι αν φαίνονται, στην πραγματικότητα μας εμποδίζουν από το να προχωρήσουμε πραγματικά.
Πάμε να δούμε ποιες είναι, και πώς μπορούμε να τις "σπάσουμε".
1. Αναπολούμε μόνο τις καλές στιγμές
Όλοι έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να σκρολάρει στο παλιό μας άλμπουμ, να χαζεύει φωτογραφίες από ταξίδια, πάρτι ή εκείνο το Κυριακάτικο brunch που γελούσαμε. Αυτές οι αναμνήσεις είναι όντως πολύτιμες — αλλά αν επικεντρωνόμαστε μόνο σε αυτές, αγνοώντας τα προβλήματα που οδήγησαν στον χωρισμό, δημιουργούμε μια εξιδανικευμένη εικόνα που δεν μας βοηθά να προχωρήσουμε. Χρειάζεται να βλέπουμε τη σχέση στην ολότητά της — με τα καλά και τα δύσκολα.
2. Τον/την παρακολουθούμε στα social media
Ακόμα κι αν δεν κάνουμε “κανονικό” stalking, το να βλέπουμε τι ανέβασε, πού πήγε, με ποιον ήταν, δημιουργεί μια ψευδαίσθηση ότι είναι ακόμη παρόν/ούσα στη ζωή μας. Στην πραγματικότητα, αυτό μας κρατά κολλημένους, και στάσιμους. Πολλές φορές, το “mute” ή το “unfollow” δεν είναι πράξη μίσους — είναι αυτοπροστασία.
3. Ακούμε συνέχεια μελαγχολικά τραγούδια
Η μουσική έχει δύναμη, και ναι, όλοι έχουμε περάσει φάσεις με Adele ή Post Malone στο repeat. Αλλά όταν η playlist μας γίνεται soundtrack χωρισμού, απλώς επιβεβαιώνουμε συνεχώς τον πόνο μας. Ήρθε η ώρα να περάσουμε σε κάτι που μας ανεβάζει: από empowering ποπ μέχρι χορευτικά κομμάτια που θα μας βάλουν σε άλλη διάθεση.
4. Γράφουμε (μόνο) για τον χωρισμό
Το journaling είναι όντως θεραπευτικό. Μας βοηθά να κατανοήσουμε τα συναισθήματά μας, να βάλουμε λέξεις στο χάος. Αλλά όταν γεμίζουμε σελίδες επί σελίδων με τον/την πρώην, απλώς ενισχύουμε την παρουσία του/της στη ζωή μας. Αντί γι’ αυτό, μπορούμε να ξεκινήσουμε ένα ημερολόγιο ευγνωμοσύνης — κάθε μέρα να σημειώνουμε 2-3 μικρά ή μεγάλα πράγματα που μάς έκαναν να νιώσουμε καλά. Η αλλαγή προοπτικής κάνει θαύματα.
5. Δεν αλλάζουμε την καθημερινότητά μας
Πολλές φορές, αυτό που μάς κρατά πίσω δεν είναι το πρόσωπο αλλά η ρουτίνα: οι συνήθειες, τα μέρη, οι μικρές τελετουργίες της σχέσης. Το κλειδί είναι να δημιουργήσουμε νέα μοτίβα. Να πάμε σε καινούργια καφέ, να δοκιμάσουμε ένα νέο χόμπι, να οργανώσουμε ένα ταξίδι. Με κάθε νέα εμπειρία, διαμορφώνουμε τον νέο εαυτό μας — αυτόν που δεν χρειάζεται να κοιτάζει πίσω.
Ο χωρισμός είναι μια μορφή πένθους — και το πένθος θέλει χρόνο. Αλλά πάνω απ’ όλα, χρειάζεται πρόθεση. Αντί να αναπαράγουμε ασυνείδητα συνήθειες που μας κρατούν δεμένους στο παρελθόν, μπορούμε σταδιακά να χτίσουμε ένα παρόν που μάς δίνει χαρά και μάς επιτρέπει να ελπίζουμε ξανά. Γιατί κάποιες φορές, το να ξεπεράσουμε τον/την πρώην δεν είναι θέμα “χρόνου”, αλλά επιλογής.
