Πόση ευθύνη έχουν τελικά, οι γονείς στον εθισμό των παιδιών τους στα κινητά;

Μέσα σε αυτόν τον τεχνολογικό λήθαργο στον οποίο όλοι -λιγο – πολύ- έχουμε πέσει για τα καλά, δύσκολα βρίσκεις στιγμές που θα σε ταρακουνήσουν και θα σε επιστρέψουν στην πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα μακριά από taps, swipes, scrolls και άλλα τέτοια πολλά. Από τη μια, είναι επιλογή του καθενός ο χρόνος που θα αφιερώσει σε κινητά και οθόνες. Από την άλλη όμως, τι συμβαίνει στα παιδιά, τα οποία δεν έχουν τον απόλυτο έλεγχο του εαυτού τους, και χρειάζονται υπεύθυνους γονείς να τους κατευθύνουν;

Στη δική μου οθόνη έφτασε ένα άκρως ενδιαφέρον και χρήσιμο άρθρο του «The Cut», όπου εύστοχα, ρεαλιστικά και υπεύθυνα σημείωνε το μεγάλο πρόβλημα εθισμού των παιδιών σε οθόνες, αλλά και την ευθύνη που έχουν σε αυτό, οι γονείς τους.

Δεν μας κάνει καθόλου εντύπωση, το γεγονός πως η ψυχική υγεία και η «ευεξία» (well being) έχει γνωρίσει έντονες πτωτικές τάσεις, από τότε που τα κινητά τηλέφωνα και οι ηλεκτρονικές συσκευές, άρχισαν να μπαίνουν όλο και πιο νωρίς στην καθημερινότητα των ατόμων.

Σύμφωνα με το άρθρο, οι γονείς δίνουν όλο και περισσότερο οθόνες και κινητά στα παιδιά τους, προκειμένου να κερδίσουν οι ίδιοι περισσότερο χρόνο στα social. Όχι, μόνο ενδυναμώνουν τον εθισμό σε οθόνες αλλά και αποδυναμώνουν τα παιχνίδια κοινωνικοποίησης, τα οποία είναι καθοριστικά για την ανάπτυξη υγιούς προσωπικότητας για ένα παιδί. Οι γονείς μάλιστα, δεν προβληματίζονται καν με την συγκεκριμένη πρακτική, αρκεί να κερδίσουν χρόνο, χωρίς να ασχοληθούν με δραστηριότητες που αφορούν τα παιδιά. Ύστερα από μια κουραστική και εξαντλητική τους ημέρα, προτιμούν να δώσουν ηλεκτρονικές συσκευές στα παιδιά τους, προκειμένου να μείνουν και οι ίδιοι στο «θέαμα» που έχουν χάσει κι έχει «τρεντράρει».

Το «ένα πάτημα», «αυτό που βολεύει», «αυτό που είναι πιο γρήγορο»

Το κυριότερο πρόβλημα ωστόσο, ξεκινάει από το γεγονός πως οι γονείς «περνούν» υποσυνείδητα το μήνυμα στα παιδιά τους πως είναι ασφαλείς στο σπίτι με την ηλεκτρονική συσκευή, παρά στην κοινωνικοποίηση και το ομαδικό παιχνίδι.

Δυστυχώς, οι κολοσσοί τεχνολογίας, όπως η Meta για παράδειγμα, έχει δημιουργήσει τις πλατφόρμες, χωρίς όμως να έχει αναλάβει ευθύνη για τις ψυχικές επιπτώσεις, ούτε για τα φαινόμενα αύξησης της παιδικής πορνογραφίας, όπως αποδείχθηκε.

Η σύγχρονη εποχή, αποδίδει την πλειονότητα των προβλημάτων στην ανευθυνότητα. Οι χρήστες προτιμούν ξανά και ξανά την ευκολία. Το «ένα πάτημα», «αυτό που βολεύει», «αυτό που είναι πιο γρήγορο». Οι ανεύθυνοι γονείς όμως, οδηγούν τα παιδιά τους με ακρίβεια στη δυστυχία και τον συναισθηματικό αναλφαβητισμό. Και η ανεύθυνη κοινωνία, οδηγεί ακόμη περισσότερο σε ένα αίσθημα κενότητας, αποξένωσης και ψευδοασφάλειας.

Και ενώ θα έπρεπε απαραίτητα να θεσπιστούν νέοι κανόνες για τη χρήση των κοινωνικών δικτύων, όπως το να απαγορεύεται η χρήση των social media σε άτομα κάτω των 16, να υπάρχουν σχολεία όπου απαγορεύονται τα κινητά για να συνδέονται τα παιδιά και άλλες τέτοιες νομοθετήσεις, συνεχίζουμε να σπρώχνουμε τα παιδιά προς τον εθισμό. Ένα μέσο παιδί, μέχρι την ηλικία των 10 έχει εθιστεί στο ίντερνετ.

«Χρειαζόμαστε περισσότερους ελεύθερους χώρους για να παίζουν τα παιδιά, να μπορούν να συναναστρέφονται και να επικοινωνούν, να μαθαίνουν να αναπτύσσονται και να εξελίσσονται, χάρη στη διάδραση, και την ευθύνη και όχι να σπαταλούν πολύτιμα αναπτυξιακά χρόνια μπροστά από οθόνες με αμφιλεγόμενο περιεχόμενο», αναφέρεται στο The Cut.

«Είναι στιγμή οι γονείς να αναλάβουν την ευθύνη και έστω να προσπαθήσουν να μεγαλώσουν ένα παιδί ευτυχισμένο, το οποίο δεν θα νιώσει ποτέ επαρκές, αν δεν χαρεί τη ζωή χωρίς φίλτρα και οθόνες, αν δεν κοινωνικοποιηθεί με παιδιά αντίστοιχης ηλικίας. Αν δεν μοιραστεί σκέψεις, συναισθήματα και επαφές στην πραγματική του ζωή, θα δυσκολευτεί πολύ στην μετέπειτα εξέλιξη».