Είναι Ιούλιος. Τα σχολεία έχουν κλείσει, οι οθόνες γεμίζουν με φωτογραφίες παραλιών, οικογενειακών στιγμών, καστράκια στην άμμο και κοκτέιλ για τους γονείς. Κι όμως, πίσω από το φόντο αυτής της θερινής φαντασίωσης, οι γονείς —και κυρίως οι μητέρες— βιώνουν μια λιγότερο φωτογενή πραγματικότητα: αυτή της εξάντλησης.
Σε πρόσφατη έρευνα στη Βρετανία, το 70% των γονιών παραδέχεται πως στο τέλος του καλοκαιριού νιώθουν ψυχικά και σωματικά εξαντλημένοι. Το εντυπωσιακότερο; Μόλις το 13% νιώθει ότι πραγματικά ξεκουράστηκε. Οι υπόλοιποι εύχονται να ξεκινούσε το σχολείο… χθες.
Η αόρατη εργασία του καλοκαιριού
Η φροντίδα των παιδιών δεν κάνει διακοπές, κάθε άλλο! Ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, οι απαιτήσεις αυξάνονται κατακόρυφα, με τις μητέρες να περνούν κατά μέσο όρο 31 λεπτά παραπάνω την ημέρα σε γονεϊκά καθήκοντα, και τους πατέρες περίπου 18 λεπτά. Οι ώρες αυτές δεν προστίθενται απλώς στην καθημερινότητα αλλά υποκαθιστούν πλήρως τον χρόνο αυτοφροντίδας, την ξεκούραση, ακόμη και τη βασική ησυχία.
Σε έρευνες που διεξήχθησαν σε ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία, σημειώθηκε ότι η ζήτηση για ψυχολογική υποστήριξη από γονείς αυξάνεται κατά 40% κάθε φορά που κλείνουν τα σχολεία. Οι γονείς δεν ζητούν βοήθεια επειδή δεν αγαπούν τα παιδιά τους αλλά επειδή έχουν φτάσει στα όρια της σωματικής και ψυχικής αντοχής.
